Γράφει ο Γιώργος Κύρτσος*

Είναι φανερό ότι η ελληνική οικονομία χρειάζεται ένα νέο ξεκίνημα με κυβέρνηση Μητσοτάκη αλλά η ηγεσία της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ κάνει ό,τι μπορεί για να το καθυστερήσει.

Αλυτο πρόβλημα

Το άλυτο πρόβλημα που μπορεί να οδηγήσει σε νέα οικονομική κρίση είναι η κακή κατάσταση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Στο Χρηματιστήριο της Αθήνας οι τράπεζες δέχονται αλλεπάλληλα χτυπήματα από τους επενδυτές, με αποτέλεσμα οι μετοχές τους να κινούνται σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα.

Στους ευρωπαϊκούς θεσμούς γίνονται συχνές αναφορές στην κακή κατάσταση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος αλλά δεν αναπτύσσονται πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση των προβλημάτων. Η κυβέρνηση Τσίπρα έφυγε από το τρίτο πρόγραμμα-Μνημόνιο με 24 δισ. ευρώ λιγότερα από τα συμφωνηθέντα για να φανεί αρεστή στις Βρυξέλλες και σε άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Ετσι, λείπει τώρα ένα ποσό της τάξης των 15 δισ. ευρώ που θα μπορούσε να στηρίξει με διάφορους τρόπους την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων, την καλύτερη χρηματοδότηση του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας και την επιστροφή στη δυναμική ανάπτυξη.

Με πολλούς από τους Ευρωπαίους επιτρόπους, όπως ο αρμόδιος για τα οικονομικά κ. Μοσκοβισί, να σκέφτονται πρόωρη παραίτηση σε αναζήτηση άλλου είδους απασχόλησης ή για να επιστρέψουν στην πολιτική, κανένας δεν ενδιαφέρεται να κινήσει τη διαδικασία και να προωθήσει προτάσεις για να βγούμε από το αδιέξοδο. Περιορισμένο είναι και το ενδιαφέρον της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του προέδρου της, κ. Ντράγκι, ο οποίος πλησιάζει στο τέλος της θητείας του αποτελώντας σταθερό πολιτικό στόχο της κυβέρνησης Τσίπρα και ισχυρών εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο ευρωβουλευτής κ. Παπαδημούλης.

Εάν κρίνουμε και από όσα είπε και, κυρίως, από όσα δεν είπε η καγκελάριος Μέρκελ κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψής της στην Αθήνα, ούτε οι κυβερνήσεις των οικονομικά ισχυρών χωρών της ευρωζώνης θέλουν να ασχοληθούν με το πρόβλημα στην πορεία προς τις ευρωεκλογές. Τους καλύπτει πλήρως το αφήγημα σύμφωνα με το οποίο ο κ. Τσίπρας έχει προσαρμοστεί πλήρως και η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας έχει βελτιωθεί, με αποτέλεσμα να μην είναι πρόβλημα για την ευρωζώνη ούτε να χρειάζεται πρόσθετη χρηματοδότηση.

Ολα τακτοποιημένα, λοιπόν, ενώ ακούγεται το τικ-τακ της ωρολογιακής βόμβας του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.

Η πρώτη «τιμωρία»

Η πολιτική γλώσσα που χρησιμοποιούν οι εκπρόσωποι των ευρωπαϊκών θεσμών και των κυβερνήσεων δεν ταυτίζεται πλήρως με την τεχνοκρατική προσέγγιση.
Ετσι, ακούγονται οι πρώτες φωνές κριτικής στο EuroWorking Group για την εντυπωσιακή καθυστέρηση της κυβέρνησης Τσίπρα στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων που έχουν συμφωνηθεί.

Στην πραγματικότητα τίποτα δεν προχωράει και ορισμένες πρωτοβουλίες που αναπτύσσονται προωθούνται με έναν τρόπο που εξυπηρετεί περισσότερο τα κομματικά συμφέροντα του ΣΥΡΙΖΑ παρά τον εκσυγχρονισμό της οικονομίας και της δημόσιας διοίκησης.

Δημιουργείται, έτσι, ένα κλίμα το οποίο μπορεί να φέρει την πρώτη «τιμωρία» εις βάρος μας εξαιτίας των κυβερνητικών μεθοδεύσεων.

