Γράφει ο Πάνος Αμυράς

Χρησιμοποίησε κάθε δυνατό ψέμα προκειμένου να ανέλθει στην εξουσία. Ακόμη και ο Βαρουφάκης τρόμαξε όταν στο σπίτι της Κυψέλης τον χειμώνα του 2014 τον ενημέρωσαν ότι τον προορίζουν για υπουργό Οικονομικών αλλά το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης δεν χρειάζεται να το εφαρμόσει, οι ακάλυπτες παροχές είναι για το «πόπολο», για να μαζέψουν ψήφους.

Ο κ. Τσίπρας έγινε ο μακροβιότερος πρωθυπουργός της μνημονιακής περιόδου αλλά τα ισχυρότερα όπλα του, η ψευδολογία και το θράσος, βγάζουν μόνο άσφαιρα πυρά.
«Εύκολα έρχονται, εύκολα φεύγουν». Τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε φάση αποδρομής και ο δρόμος για τις κάλπες λιγοστεύει με τη Νέα Δημοκρατία να έχει ισχυρό προβάδισμα, το Μέγαρο Μαξίμου βγάζει το χειρότερο πρόσωπό του.

Διαστρεβλώνει δηλώσεις του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, χρησιμοποιεί τις προπαγανδιστικές μεθόδους του παλιού ανατολικού μπλοκ για να διαβάλλει την αντιπολίτευση, θυμίζει ολοένα και περισσότερο τους αρνητές του Τσέρνομπιλ. Μόνο που τώρα τα κόλπα του παρελθόντος δεν πιάνουν. Το 2015 οι πολίτες είχαν μία ελπίδα ότι μπορεί τα πράγματα να βελτιωθούν. Τώρα πληρώνουν την περήφανη διαπραγμάτευση. Τότε άκουγαν για τέλος στη λιτότητα και πληρώνουν 24% ΦΠΑ για τα μακαρόνια και την τυρόπιτα. Τους ξεσήκωσαν για αξιοπρέπεια και είδαν τους επαναστάτες να υπογράφουν την ενεχυρίαση της κρατικής περιουσίας για 99 έτη στο υπερταμείο. Είδαν τη μαντάμ Μέρκελ όχι να φεύγει αλλά να αγκαλιάζει τον αρχηγό τους γιατί ήταν ο πιο πρόθυμος εταίρος της στο μεταναστευτικό όπου η χώρα μας έγινε «αποθήκη» για 70.000 ταλαίπωρους ανθρώπους, στο Σκοπιανό που με τη Συμφωνία των Πρεσπών παραχωρήσαμε ταυτοτικά στοιχεία στους γείτονες, στην οικονομία που η κυβέρνηση της Αριστεράς δέχθηκε όλα τα μέτρα που επί χρόνια ήθελε ο πιστός συνεργάτης της καγκελαρίου Σόιμπλε.

Οταν έχεις μία κρυφή ελπίδα για το μέλλον μπορεί να παραβλέπεις και ορισμένα ψέματα, να κάνεις ότι δεν τα άκουσες αλλά όταν τα έχεις πληρώσει και μάλιστα ακριβά, τότε η μέθοδος αυτή εξοργίζει. Ενδεχομένως ο κ. Τσίπρας να μην έχει ενημερωθεί από τους συνεργάτες του για το κλίμα που επικρατεί σε όλη την Ελλάδα για την κυβέρνησή του. Οι στρατηγοί του Μαξίμου προσπαθούν να κρύψουν την αλήθεια με περιφερόμενους οπαδούς, με σιδερόφρακτες συγκεντρώσεις, με επικοινωνιακά τρικ που θυμίζουν δεκαετία ’80. Αλλά βρισκόμαστε στο 2019.

Το χειρότερο είναι ότι οι ίδιοι έχουν πείσει τον πρωθυπουργό ότι όσο ανεβάζει την τοξικότητα στον πολιτικό του λόγο τόσο θα βγει κερδισμένος. Πιστεύουν ότι το σύνθημα «τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» έχει ακόμη πέραση στην κοινωνία, αλλά δεν αντιλαμβάνονται ότι οι πολίτες έχουν γυρίσει την πλάτη τους στα ψεύτικα συνθήματα. Είναι πια πονηρεμένοι γιατί κατάλαβαν ότι με το μίσος και τη διχαστική ρητορεία η χώρα βουλιάζει και η θέση τους επιδεινώνεται.

Ο κ. Τσίπρας ανέβηκε στην εξουσία με τα ψέματα, στο χέρι του είναι πώς θα φύγει από το Μαξίμου. Χρησιμοποιώντας ξανά τα ψέματα απομονώνεται, η κοινωνία βαρέθηκε να ακούει έναν οργισμένο μίμο που μοιράζει μίσος και ψέματα.

Και ματωμένα πλεονάσματα και υψηλότερο δημόσιο χρέος!

Τέτοια εποχή πριν από 5 χρόνια ο Αλέξης Τσίπρας μιλούσε για τα «ματωμένα πλεονάσματα» της κυβέρνησης Ν.Δ. που δεν ξεπερνούσαν το 0,8% του ΑΕΠ και υποσχόταν διαγραφή χρέους. Τη Δευτέρα ανακοινώθηκαν τα δημοσιονομικά αποτελέσματα για το έτος 2018 και τα στοιχεία αποτυπώνουν τον παραλογισμό της κυβέρνησης. Το πρωτογενές πλεόνασμα ξεπέρασε το 4,4% του ΑΕΠ (όταν έχουμε δεσμευθεί για 3,5%) σε βάρος της ανάπτυξης που ήταν κάτω από το 2% έναντι στόχου 2,8%. Η κυβέρνηση της Αριστεράς έχει διοχετεύσει στην κοινωνία μεγαλύτερη δόση λιτότητας ακόμη και από αυτή που ζητούν οι δανειστές. Τον λογαριασμό τον πληρώνουν οι ασθενέστεροι, μέσω της εκτίναξης της έμμεσης φορολογίας και βέβαια η πραγματική οικονομία, καθώς η ανάπτυξη είναι ρηχή και κάτω από τους στόχους. Το τραγικό είναι ότι παρά τα θηριώδη πλεονάσματα το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε στο 181% του ΑΕΠ το 2018, καθώς η κυβέρνηση δανείσθηκε έξτρα χρήματα για να σχηματίσει τον κουμπαρά. Και ματωμένα πλεονάσματα και αυξημένο δημόσιο χρέος. Το Νόμπελ Οικονομίας προηγείται από αυτό της Ειρήνης. Θα γεμίσουμε διακρίσεις.

Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου