Γράφει ο Γιώργος Δ. Ευθυμίου

Ο ΣΥΡΙΖΑ δημοσκοπικά καταρρέει συνεχώς, ενώ το κοινωνικό κύμα που τον είχε φέρει στην εξουσία έχει γίνει άμπωτη. Αλλά ας υποθέσουμε ότι ο κ. Τσίπρας θα προσπαθήσει να ολοκληρώσει την τετραετία. Ας υποθέσουμε, δηλαδή, ότι κλείνουν οι αξιολογήσεις κανονικά, ότι η χρηματοδότηση της χώρας συνεχίζεται, δεν θα καταρρεύσουν τα ασφαλιστικά ταμεία, θα υπάρξουν στο επόμενο διάστημα ανακοινώσεις για το ζήτημα του χρέους, δεν θα ληφθούν άλλα μέτρα, οι πολίτες θα αντέξουν την υπερφορολόγηση και θα συνεχίσουν να πληρώνουν την εφορία, το κράτος θα έχει έσοδα και δεν θα συμβεί κανένα πολιτικό ατύχημα.

Ακόμη και σε μια τέτοια απίθανη περίπτωση, τον Σεπτέμβριο του 2019, ο Τσίπρας του σταλινικού 93,54% δεν έχει καμία πιθανότητα να κερδίσει τις εκλογές, λόγω της φυσιολογικής φθοράς που θα έχει υποστεί η κυβέρνησή του, και ο ΣΥΡΙΖΑ θα ψάχνει τον επόμενο αρχηγό. Από την πλευρά του ο Κυριάκος Μητσοτάκης, έχοντας λάβει το bonus των 50 εδρών, θα έχει σχηματίσει κυβέρνηση με κάποιο από τους κομματικούς σχηματισμούς που θα έχουν μπει στη Βουλή.

Ας υποθέσουμε, επίσης, ότι ο κ. Τσίπρας δεν θα ανατραπεί εσωκομματικά και θα περιμένει τη διαδικασία εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας τον Ιανουάριο του 2020 για να κάνει το ίδιο παιχνίδι που έκανε τον Ιανουάριο του 2015 με την προηγούμενη κυβέρνηση της Ν.Δ., προκειμένου να υλοποιήσει το σενάριο της «δεξιάς παρένθεσης». Ωστόσο, τα δεδομένα τότε θα είναι πολύ διαφορετικά. Κατ’ αρχάς, ο κ. Μητσοτάκης θα είναι μόλις τέσσερις μήνες κυβέρνηση, χωρίς φθορά, ενώ οι πολιτικές και οικονομικές συνθήκες ενδεχομένως να είναι άλλες.

Αλλά ας πάμε λίγο νωρίτερα, στον Ιούνιο του 2018. Τότε λήγει το τρίτο Μνημόνιο. Αν η κατάσταση είναι η σημερινή και η χώρα δεν έχει βγει στις αγορές για να χρηματοδοτηθεί και να καλύψει τις δανειοδοτικές ανάγκες της, τότε θα χρειαστεί ένα τέταρτο πιο σκληρό Μνημόνιο, που η παρούσα κυβέρνηση δεν θα μπορεί να περάσει από τη Βουλή. Οπότε, το ανώτατο χρονικό σημείο μέχρι το οποίο μπορεί να φθάσει ο κ. Τσίπρας είναι το πρώτο εξάμηνο του 2018.

Για να επιβιώσει όμως μέχρι τότε, αφού ο «πόλεμος κατά της διαπλοκής», οι «κακοί Ευρωπαίοι που δεν αφήνουν την κυβέρνηση να προχωρήσει» και τα λοιπά αφηγήματα δεν είχαν αποτέλεσμα, θα προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει ένα νέο επικοινωνιακό πυροτέχνημα για να ανοίξει το δρόμο: να κάνει ανασχηματισμό.

Αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι θα προκαλέσει μεγαλύτερη ζημιά στη χώρα από το να έστηνε κάλπες, καθώς εν μέσω της διαπραγμάτευσης οι νέοι υπουργοί θα χρειαστούν τουλάχιστον δύο μήνες προκειμένου να ενημερωθούν για το χαρτοφυλάκιό τους, ο ανασχηματισμός θα δημιουργήσει και πρόσθετα εσωκομματικά προβλήματα στον κ. Τσίπρα. Η παλιά φρουρά του ΣΥΡΙΖΑ θα έρθει αντιμέτωπη με τα νέα στελέχη που θέλει να αξιοποιήσει και τα οποία κινούνται με έναν πιο κυνικό κυβερνητικό ρεαλισμό. Αυτό θα οδηγήσει σε αποτυχία και την προσπάθεια περιχαράκωσης του κομματικού ακροατηρίου του, οι φυγόκεντρες δυνάμεις θα αυξηθούν και ο ανασχηματισμός από δομικός μπορεί να γίνει δρομικός…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου