Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης

Ως Ελληνες, έχουμε προνομιακή πρόσβαση στο έργο του – και κανονικά, θα έπρεπε να έχουμε μάθει να μελετούμε την Ιστορία και να διδασκόμαστε αυτήν.

Οταν όμως φτάνουμε μία εβδομάδα πριν από τις εκλογές, οι πειρασμοί είναι μεγάλοι. Αν -για παράδειγμα- οι δημοσκοπήσεις μας δείχνουν χαμηλά, τότε πάει στην άκρη κι ο Θουκυδίδης και όλοι. Και εμφανίζουμε τα e-mails του Κώστα Καραμανλή από το 2005 ως τη μεγαλύτερη αποκάλυψη των αιώνων, για να υποστηρίξουμε ότι ήταν εκείνος που παρέδωσε τον όρο «Μακεδονία» στους γείτονες…

Αν ζούσε ο Θουκυδίδης, πιθανότατα θα σημείωνε ότι κάποιους μήνες πριν από το e-mail Καραμανλή είχε προηγηθεί η αναγνώριση των Σκοπίων από τις ΗΠΑ , με την ονομασία «Μακεδονία» σκέτο. Οι Ρώσοι είχαν σπεύσει από την πρώτη στιγμή -από το ’92- αλλά και οι Αμερικανοί δεν κρατήθηκαν εντέλει.

Τι άλλο θα σημείωνε ο Θουκυδίδης; Οτι ο συσχετισμός εκείνη την εποχή ήταν απολύτως αρνητικός για την ελληνική πλευρά. Οτι οι ΗΠΑ με την αναγνώριση δρομολογούσαν την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, ότι αρκετές χώρες τους ακολούθησαν στον ίδιο δρόμο, ότι στη γειτονική χώρα δεν ήθελαν ούτε να ακούσουν για αλλαγή του συντάγματός τους και της ονομασίας τους, διότι πίστευαν ότι η αμερικανική πλευρά θα τους στήριζε μέχρι τέλους.

Η κίνηση της ελληνικής πλευράς, σε εκείνη τη φάση, ήταν αναγκαστική: έπρεπε να δείξει ότι ήθελε οπωσδήποτε λύση του προβλήματος – όντας βέβαιη ότι οι γείτονες θα απέρριπταν τα πάντα. Οπως και συνέβη.
Φτάσαμε έτσι στο 2008, στη σύνοδο του ΝΑΤΟ όπου τέθηκε το θέμα της ένταξης των Σκοπίων. Εκεί, η Συμμαχία έθεσε ως όρο να έχει λυθεί προηγουμένως το ονοματολογικό: η Αθήνα έφτιαξε το τραπέζι για να διαπραγματευτεί με τους γείτονές της.

Το Βουκουρέστι ήταν ο προάγγελος των Πρεσπών – με μία μεγάλη διαφορά: ήταν πια οι γείτονες που ήθελαν τη λύση με κάθε τρόπο. Και με αυτό το κριτήριο θα κρίνει ο Θουκυδίδης του μέλλοντος τη συμφωνία που υπέγραψε ο Νίκος Κοτζιάς.

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι διευθυντής έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου