Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Το βέβαιο είναι ότι δεν πήγαν για διακοπές. Το, επίσης, βέβαιο είναι ότι δεν συνοδεύονταν από έναν λόχο συντρόφων και παρατρεχάμενων, και το πιο βέβαιο είναι ότι πήγαν να ακούσουν τα προβλήματα των ακριτών και όχι να εκφωνήσουν λόγους που αυτή τη στιγμή δεν έχουν κανένα νόημα. Τώρα αυτό που χρειάζεται πρωτίστως είναι η καταγραφή των προβλημάτων που άφησε πίσω της η τετραετής λαίλαπα της παρέας των αχρήστων. Να γίνουν σχετικές μελέτες, να παρθούν οι αποφάσεις με χρονοδιάγραμμα, να προχωρήσει η επίλυσή τους με απόλυτη διαφάνεια.

Τι λένε οι πολίτες στις παραμεθόριες περιοχές; «Οταν γυρίσετε στην Αθήνα μη μας ξεχάσετε». Δεν κάθονται στις λεπτομέρειες, δεν ασχολούνται με τα δελτία Τύπου της αντιπολίτευσης, δεν αναφέρονται καν στα ονόματα των εκλεγέντων βουλευτών ή των αρχηγών των άλλων κομμάτων. Εχουν χορτάσει από υποσχέσεις. Εχουν απογοητευθεί από τους προηγούμενους. Εχουν καταλάβει ότι εξαπατήθηκαν. Και όσο βλέπουν τον πρωθυπουργό, τους υπουργούς και τα κυβερνητικά στελέχη να γυρίζουν σβούρες όλη την Ελλάδα, τόσο αντιλαμβάνονται ότι αυτοί εδώ δεν είναι ίδιοι με εκείνους που απέρριψαν στην κάλπη.

Εχει πια εμπεδωθεί η άποψη στον κόσμο ότι η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κοιτούσε την πάρτη της. Πώς να βολέψει συγγενείς, συντρόφους και παρέες. Είτε νόμιζε ότι θα είχε κι άλλη τετραετία, ώστε αφού βολευτεί να κοιτάξει και τα της χώρας, είτε νόμιζε ότι δεν είχε χρόνο κι έπρεπε να κάνει επέλαση στο κράτος. Αυτό είναι το ένα θέμα.

Το άλλο είναι αυτό που έβλαψε τη χώρα περισσότερο: Ειλικρινά δεν ξέρω τι να πω. Μήπως βαριόντουσαν; Μήπως δεν ήξεραν πώς να δουλέψουν, γιατί ποτέ τους δεν είχαν δουλέψει; Μήπως ήταν τύποι χαλαροί και ωχαδελφάκηδες; Το πιθανότερο είναι πως τέτοιο μείγμα όχι μόνο δεν μπορούσε να κυβερνήσει αλλά ούτε να χειριστεί, έστω και με ημίμετρα, τα μεγάλα ζητήματα. Αφησαν να συσσωρευτούν όλα σαν βουνό. Τυχαίο; Οχι. Οσες δύσκολες αποφάσεις πήραν, τις άφησαν να εκτελεστούν από τον Κυριάκο. Και όσα διέλυσαν το έκαναν για να τα βρει μπροστά του, να τον απαξιώσουν στα μάτια των πολιτών. Ο,τι άθλιο πέρασε από τον νου τους για να ναρκοθετήσουν τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη, το έκαναν.

Πώς πρέπει να διαχειριστεί την κατάσταση των πλίνθων και κεράμων που παρέλαβε ο πρωθυπουργός; Με την ειλικρίνεια που αποτέλεσε και προεκλογικά το μεγάλο του όπλο. Η αξιοπιστία που κτίζει αργά και σταθερά με τον πολίτη είναι ο καλύτερός του σύμμαχος.

Τι μου λέει ο κόσμος όπου κι αν πηγαίνω; Ξαναγεννήθηκε η ελπίδα μέσα μας. Να προσέξει η κυβέρνηση μη χαθεί. Νομίζω ότι το μήνυμα το έχουν πάρει όλοι. Γι’ αυτό τους τρέχει ακόμη και Αύγουστο ο πρωθυπουργός. Με μια διαφορά: Τρέχει εκατοστάρι πρώτος αυτός…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου