Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Η ευκαιρία να κατεβάσουμε έργο και πρωταγωνιστή δόθηκε στις ευρωεκλογές: Προηγουμένως, όμως, πληροφορηθήκαμε τη μετεμψὐχωση του Αρη Σπηλιωτόπουλου σε Αρη Βελουχιώτη. Το συμπέρασμα του Τσακαλώτου ότι οι εκλογές είναι σαν τα λουκάνικα. Την τηλεοπτική οδύνη Σκουρλέτη για την επιστροφή της Δεξιάς. Και το κλάμα της κ. Μπαζιάνα -την υποβάσταζε ο πατήρ Παππάς που «δε θέλει να τη βλέπει έτσι»- ως κορύφωση. Αν καταλάβατε, ο θίασος συνόδευε την αποκαθήλωση του ΣΥΡΙΖΑ…

Οι εξαπατηθέντες, με τον ΕΝΦΙΑ, το σκισμένο Μνημόνιο και «σπίτι σε κανένα τραπεζίτη», οι ανανήψαντες με τη σκευωρία Novartis, το κότερο της κ. Κατερίνας, τον αδελφό Μαδούρο και το υπεσχημένο Νόμπελ ως αντίδωρο της εκχώρησης της Μακεδονίας, ως τεθλιμμένοι συγγενείς επέστρεψαν «σπίτι». Ανέλαβαν την όποια ευθύνη τους για την -επί τετραετία- στο περιθώριο των εξελίξεων Ελλάδα κι έδωσαν το συντριπτικό 9,4% για να ξεμπερδέψουμε με το ανήθικο πλεονέκτημα Τσίπρα.
Αλήθεια, τι περίμενε το μπουλούκι της πρώτης φοράς ιμιτασιόν Αριστεράς, ότι η εξουσία τους ήταν τύπου Λεονίντ Μπέζνιεφ;

Τη στιγμή της πτώσης ΣΥΡΙΖΑ βγήκε και ο Κοτζιάς να ζητήσει «αλλαγή ρότας, που ένα κομμάτι στο Μέγαρο Μαξίμου έχει αλαζονική συμπεριφορά». Ο -εκ των υστέρων- αξιολογητής Μαξίμου, ως υπουργός επί των Εξωτερικών, υπήρξε υπόδειγμα αλαζονικής συμπεριφοράς προς τους διπλωμάτες.

Το θλιβερό είναι ότι ενώ ο Τσίπρας ηττήθηκε κατά κράτος, δεν έχει την πολιτική εντιμότητα να αποδεχθεί την ήττα του. Το θέαμά του γελοίο. «Τράκαρε» πάνω στο 9,4% του Μητσοτάκη, γιατί δεν κατάλαβε πόσο θα του στοίχιζε το απρεπές «είσαι πολύ μικρός» που απηύθυνε στον μέλλοντα πρωθυπουργό. Σήμερα το «είσαι πολύ μικρός» θα μπορούσε να είναι η αυτοκριτική του, που δεν είχε τη γενναιότητα να κάνει.

Η «αλλαγή ρότας» είναι λύση για τον Τσίπρα; Οχι. Απόσυρση χρειάζεται για να αναλογιστεί: Το κόστος της καταστροφής από την ομηρεία της Οικονομίας και την προεκλογική του αγυρτεία με τα «ματωμένα» πλεονάσματα «ως Δώρο Πάσχα!».
Τις υποσχέσεις στους συντρόφους για θεσούλα στο Δημόσιο και επιδόματα για να φυτοζωούν.

Τα βαφτίσια του Πετσίτη -«αντ’ αυτού»-, των σερβιτόρων ως μετακλητών συμβούλων και της περιπατητικής ακτιβίστριας της Γένοβα, ως υφυπουργού.
Την ευθύνη του ότι νέοι επιστήμονες μεταναστεύουν, ενώ αυτός, για ψηφαλάκια, γεμίζει τα πανεπιστήμια με μέλλοντες άνεργους.

Το στοίχημα με τη Μέρκελ, ότι είναι ικανός να παραδώσει τη Μακεδονία κι εκείνη δεν τον πίστευε.

Και το επιστέγασμα: Κατηγορεί το λαό ότι έκανε λάθος! Μα, το μέγα λάθος των ευκολόπιστων πολιτών έγινε τον Γενάρη 2015. Επαναλήφθηκε τον Ιούλιο 2015. Και εγκαθιδρύθηκε τον Σεπτέμβρη 2015, τότε που ξαναψήφισαν πρωθυπουργό τον μηδέποτε εργασθέντα, τον άπειρο Διοίκησης, τον ανίδεο από Ευρωπαϊκη Ενωση, τον ευεπίφορο στην κολακεία των ξένων, τον ανιστόρητο. Δηλαδή, επικίνδυνο για την πατρίδα.

Ποιο «έργο» θα παρουσιάσει ο Τσίπρας στους πολίτες τώρα που βαδίζουμε προς τις εθνικές εκλογές; Την υπουργοποίηση του Θεοχαρόπουλου, που οι πολίτες θα αποβάλουν, διά παντός, από τον πολιτικό βίο της χώρας ως «εξωνημένο» με μία καρέκλα; Τους Μπίστη, Τζουμάκα, Ραγκούση, Κουρουμπλή με ολίγη Κυρίτση, Σία και Τζάκρη; Eίναι υπερήφανος για τη «Γέφυρα» που έστησε με «κολόνες» τους Ρεπούσηδες και τη Ζορμπά; Θα υπερασπιστεί, υπερηφάνως, τον Πολάκη ως διδάκτορα της χυδαιότητας; Θα επικαλεστεί το νόμο Παρασκευόπουλου ως «προστάτη» των βαρυποινιτών και των VIP πολυδολοφόνων; Θα παρουσιάσει ως επίτευγμα ότι στέλνει στην Ευρωβουλή έναν Αρβανίτη, μπογιατζἠ του βανδαλισμού της Βουλής από τους Ρουβίκωνες;

Τι αφήνει πίσω του ο… θίασος ΣΥΡΙΖΑ; Την πιο σκοτεινή τετραετία της Μεταπολίτευσης. Αλλά και την υποχρέωση του πρωθυπουργού Μητσοτάκη να ελέγξει όσα έπραξαν, εν ονόματι των Ελλήνων, εις βάρος της Ελλάδας.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής