Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Θα μπορούσε για παράδειγμα να ξεκινήσει όπως ακριβώς είχε αρχίσει ο Βελουχιώτης: «Μα ο λόγος μου αυτός δεν θα μοιάζει καθόλου με τους λόγους που γνωρίσατε μέχρι σήμερα. Δεν πρόκειται να σας υποσχεθώ ούτε πως θα σας φτιάξω γεφύρια ή ποτάμια, όπως σας υποσχόντουσαν πως θα σας φέρουν οι παλιοί κομματάρχες. Ούτε και θα σας τάξω λαγούς με πετραχήλια». Φυσικά δεν τόλμησε να το κάνει, διότι η ομοιότητα αυτών που περιγράφει ο Βελουχιώτης είναι ανατριχιαστικά επίκαιρη με αυτά που κάνει ο Αλ. Τσίπρας 75 χρόνια αργότερα.

Ο Τσίπρας, σαν γνήσιος παλιός κομματάρχης, έχει αποδυθεί σε ένα ντελίριο μοιράσματος ζεστού χρήματος και προεκλογικών υποσχέσεων. Από έκτακτα επιδόματα μέχρι «13η σύνταξη» και φυσικά τελετές εγκαινίων που προκαλούν γέλιο και οργή. Υπουργοί να φωτογραφίζονται σε ακίνητα βαγόνια και να κάνουν εγκαίνια έργων που θα ξεκινήσουν το 2020, να κόβουν κορδέλες σε δρόμους που είναι ημιτελείς και βουλευτές να γυρίζουν με τις τροπολογίες στο χέρι ψάχνοντας υπουργό να τις υπογράψει. Η κυβέρνηση έφθασε μέχρι στο σημείο να προαναγγείλει την πληρωμή των συντάξεων του Ιουνίου για Δημόσιο και ΙΚΑ στις 24 Μαΐου (!), δηλαδή δύο ημέρες νωρίτερα από τις εκλογές. Και όλα αυτά, σε σφιχτό εναγκαλισμό με ό,τι πιο παλαιό, συντηρητικό και οπισθοδρομικό κομμάτι έχει απομείνει στον συνδικαλισμό.

Λίγες μόλις ημέρες μετά την αποκάλυψη για τις διακοπές σε πολυτελές κότερο, η επίκληση του κομμουνιστικού πνεύματος μοιάζει τουλάχιστον αστεία. Δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να διαιωνίσει τις χειρότερες πρακτικές του μαυρογιαλουρισμού, αυτές που οι παλαιοί κομμουνιστές λοιδορούσαν. Το κάνει χωρίς καμία αιδώ, χωρίς κανένα σεβασμό ούτε καν απέναντι στην ιστορική μνήμη του Βελουχιώτη που υποτίθεται ότι σέβεται. Το κάνει με απόλυτη αμετροέπεια απέναντι στην ιστορία του Εμφυλίου που μάτωσε αυτή τη χώρα, και που τώρα γίνεται κομμάτι της προεκλογικής καμπάνιας της Κουμουνδούρου.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου