Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Εντύπωση προκαλεί -κι αυτό προκύπτει τόσο από την αμήχανη αντίδραση του πρωθυπουργού, όσο και από τη μεγαλειώδη κωλοτούμπα του ίδιου του Π. Πολάκη- πόσο πολύ «πόνεσε» η αποκάλυψη του θέματος. Κι αν κρίνει κανείς από τη σπασμωδική αντίδραση του κατά τα άλλα «δεν σηκώνω μύγα στο σπαθί μου» υπουργού, η ενόχληση ήταν πολύ μεγάλη. Με αποτέλεσμα τώρα να βρίσκεται στην πολύ δυσάρεστη θέση να ερευνάται από τη Δικαιοσύνη αν έχει υποπέσει σε κακούργημα. Στο μεταξύ το «ηθικό πλεονέκτημα» έγινε εντελώς φύλλο-φτερό και ο υπουργός μαζί με τον φίλο του πρωθυπουργό «κρέμασαν τη χώρα στα μανταλάκια»: Χθες τα «κατορθώματα» του υπουργού φιγουράριζαν σε όλο τον διεθνή τύπο, με τους Financial Times, τον Bloomberg και τους New York Times να σύρουν τον χορό του διασυρμού…

ΕΝΤΥΠΩΣΗ όμως προκαλεί και κάτι άλλο, μάλλον πιο σημαντικό από αυτό καθ’ εαυτό το δάνειο (όχι την ενδεχόμενη υποκλοπή που ίσως ακολούθησε) που πήρε, με τους όρους που το πήρε ο κ. Πολάκης. Το περιστατικό αυτό οδήγησε εκ των πραγμάτων στην περίφημη και προσφιλή στον ΣΥΡΙΖΑ συζήτηση για τα δάνεια των κομμάτων. Τα πολλά εκατομμύρια που χρωστούν το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. και συνιστούν -κατά τον ΣΥΡΙΖΑ- μέγα σκάνδαλο.
Ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του Μ. Μαξίμου, καταφεύγοντας στη γνωστή αθωωτική λογική των συμψηφισμών, προσπάθησε να «καθαρίσει» το δάνειο του αναπληρωτή υπουργού Υγείας με το… αφοπλιστικό, «ποιοι μιλάνε για τα 100.000 του Πολάκη, αυτοί που χρωστούν πολλά εκατομμύρια;». Η Εξεταστική Επιτροπή που συγκροτήθηκε και εξέτασε διεξοδικά τα δάνεια των κομμάτων δεν κατέληξε στον εντοπισμό αξιόποινων πολιτικών πράξεων. Ομως εδώ βρίσκεται και το αξιοθαύμαστο, το οποίο ανέδειξε άθελά της η κυβερνητική προπαγάνδα, η οποία σκοπίμως συσχετίζει άσχετα μεταξύ τους πράγματα, προκειμένου να επέλθει σύγχυση, μετά συσκότιση και στο τέλος «αθώωση» των πεπραγμένων της.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ρυθμίζοντας τα χρέη του στις τράπεζες έκανε ό,τι ακριβώς κατηγορεί τα άλλα κόμματα ότι έχουν κάνει! Στην τελευταία ρύθμιση που έκανε για τα χρέη του, έβαλε ως εξασφάλιση το κτήριο της Κουμουνδούρου. Ομως η αξία του ακινήτου εκτιμήθηκε περίπου στα 2 εκατ. Και δεν έφτανε, αφού τα δάνεια του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πολλαπλάσιας αξίας. Τι έκανε λοιπόν η κυβέρνηση τού «δεν είμαστε σαν τους άλλους»; Εκανε ακριβώς ό,τι έκαναν και οι «άλλοι»: Εβαλε ως εξασφάλιση τη μελλοντική κρατική χρηματοδότησή του έως το… 2023!

Η ΠΑΡΑΔΟΠΙΣΤΙΑ φαίνεται σε όλο της το μεγαλείο, αν συνεκτιμηθούν και δύο ακόμα στοιχεία. 1. Ο ΣΥΡΙΖΑ του 35% κατάφερε να μην μπορεί να εξυπηρετήσει τα δάνεια που έπαιρνε ο ΣΥΡΙΖΑ του 4%. 2. Το 2010 που έγινε μια πρώτη ρύθμιση ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα κόμμα με μακρά παράδοση, αλλά πέριξ του 3-4%. Οι μελλοντικές κρατικές χρηματοδοτήσεις υπολογίσθηκαν με βάση το 35% το οποίο ουσιαστικά το πήρε άπαξ το 2015 (στις εκλογές του Ιανουαρίου και του Σεπτεμβρίου). Με εξαίρεση τις εκλογές του 2012, που ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπέρασε το 10%, δεν έχει πάρει ποτέ άλλοτε ποσοστό, το οποίο να τείνει έστω στο 10%. Πόσω μάλλον στο 35%! Το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. που επίσης είχαν βάλει -κακώς- ως εξασφάλιση τις μελλοντικές χρηματοδοτήσεις τους από το κράτος, επί σειρά ΔΕΚΑΕΤΙΩΝ, έπαιρναν ποσοστά μεταξύ του 32% και του 45%. Ο «εφήμερος» -όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις- από πού και ως πού θεωρείται κόμμα του 35% για τα επόμενα 4 χρόνια; Ποιος τραπεζίτης ή κομματικό στέλεχος έχει το… «κληρονομικό χάρισμα»; Γιατί από τη λογική ή την πραγματικότητα δεν προκύπτει αυτό. Το εντελώς αντίθετο προκύπτει.

ΩΣΤΟΣΟ αυτή η αμείλικτη πραγματικότητα δεν εμποδίζει καθόλου τον ΣΥΡΙΖΑ να κουνάει και το δάκτυλο στους άλλους. Και μάλιστα τη στιγμή που, τηρουμένων των αναλογιών, είναι πιο εκτεθειμένος από τους άλλους. Πρόκειται για περίσσευμα θράσους, αλλά και για τον ορισμό τού «κοίτα ποιος μιλάει».

Γιατί πυροβολείς, Κατερίνα;

Εβγαλε το 45άρι, το έβαλε στον κρόταφο της δημοσιογραφίας και πυροβόλησε χωρίς δισταγμό. Αν όχι και με κομματική υπερηφάνεια. Ο λόγος για τη συνάδελφο Κ. Ακριβοπούλου, η οποία στην εκπομπή της στην ΕΡΤ «Δεύτερη Ματιά» φιλοξένησε τον τραγικά εκτεθειμένο Π. Πολάκη, ο οποίος δεν μιλά στα «βοθροκάναλα», αλλά μόνο σε προστατευμένο περιβάλλον. Κι ενώ ο υπουργός μιλούσε περίπου για 10 λεπτά χωρίς διακοπή, όπως συμβαίνει στις κρατικές τηλεοράσεις ολοκληρωτικών καθεστώτων, όπου κανείς δεν διακόπτει ποτέ τον υπουργό που κάνει διάγγελμα, ο συνάδελφος Κ. Παπαχλιμίντζος… διανοήθηκε να προσπαθήσει να… διακόψει τον μονόλογο του υπουργού.

ΑΥΤΗ ήταν και η στιγμή που η Κ. Ακριβοπούλου «τράβηξε όπλο» κατά της πεμπτουσίας της δημοσιογραφίας. Οχι μόνο δεν άφησε τον συνάδελφό της να κάνει τη δουλειά του, να ελέγξει την εξουσία δηλαδή, αλλά του απαγόρευσε τη διακοπή, εκστομίζοντας το αδιανόητο… «θα μιλάει όσο θέλει ο υπουργός»!

Οι δημοσιογράφοι-κομματικοί γκαουλάιτερ ανά τον κόσμο είναι περισσότερο προσεκτικοί. Ή ίσως και πιο ευφυείς. Γι’ αυτό και τέτοια περιστατικά δεν συμβαίνουν συχνά ούτε σε καθεστώτα τύπου Μαδούρο ή Ερντογάν. Για δε τον δυτικό κόσμο και ευρωπαϊκό κράτος, τέτοια περιστατικά είναι απολύτως αδιανόητα. Οπως αδιανόητος είναι και ο γενιτσαρισμός της δημοσιογραφίας από δημοσιογράφο.

Ο έλεγχος της εξουσίας ήταν, είναι και -ευτυχώς- θα είναι η πεμπτουσία της δημοσιογραφίας και της δημοκρατίας. Η «αντικειμενικότητα» μπορεί να σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Ομως η κατάργηση του ελέγχου της εξουσίας, με απόλυτο τρόπο, ισοδυναμεί με κατάργηση της ίδιας της δημοσιογραφίας και της δημοκρατίας.

Και κομπάρσοι στην αθλιότητα

Το άθλιο θέατρο που παίχτηκε το βράδυ της 23ης Ιουλίου «πάνω» στους 100 νεκρούς της τραγωδίας στο Μάτι είχε πρωταγωνιστή και συμπρωταγωνιστές. Πρωταγωνιστής ήταν ο Α. Τσίπρας. Και συμπρωταγωνιστές οι Π. Πολάκης, Ν. Τόσκας, Χρ. Σπίρτζης, Ρ. Δούρου, Π. Σκουρλέτης, μαζί με κάποιους θλιβερούς υπηρεσιακούς παράγοντες, που πήγαν στο σπίτι τους.

Είχε όμως και κομπάρσους. Μία εξ αυτών φαίνεται ότι ήταν και η νυν διάδοχος της Κ. Νοτοπούλου στο υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης Ελ. Χατζηγεωργίου. Η οποία ήταν από τους ελάχιστους συνοδούς του πρωθυπουργού σ’ εκείνη την πρώτη, αξέχαστη… αξημέρωτη επίσκεψη που έκανε ο Α. Τσίπρας στο Μάτι. Μάλιστα η κ. Χατζηγεωργίου εικονίζεται με μεγάλα μαύρα γυαλιά και μαυροντυμένη. Σαν κανονική πενθούσα δηλαδή.

Πλερέζες…

Σαν κεραμίδα «έπεσε» στο Μ. Μαξίμου το Πολιτικό Βαρόμετρο της Public Issue για τον Χειμώνα του 2019. Καθώς δεν δείχνει μόνο πως η ψαλίδα Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ μεγάλη 14,5% (39%-24,5%), αλλά δείχνει και πως πλέον είναι πολύ πιθανή η αυτοδυναμία. Δείχνει επίσης ότι το ΚΙΝΑΛ παραμένοντας τρίτο κόμμα μπορεί να αθροίσει μαζί με τη Ν.Δ. όχι μόνο τους 180 που χρειάζονται για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας το 2020, αλλά υπό προϋποθέσεις μπορούν να αθροίσουν (χωρίς τη συμμετοχή και τρίτου κόμματος) και 200. Κάτι που εφόσον συμβεί σημαίνει ότι μπορεί να αλλάξει ο εκλογικός νόμος και οι μεθεπόμενες εκλογές να μη γίνουν με απλή αναλογική…

Απορίες

1. Γιατί ο Γ. Στουρνάρας είναι ο άνθρωπος που… αγαπά να… μισεί ο ΣΥΡΙΖΑ;

2. Τι θα την κάνει τώρα ο Γ. Μπαλάφας την ανθοδέσμη που είχε «αγοράσει», για να υποδεχθεί τον Γ. Παπανδρέου;

3. Δεν είναι τυχερός ο Κ. Μητσοτάκης, που στις επόμενες εκλογές θα έχει αντίπαλο τον Π. Πολάκη;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου