Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Οπως γνωστό είναι ότι αφού ερευνήθηκαν αποδείχθηκαν ένα θλιβερό κατασκεύασμα τύπου Novartis. Μια κακοστημένη σκευωρία. Την καλλιτεχνική επιμέλεια και το μοντάζ του γελοίου ηχητικού, που παρουσιάστηκε ως «αποδεικτικό στοιχείο», την είχε ο Λ. Λαζόπουλος. Ο οποίος, ως γνωστόν, έλαμψε ως άκριτος και φανατικός υποστηρικτής του Α. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ.

ΤΙ ΣΗΜΑΣΙΑ έχουν όλα αυτά σήμερα, θα αναρωτηθεί -και δικαίως-κάποιος. Κι όμως. Μετά τα όσα αποκάλυψε ο Ν. Βούτσης έχουν μεγάλη σημασία και συνδέονται ευθέως με τη συζήτηση περί των αιτίων της ήττας, την οποία ο Α. Τσίπρας και η ομάδα του αποφεύγουν να κάνουν. Ο Ν. Βούτσης -καθόλου τυχαία- αποκάλυψε ότι το 2014 επικράτησε, παρά τις διαφωνίες που υπήρχαν, η επιλογή της άμεσης πτώσης της κυβέρνησης Σαμαρά. Ετσι στήθηκε το φιάσκο του «Χίλτον», έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ μιλούσε περί εξαγοράς βουλευτών και «σχέδιο αποστασίας» για να εκλεγεί ΠτΔ κι έτσι τρομοκρατήθηκαν βουλευτές της αντιπολίτευσης, οι οποίοι ήθελαν να ψηφίσουν τον Στ. Δήμα, αλλά δείλιασαν γιατί δεν άντεχαν τη σκιά του «χρηματισμού» τους. Και κάπως έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τους ΑΝ.ΕΛ. και τη Χρυσή Αυγή χέρι χέρι έριξαν την κυβέρνηση.

Η ΠΑΡΑΔΟΧΗ, εκτός από ιστορική σημασία, έχει και τρέχουσα αξία καθώς επικαιροποιεί το «τι εστί ΣΥΡΙΖΑ». Οι προβολείς του σήμερα φωτίζουν ένα άρρωστο και σκοτεινό χθες, το οποίο ευθύνεται για τα 4,5 χαμένα χρόνια μιας ήδη επιβαρυμένης κοινωνίας. Φωτίζουν όμως και το πραγματικό ποιόν των ανθρώπων που «δεν ήταν σαν τους άλλους» και διέθεταν και «ηθικό πλεονέκτημα».

ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ δίλημμα που τέθηκε τότε στους «κλειστούς κύκλους», που λέει και ο Ν. Βούτσης, ήταν αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα έριχνε αμέσως την κυβέρνηση Σαμαρά ή αν θα περίμενε 8-9 μήνες ώστε ο Σαμαράς να ολοκληρώσει τη «βρόμικη» δουλειά βγάζοντας τη χώρα από τα Μνημόνια και μετά ο ίδιος να παραλάβει ένα καθαρό πεδίο να κάνει την «πολιτική» του. Ο τότε πρωθυπουργός, υπό τον διαφαινόμενο κίνδυνο της πτώσης της κυβέρνησής του και του προφανούς πισωγυρίσματος της χώρας -όπερ και δυστυχώς έγινε- είχε δεσμευτεί για την προκήρυξη πρόωρων εκλογών έως το φθινόπωρο του 2015. Ομως επικράτησε η εξουσιαστική βουλιμία του Α. Τσίπρα και της διψασμένης ομάδας του. Όχι, είπαν, δεν ξέρουμε τι μπορεί να γίνει μέχρι τότε, τον ρίχνουμε τώρα, που είναι σίγουρη η νίκη. Κι έτσι τέθηκε σε εφαρμογή το σχέδιο «Αποστασία 2014».

ΤΟ ΟΤΙ ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν έτοιμος να κυβερνήσει, όπως επίσης είπε ο Ν. Βούτσης, μάλλον είναι το προφανές και το λιγότερο κακό. Αλλωστε την ασχετοσύνη και την ατζαμοσύνη του ίδιου του τέως πρωθυπουργού και των κυβερνήσεών του τη διαπίστωσαν και την ομολόγησαν, εκτός από τους ίδιους («αυταπάτες») και η συντριπτική πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας. Το τραγικό είναι η συνωμοτική μεθόδευση που οδήγησε στη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό και ο Ν. Βούτσης συνέδεσε ευθέως τα αίτια της ήττας του 2019 με τα αίτια της νίκης του 2015: Το κακό βρισκόταν ήδη στις ρίζες τής τότε νίκης. Μια άρρωστη και αδίστακτη ρεβανσιστική νοοτροπία, που όπως και αποδείχθηκε δεν δίστασε να σβήσει κάθε λέξη του Συντάγματος προκειμένου να εγκαθιδρύσει καθεστώς.

ΓΙΑΤΙ η Novartis, οι «αριστερές μπίζνες» με το μεταναστευτικό, οι ύποπτες εξαγορές χρεοκοπημένων σκοπιανών εταιριών για να επιτευχθεί η συμφωνία των Πρεσπών, η βίαιη κατάλυση της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, η αλαζονική και ρεβανσιστική συμπεριφορά της μετριοκρατίας, τα κότερα της ελίτ και τα πούρα, οι Πετσίτιδες, τα βοσκοτόπια του Καλογρίτσα και η νέα διαπλοκή που επιχειρήθηκε να στηθεί και ένα σωρό σκοτεινές ακόμα υποθέσεις (αθώωση ξαδέλφου του Α. Τσίπρα για καραμπινάτη πλαστογραφία, τα βλήματα του Καμμένου, οι πομπές του Π. Πολάκη με την εταιρία φύλαξης του ΚΕΕΛΠΝΟ, το ταξίδι Παππά στη Βενεζουέλα κ.λπ.) είναι απόρροια αυτής ακριβώς της νοοτροπίας. Η οποία, εντέλει εν συνόλω, ευθύνεται για την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν αρκούν οι πάνω πάνω και φτηνές δικαιολογίες του «δεν προλάβαμε» ή «δεν επικοινωνήσαμε σωστά» το… σπουδαίο έργο μας ή «μας πολέμησαν τα ΜΜΕ της διαπλοκής». Αυτά, εκτός από ρηχά που είναι, όπως φαίνεται δεν πείθουν ούτε τα ίδια τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό και άνοιξε το θέμα εν όψει του συνεδρίου του κόμματος. Το οποίο, όπως φαίνεται, δεν θα είναι μια καθόλου εύκολη υπόθεση για τον Α. Τσίπρα, όσο κι αν έχει υπέρ του τους συσχετισμούς…

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει την ψήφο των ομογενών

Μια καταφανώς αντισυνταγματική πρόταση, όπως η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού, δεν μπορεί παρά να υποκρύπτει σκοπιμότητα. Και η εν λόγω πρόταση υποκρύπτει. Αναγκάστηκε να την πει πιο ωμά απ’ όλους ο Γ. Κατρούγκαλος. Ο οποίος τι είπε ουσιαστικά; Μπορεί οι Ελληνες του εσωτερικού να ψηφίσουν πρώτο κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ και να έρθουν οι Ελληνες του εξωτερικού να ανατρέψουν το αποτέλεσμα!

Πέραν του χονδροειδούς μαθηματικού λάθους που περιέχει αυτή η «άποψη», είναι εντυπωσιακή για τη δημοκρατικότητά της και για την ωμότητα της ομολογίας της. Δεν υπάρχει ψήφος γενικά. Υπάρχει η δική μας ψήφος και η ψήφος των άλλων! Ο κ. Κατρούγκαλος ομολόγησε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καθόρισε τη στάση του όχι βάσει αρχών, αλλά μετρώντας κουκιά. Και αποκάλυψε τη βαθιά αντιδημοκρατική αντίληψη που διακατέχει τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το επόμενο βήμα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να προχωρήσει σε μια διευκρίνιση: Δικαίωμα ψήφου έχουν μόνο όσοι ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ. Νομίζω, ότι είναι πιο έντιμο και σίγουρα πολύ πιο αποτελεσματικό.

«Ο Αλέξης βαριέται»…

Η αλήθεια είναι ότι το πρόγραμμα ενός πρωθυπουργού με το πρόγραμμα ενός τέως πρωθυπουργού έχει τεράστια διαφορά. Καταρχήν ποσοτική: Το ένα είναι γεμάτο, το άλλο είναι μισοάδειο ή συμπληρώνεται με ραντεβού χωρίς μεγάλο ενδιαφέρον. Και μετά ποιοτική: Είναι άλλο πράγμα να συναντιέσαι με πρωθυπουργούς, με διεθνείς παράγοντες ή σημαντικούς επιχειρηματίες κι άλλο να κάνεις ραντεβού π.χ. για το αν η Ρ. Δούρου μπορεί να είναι η επόμενη γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ. Επομένως, μάλλον είναι λογικό αυτό που μαθαίνω. Ο Α. Τσίπρας δεν έχει προσαρμοστεί ακόμα στο «ελαφρύ» πρόγραμμά του και συχνά λέει τη φράση «βαριέμαι»…

Αιτία αυτής της προφανώς όχι ευχάριστης, αλλά μάλλον μεταβατικής κατάστασης, είναι μια άλλη ενδιαφέρουσα διαπίστωση, που κάνει συχνά σε συνομιλητές του: «Ο,τι και να πω τώρα δεν μ’ ακούει κανείς. Ακούνε τον Μητσοτάκη. Είναι νωρίς ακόμα»…
Δεν στερείται ρεαλισμού αυτή η προσέγγιση. Ωστόσο, άνθρωποι του περιβάλλοντός του δείχνουν μια μικρή ανησυχία, μήπως αυτή η αίσθηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ αποκτήσει πιο μόνιμα χαρακτηριστικά. Καθώς κάτι που φέρεται να «βαριέται» περισσότερο είναι οι συνεδριάσεις στην Κουμουνδούρου…

Απορίες

1. Πλησιάζει η ώρα που θα μιλήσει ο αποπεμφθείς πρώην υπ. Δικαιοσύνης Στ. Κοντονής; Ποιος ανησυχεί περισσότερο; Ο Ρασπούτιν, ο Μ. Καλογήρου ή ο Α. Τσίπρας;

2. Και ο συγγραφέας του αλησμόνητου ρατσιστικού «Ο Μητς της Ρηνιώς», τότε «εκσυγχρονιστής» και νυν «αριστερός Βρυξελλών», υπέρ της άποψης Βούτση;

3. Αληθεύει ότι εκδότης υπό κατάρρευση εφημερίδας περιμένει ακόμα να του… απαντήσει ο πρωθυπουργός στις άναρθρες κραυγές του;

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου