Γράφει ο Γιῶργος Μιχαηλίδης*

Η βία και η άποψη για την βία είναι ίσως το σημαντικότερο πρόβλημα που έχει αυτός ο λαός μετά το δημογραφικό. Ενώ η βία θεωρείται κάτι επαχθές όλοι μας μεγαλώσαμε σε μία κοινωνία που την θεωρούμε από αναγκαίο κακό έως μέρος της καθημερινότητας. Αντί να επέμβουμε για να την αποτρέψουμε καθόμαστε στα αυγά μας γιατί… «πού να μπλέκεις τώρα».

Βία υπάρχει στο γειτονικό σπίτι όπου ο κάφρος δέρνει την γυναίκα του, βία και στον από κάτω όροφο όπου η μάνα ξυλοκοπεί καθημερινά τα παιδιά της. Βία είναι, όμως, και όταν βλέπεις από το μπαλκόνι να σπάνε αυτοκίνητα οι κουκουλοφόροι, όπως βία είναι και η βόμβα σε έναν τηλεοπτικό σταθμό.

Βία, πάντως είναι σίγουρα ότι σκέφτεσαι ποια ΜΜΜ θα πάρεις για να πας στα Εξάρχεια γιατί ξέρεις πως θα σου σπάσουν το αυτοκίνητο. Την βία την έχουμε «χωνέψει» με αποτέλεσμα να μην αντιδρούμε, κι αν το κάνουμε, αυτό αρκείται σε ορισμένες κοινοποιήσεις στο Facebook οι οποίες και ξεχνιούνται μετά από κάποιες ώρες.

Ένας από τους λόγους που η βία είναι τόσο βαθειά ριζωμένη στην νοοτροπία του Έλληνα, είναι πως ο ίδιος την θεωρεί ως έναν αποδεκτό τρόπο απόδοσης δικαιοσύνης ή δικαίου. Το «κοινό περί δικαίου αίσθημα» αποδέχεται έναν βιασμό και μία δολοφονία τις φυλακές για έναν βιαστή, όπως αποδέχεται και την δολοφονία που κάνει ένας πολίτης για «εκδίκηση». Όπως και η βία στα πανεπιστήμια από ένα «ρωμαλέο» φοιτητικό κίνημα ενάντια σε εμπόρους ναρκωτικών και κακοποιούς με τις ευλογίες μάλιστα της κυβέρνησης.

Στο πλαίσιο αυτό το «καλά του έκαναν» έχοντάς το ως αξίωμα έρχεται και «κολλάει» στον ξυλοδαρμό του βιαστή, στον διαιτητή που σφύριξε λάθος σε ένα ματς αλλά και στον δημοσιογράφο ή δημοσιολόγο του Twitter επειδή είπε κάτι που δεν άρεσε. Έτσι, ακόμα κι αν σοκαριζόμαστε, όλοι σε δεύτερη φάση σκεφτόμαστε «μα καλά κι αυτός δεν πρόσεχε».

Έχει αναχθεί δηλαδή η βία σε ένα νομοτελειακό αποτέλεσμα το οποίο για να αποφύγουμε πρέπει να αυτολογοκρινόμαστε αλλά και να στερούμαστε προσωπικές ελευθερίες, δηλαδή να… «προσέχουμε».

Έτσι ακούς «ναι μεν αλλά» από κυβερνητικούς για την βόμβα στον ΣΚΑΪ και, τον Καψώχα να μιλά για προβοκάτσια. Αλήθεια ξέρει ο Καψώχας τι σημαίνει προβοκάτσια ή είχε πυρετό όταν είπε αυτήν την παρόλα; Υπάρχει δηλαδή δημοσιογράφος –που εκφράζει ένα κομμάτι της κοινωνίας- ο οποίος εκστόμισε τι εξής: πως ο ΣΚΑΪ ή κάποιος άλλος έβαλε επίτηδες την βόμβα όχι για να πληγώσει τον ΣΚΑΪ αλλά την κυβέρνηση.

Η βία δηλαδή είναι αντικυβερνητική έκφραση σύμφωνα με τον κ. Καψώχα και μάλιστα αυτή εκφράζεται ως ρεπορτάζ αλλά και νοοτροπία από την δημόσια τηλεόραση. Δεν φταίει, όμως, ο Καψώχας, αλλά εμείς.

Γιατί, αρκετοί από εμάς έχουμε πει «καλά του έκαναν», κάποιοι «ας πρόσεχε», ενώ όλοι μας λοξοκοιτάξαμε για να μην «μπλέξουμε».

*Ο Γιῶργος Μιχαηλίδης είναι ο διευθυντής του EleftherosTypos.gr

Ακολούθησέ τον στο Facebook

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]