Και αν η αλλαγή στο καθεστώς χορήγησης ασύλου στους πρόσφυγες ήταν μια κίνηση επιβεβλημένη, ώστε οι αιτήσεις να εξετάζονται γρήγορα και όσοι δεν το δικαιούνται να επαναπροωθούνται στις χώρες προέλευσής τους, όπου αυτό είναι εφικτό, η διευθέτηση των δεκάδων χιλιάδων μεταναστών που έχουν εγκλωβιστεί στη χώρα μας είναι δυσχερής.

Βλέπουμε, δυστυχώς, τι γίνεται με τις ακραίες αντιδράσεις κατοίκων που δεν θέλουν τους μετανάστες στην περιοχή τους και δεν δέχονται την απόφαση της κυβέρνησης να κατανεμηθούν και στην ηπειρωτική Ελλάδα. Ασφαλώς και θα πρέπει να αποσυμφορηθούν τα νησιά, αλλά δεν είναι και λύση η μεταφορά του προβλήματος σε όλη τη χώρα, με δεδομένο μάλιστα ότι αυτό μπορεί να οδηγήσει στον πολλαπλασιασμό των μεταναστών στα νησιά που θα αδειάζουν και θα ξαναγεμίζουν συνεχώς, εφόσον δεν σταματήσουν οι μεταναστευτικές ροές από την Τουρκία. Εκείνο που χρειάζεται είναι μια λύση που θα λειτουργεί αποτρεπτικά για την είσοδο και άλλων μεταναστών στην Ελλάδα.

Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο εάν επιτευχθεί η επιστροφή στις χώρες τους σημαντικού αριθμού μεταναστών που δεν δικαιούνται άσυλο. Οτι το ζήτημα ανέκυψε από ένα αντικειμενικό πρόβλημα, που είναι η αναζήτηση νέας πατρίδας από ανθρώπους που αναγκάστηκαν να φύγουν από τις εμπόλεμες περιοχές, είναι δεδομένο.

Οτι το πρόβλημα διογκώθηκε από την πολιτική ανοιχτών συνόρων του ΣΥΡΙΖΑ, που ενθάρρυνε τους μετανάστες να βρίσκουν την Ελλάδα ως οδό διαφυγής τους προς την Ευρώπη ή ως τον επόμενο προορισμό τους, είναι επίσης δεδομένο. Οτι τα κλειδιά του μεταναστευτικού στην περιοχή βρίσκονται στα χέρια του Ερντογάν, που ανοιγοκλείνει την κάνουλα των ροών, είναι σαφές.

Η κυβέρνηση όμως έχει τώρα την «καυτή πατάτα» και θα πρέπει να δώσει τις λύσεις. Με διαβούλευση με τις τοπικές κοινωνίες, αλλά, κυρίως, με το ξεκάθαρο μήνυμα ότι όσοι έρχονται χωρίς να δικαιούνται άσυλο δεν θα μπορούν να παραμείνουν εδώ.

Από την έντυπη έκδοση