Το δεύτερο πρόγραμμα-Μνημόνιο, το οποίο τόσο σκληρά πολέμησε ο ΣΥΡΙΖΑ, προέβλεπε ρητά την επιστροφή στην Ελλάδα ενός ποσού της τάξης των 9 δισ. ευρώ από τα κέρδη των κεντρικών τραπεζών των χωρών της ευρωζώνης από τη διαχείριση των ελληνικών ομολόγων.

Ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του βγήκαν από το δεύτερο πρόγραμμα-Μνημόνιο χωρίς να μπορέσουν να μεταφέρουν αυτή την υποχρέωση των Ευρωπαίων εταίρων και πιστωτών στο χειρότερο για τα ελληνικά συμφέροντα τρίτο πρόγραμμα-Μνημόνιο.

Μετά την έξοδο από το τρίτο πρόγραμμα-Μνημόνιο συμφωνήθηκε να επιστραφούν τα μισά από αυτά τα χρήματα, ένα ποσό της τάξης των 4 – 5 δισ. ευρώ, σε δόσεις, σε βάθος χρόνου και υπό προϋποθέσεις.

Είναι πολύ πιθανό να σταλεί ένα πρώτο μήνυμα στην ελληνική κυβέρνηση με την καθυστέρηση της καταβολής της πρώτης δόσης, ενός ποσού της τάξης των 600 εκατομμυρίων ευρώ μέχρις ότου επιταχυνθεί η εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων που έχουν συμφωνηθεί.

Αβολες συγκρίσεις

Εν τω μεταξύ, δημοσιεύονται επίσημα στατιστικά στοιχεία που επιβεβαιώνουν τη δραματική υποβάθμιση της συγκριτικής οικονομικής θέσης της Ελλάδας στην Ε.Ε.

Ιδιαίτερα την περίοδο 2015 – 2018 χάσαμε πολύ έδαφος σε σχέση με τις άλλες χώρες που πέρασαν από μνημονιακές δοκιμασίες αλλά και τις πρώην ανατολικές χώρες που έχουν μπει εδώ και μία πενταετία σε φάση εξαιρετικά δυναμικής ανάπτυξης.
Η Ιρλανδία, χώρα που χτυπήθηκε σκληρά από την οικονομική κρίση του 2008, βγήκε με τόσο δυναμικό τρόπο από το δικό της πρόγραμμα-Μνημόνιο, ώστε σήμερα έχει περίπου διπλάσιο κατά κεφαλήν ΑΕΠ από την Ελλάδα.

Εντυπωσιακές ανακατατάξεις εις βάρος μας σημειώνονται και μεταξύ των λιγότερο αναπτυγμένων, πρώην ανατολικών χωρών της Ε.Ε. Πολωνία και Ουγγαρία έχουν πλέον το ίδιο, περίπου, κατά κεφαλήν ΑΕΠ με την Ελλάδα, ενώ η κατάσταση της οικονομίας τους είναι πολύ καλύτερη, όπως και η προοπτική της.

Μόνο η Ρουμανία και η Βουλγαρία εξακολουθούν να υστερούν σε σύγκριση με την Ελλάδα, αλλά, εάν κρίνουμε από το γεγονός ότι η Ρουμανία αναπτύχθηκε πάνω από 10% τη διετία 2017 – 2018, είναι πολύ πιθανόν σε μία πενταετία να μας φτάσει και να μας ξεπεράσει.

Χωρίς αξιόπιστο και λειτουργικό τραπεζικό σύστημα, με ένα δημόσιο χρέος που έφτασε το 2018 στα επίπεδα-ρεκόρ του 182% του ΑΕΠ, με ένα ιδιωτικό χρέος που τριπλασιάστηκε στη διάρκεια της τετραετίας Τσίπρα, με μία κοινωνία εξαντλημένη από τη 10ετή ταλαιπωρία που έχει υποστεί και με τη συγκριτική μας θέση στην Ε.Ε. να υποβαθμίζεται συνεχώς, είναι φανερό ότι κάτι πρέπει να κάνουμε. Και αυτό σίγουρα δεν είναι η παράταση των εκκρεμοτήτων μέχρι τον επόμενο Οκτώβριο μέσα από την εξάντληση της τετραετίας.

*Ο Γιώργος Κύρτσος είναι ευρωβουλευτής της ΝΔ

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]