Γράφει ο Γιῶργος Μιχαηλίδης*

Στις εκπομπές και τις εφημερίδες σημαντικό κριτήριο για την βιωσιμότητα ενός project είναι η πρώτη μέρα κυκλοφορίας. Συνήθως αυτή καθορίζεται από την περιέργεια του κόσμου να δει το νέο προϊόν. Στην συνέχεια το πρόγραμμα/φύλλο αποκτά τους «πιστούς» του και πορεύεται με διακυμάνσεις. Αν οι διακυμάνσεις είναι προς τα κάτω, τότε μετράμε αντίστροφα για το game over.

Ο Λάκης Λαζόπουλος εν προκειμένω είναι αντιμέτωπος με ένα κοινό το οποίο δεν φαίνεται να πείθεται πως το Αλ Τσαντίρι του OPEN θα τους προσφέρει κάτι νέο. Τα νούμερα μιλάνε από μόνα τους, αφού το Αλ Τσαντίρι κατάφερε να συγκεντρώσει 11,1% και 9,6%, σε σύνολο και δυναμικό κοινό αντίστοιχα. Την ίδια ώρα, μετά βίας κατάφερε να μπει χαμηλά στα trends του Twitter.

Αυτή ήταν η δεύτερη Τρίτη στην οποία ο Λάκης Λαζόπουλος βλέπει τα νούμερά του σε τέτοια επίπεδα, που σημαίνει πως εκτός απροόπτου αυτή θα είναι και η δυναμική του στο εγγύς μέλλον. Άλλωστε όταν ένας Λαζόπουλος δεν μπορεί να κερδίσει μία μυθοπλασία και μία εκπομπή μαγειρικής, τότε αν μη τι άλλο, κάτι πάει λάθος.

Ο τηλεθεατής την Τρίτη δεν άφησε το κουλί (Master Chef για τους αμύητους) για το Αλ Τσαντίρι αποδεικνύοντας περίτρανα πως το δόγμα «ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει» δεν πετυχαίνει πάντα. Θες το ίδιο χιούμορ, θες το παρόμοιο στήσιμο, θες η μανιέρα που μοιάζει να μην άλλαξε ποτέ; Ένα είναι σίγουρο: Ο Λάκης Λαζόπουλος προσπαθεί, προσπαθεί σκληρά, αλλά είναι αντιμέτωπος πάνω από όλα με το παρελθόν του. Και αυτό έχει μία διττή ανάγνωση.

Από την μία το κοινό περιμένει από τον Λάκη Λαζόπουλο κάτι ανατρεπτικό, όπως ήταν το Αλ Τσαντίρι όταν ξεκίνησε, ή τουλάχιστον, όπως εξελίχθηκε. Από την άλλη ο γνωστός καλλιτέχνης έχει ταυτιστεί με την πιο έντονη φιλοΣΥΡΙΖΑίικη προπαγάνδα και εάν αυτό δεν αλλάζει το ποιόν του καλλιτέχνη, για τον τηλεθεατή έχει παίξει καθοριστικό ρόλο για το ποιος είναι ο Λαζόπουλος και τι πρεσβεύει.

Δυστυχώς για τον ίδιο, το ευρύ κοινό έχει ταυτίσει τον Λάκη Λαζόπουλο με την πολιτική σάτιρα. Όταν αυτή μετατράπηκε σε προπαγάνδα και εν τέλει πέτυχε τον σκοπό της, ο ρόλος του ιδίου φάνηκε να χάνεται. Όπως και χάθηκε.

Σήμερα, μερικά χρόνια αργότερα ο τηλεθεατής είναι μπουχτισμένος. Δεν περιμένει κάτι νέο από τον Λαζόπουλο, όπως και από την ίδια την πολιτική, ενώ μεγάλο μέρος του κοινού τον έχει ταυτισμένο με την χυδαιολογία, τις εμμονές και το ξέπλυμα της Χρυσής Αυγής. Όπως είπαμε η συνολική του πορεία ως καλλιτέχνης δεν αναιρείται, το Αλ Τσαντίρι, όμως, έχει από πίσω του μία μυρωδιά που στους περισσότερους πλέον δεν είναι ελκυστική.

Ο Λάκης Λαζόπουλος θα περίμενε κανείς να φέρει στην TV κάτι νέο, όπως έχει κάνει τόσες και τόσες φορές. Συνταγή με Χαϊκάλη (θυμόμαστε χασκογελώντας την δήθεν δωροδοκία) και ανακυκλωμένους 10 Μικρούς Μήτσους δεν τρώγεται πια.

Προτιμότερο θα ήταν λοιπόν να σκεφτεί ξανά τις προτεραιότητες και να δει την ανάγκη του κόσμου για αγνό γέλιο και να επανέλθει με ένα project που δεν θα θυμίζει βήμα για πολιτική προπαγάνδα. Άλλωστε τα πρωτότυπα προϊόντα αυτήν την στιγμή λείπουν από την ελληνική τηλεόραση.

*Ο Γιῶργος Μιχαηλίδης είναι ο διευθυντής του EleftherosTypos.gr