Γράφει ο Πάνος Αμυράς

Ασφαλώς, κανείς πολιτικός δεν πάει στις εκλογές δηλώνοντας ότι θα χάσει, μόνο που ο κ. Τσίπρας είναι ο μοναδικός πρωθυπουργός ο οποίος υποχρεώθηκε να προσφύγει σε πρόωρες κάλπες όχι επειδή έχασε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία ή θεώρησε ότι ήταν η καλύτερη επιλογή για τον ίδιο, όπως έχει συμβεί στο παρελθόν, αλλά μετά τη λαϊκή ετυμηγορία της 26ης Μαΐου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε το παιχνίδι των ευρωεκλογών και θα χάσει και στις 7 Ιουλίου γιατί χρησιμοποιεί τα ίδια όπλα: κινδυνολογία και παροχολογία. Ο Αλέξης Τσίπρας τις μισές μέρες της εβδομάδας εμφανίζεται ως αντιμνημονιακός ηγέτης και τις ζυγές ως «πετυχημένος κυβερνήτης». Χάνει και από τις δύο πλευρές. Το «αντιμνημονιακό» μέτωπο έχει πλέον ως επικεφαλής τον Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος τέσσερα χρόνια μετά την εκδίωξή του από την κυβέρνηση της «Αριστεράς» ετοιμάζεται να πάρει την εκδίκησή του «λεηλατώντας» εκλογικά το χώρο αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ.

Αντίστοιχα, οι κινδυνολογίες του απερχόμενου πρωθυπουργού ότι θα έρθει η Νέα Δημοκρατία και θα εφαρμόσει πολιτικές ΔΝΤ και ασφαλιστικά Πινοσέτ αντιμετωπίζονται με θυμηδία από τους πολίτες. Η κυβέρνηση Τσίπρα ψήφισε ένα σκληρό Μνημόνιο υπερφορολογώντας τους πάντες και τα πάντα, και βέβαια μειώνοντας συντάξεις για παλαιούς και νέους συνταξιούχους. Το ασφαλιστικό Κατρούγκαλου, με το οποίο κόπηκαν οι αποδοχές των νέων συνταξιούχων κατά 38%, δεν μοιάζει πολύ με κατάκτηση κόντρα στις αστειότητες περί «Πινοσέτ».

Ασφαιρα είναι και τα πυρά από τις παροχές. Ο κ. Τσίπρας ετοιμάζεται να υποσχεθεί νέα αύξηση του κατώτατου μισθού για το 2020 και, μέχρι να φτάσουμε στις κάλπες, θα θυμηθούμε τα καλά του προγράμματος Θεσσαλονίκης. Δοκιμάσθηκε η μέθοδος αυτή στις 26 Μαΐου, με οικτρά αποτελέσματα, όταν ο πρωθυπουργός, προσβάλλοντας ευθέως τους πολίτες, μοίραζε πενηντάρικα και υποστήριζε ότι στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ γράφει τη λέξη «συντάξεις».

Οι φορολογούμενοι καταλαβαίνουν πως τα παραμύθια του Τσίπρα τα πλήρωσαν ακριβά. Γι’ αυτό, για πρώτη φορά στην ιστορία της Μεταπολίτευσης η αντιπολίτευση υπόσχεται λιγότερα από την κυβέρνηση και έχει 10 μονάδες προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις.

Ο Μητσοτάκης δεν έχει να κερδίσει τίποτα εάν μπει στο παιχνίδι των παροχών. Αντί για «πενηντάρικα» υπόσχεται μείωση φόρων και αντί να κινδυνολογεί για την πορεία της οικονομίας εμμένει στην ανάγκη για επενδυτική επανεκκίνηση της χώρας ώστε να δημιουργηθούν μόνιμες θέσεις εργασίας. Το ωραίο για τον Τσίπρα είναι ότι όσο κινδυνολογεί τόσο περισσότερο μειώνονται τα επιτόκια του Ελληνικού Δημοσίου. Οι αγορές αντιλαμβάνονται ότι η πολιτική αλλαγή είναι προ των θυρών και οι επενδυτές τοποθετούνται αναλόγως αγοράζοντας ομόλογα. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στο περιθώριο της πολιτικής και οικονομικής ζωής. Κάποτε είχε την ευκαιρία να εκπροσωπήσει τις δυνάμεις της ελπίδας, τώρα έχει μοναδικό σύμμαχο το φόβο, που δεν αρκεί για να κερδίσεις εκλογές.

«ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ»

Ωραία το είπε ο Αλέξης Τσίπρας με αφορμή τους διορισμούς και τις μετατάξεις συγγενών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή: «Ολοι οφείλουμε να είμαστε πολύ αυστηροί με τους εαυτούς μας, δείχνοντας μηδενική ανοχή σε συμπεριφορές που είναι ξένες στις αρχές και τις αξίες του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς». Ο αείμνηστος Βασίλης Αυλωνίτης σε μια κωμωδία του ελληνικού κινηματογράφου το είχε συμπυκνώσει καλύτερα. «Πνεύμα και ηθική» έλεγε για να καλύπτει τις σκανδαλιές του. Η Χριστοδουλοπούλου ζήτησε συγγνώμη μόνο από τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ για τις διασυνδέσεις της κόρης της, ενώ ο Βούτσης δεν αισθάνεται καμία ενοχή και ευθύνη για το μπαράζ των ρουσφετιών. Είπαμε, «μηδενική ανοχή σε συμπεριφορές μακριά από τις αρχές της Αριστεράς». Προπαντός, «πνεύμα και ηθική».

Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου