Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*
Η προεκλογική απόγνωση του πρωθυπουργού πρέπει να έχει χτυπήσει κόκκινο. Κάθε μέρα πετάει και μια κορόνα. Κάθε μέρα είναι και με κάποιον άλλον. Κάθε μέρα είναι με τον αντίπαλο εκείνου που αποθέωνε την προηγουμένη.
ΣΤΟ πολιτικό μίξερ των ψευδοαφηγημάτων όλα χωράνε. Κυβέρνησε τέσσερα χρόνια με τον ακροδεξιό Πάνο Καμμένο. Αγκαλιάζεται με το δεξιό λαϊκιστή Θύμιο Λυμπερόπουλο. Μιλάει για την προοδευτική συμμαχία, για τις γέφυρες με το ΠΑΣΟΚ, για την ηγεμονία της κεντροαριστεράς. Και συγχρόνως επαναφέρει στον πολιτικό διάλογο το εμφυλιοπολεμικό κλίμα και τον Αρη Βελουχιώτη. Πολιτικός αχταρμάς. Λίγο απ’ όλα. Δεν είναι και παράλογο. Ετσι κι αλλιώς «ψεκασμένοι» υπάρχουν σε όλο το πολιτικό φάσμα, από Αριστερά έως Δεξιά.
ΤΑ ίδια κάνει και σε κοινωνικό επίπεδο. Το λέει και το προεκλογικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ «Ηρθε η ώρα των πολλών». Και εδώ αχταρμάς. Ολοι χωράνε, για να δείχνουν… πολλοί. Από τις διακοπές σε θαλαμηγό εφοπλιστή με το πούρο στο χέρι και τον καταγγελλόμενο ως «διαπλεκόμενο» Κόκκαλη, που κατεβαίνει τώρα πια ως υποψήφιος του κόμματος, έως τα λαϊκά προάστια της Αθήνας. Ο πολιτικός που σαγηνεύτηκε από τη χλιδή της εξουσίας υποδύεται τον προστάτη των αδυνάμων. Ενώ εδώ και τέσσερα χρόνια το λογαριασμό της διακυβέρνησής του τον πλήρωσαν οι αδύναμοι, οι οικονομικά ευάλωτοι. Αυτοί χτυπήθηκαν περισσότερο από την υπέρμετρη αύξηση των έμμεσων φόρων. Αυτοί χτυπήθηκαν περισσότερο από την «κανονικότητα» του ΣΥΡΙΖΑ, που «μειώνει την ανεργία» με μισθούς των τριακοσίων ευρώ.
Αντιπολίτευση… υπονομευτική…
Ο αχταρμάς του Αλέξη Τσίπρα ούτε σύνορα γνωρίζει. Καταγγέλλει ως ανθέλληνα τον Βέμπερ. Αγκαλιάζεται με τον Γιούνκερ. Ναι, είναι ο ίδιος ο Γιούνκερ, τον οποίο το 2014 τον κατήγγελλε ως ανθέλληνα! Τώρα είναι κολλητάρι με τη Μέρκελ, στην οποία φώναζε «γκόου μπακ». Στηρίζει τον Μαδούρο, αλλά έχει γίνει και το αγαπημένο παιδί του Τραμπ. Αποθεώνει το νικητή των ισπανικών εκλογών Σάντσεθ, ενώ αγκαλιαζόταν με τον Ιγκλέσιας των Podemos.
TΩΡΑ σφιχταγκαλιάζεται και με την επιχειρηματική ελίτ που κατήγγελλε ως διαπλεκόμενη. Και μπορεί, αύριο μεθαύριο, να καταγγέλλει εκείνους με τους οποίους είναι αγκαλιασμένος σήμερα.
ΜΕ όλους και με όλα. Με κανέναν και με τίποτα. Αλλάζει θέσεις, απόψεις, ιδεολογίες σαν τα… πουκάμισα. Μπας και μείνει λίγους μήνες παραπάνω στο Μαξίμου. Μπας και σώσει οτιδήποτε αν σώζεται από τα εκλογικά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ…
*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου