Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

Το Μαξίμου δεν κράτησε ούτε τα προσχήματα. Μόλις δώδεκα ώρες αργότερα βγήκε ο Δημήτρης Τζανακόπουλος με ένα χαμόγελο… Μαυρογυαλούρου και το ανακοίνωσε.

ΕΝΤΑΞΕΙ, έρχονται εκλογές. Κάτι πρέπει να πει ο ΣΥΡΙΖΑ. Τι πιο εύκολο από το να υποσχεθεί χιλιάδες προσλήψεις. Ακόμα κι αν η αποχώρηση -όταν και εφόσον γίνει- των κληρικών από το Δημόσιο δεν σημαίνει ελάφρυνση του Προϋπολογισμού, καθώς το κράτος θα συνεχίσει να πληρώνει ετησίως τα σχεδόν 200 εκατομμύρια της μισθοδοσίας τους.

ΚΑΙ επειδή προφανώς δεν έχουμε ακόμα πάρει χαμπάρι το τι σημαίνει η χρεοκοπία μιας χώρας, ο ΣΥΡΙΖΑ αν θέλει μπορεί να προχωρήσει ακόμα πιο… μπροστά το θέμα των προσλήψεων. Μπορούν οι χιλιάδες υπάλληλοι π.χ. του υπουργείου Οικονομικών να «αποχωρήσουν» από το Δημόσιο, αλλά να εξακολουθούν κι αυτοί να πληρώνονται από το κράτος. Αρα στη συνέχεια να κάνουν αντίστοιχα χιλιάδες προσλήψεις στις θέσεις που… άδειασαν. Σταδιακά να «αποχωρούν» από το Δημόσιο και οι 600.000 περίπου υπάλληλοι και ενώ θα συνεχίζουν να πληρώνονται από το κράτος, ο ΣΥΡΙΖΑ να υποσχεθεί ακόμα 600.000 προσλήψεις. Αυτό μπορούν να το συνεχίσουν μέχρι τη στιγμή που σχεδόν το σύνολο του ενεργού πληθυσμού της Ελλάδας, περίπου 3 εκατομμύρια, να προσληφθεί στο Δημόσιο.

ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ τον προεκλογικό παροξυσμό υποσχεσιολογίας του Μαξίμου όλα μπορούν να γίνουν. Με αυτό τον τρόπο όλοι θα μισθοδοτούμαστε από το κράτος, η ανεργία θα πέσει στο 0% και όλοι θα είμαστε ευτυχισμένοι. Εστω και για λίγο θα γλεντήσουμε. Γιατί αμέσως μετά θα χρεοκοπήσουμε μια για πάντα.

ΜΠΟΡΕΙ το παραπάνω σενάριο να είναι υπερβολικό ως προς τα νούμερα. Από την άλλη, ακολουθεί ακριβώς τον παραλογισμό της κυβέρνησης. Την… επανάκαμψη του «ελληνικού ονείρου της δεκαετίας του ‘80»: όλοι στο Δημόσιο. Κι αν δεν μπορούν να βολευτούν όλοι στο Δημόσιο, τουλάχιστον ας το πιστέψουν όσοι περισσότεροι γίνεται, ώστε να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ στις κάλπες.

ΤΑ έχουμε πει και ξαναπεί πάρα πολλές φορές. Οποιος νομίζει ότι έχουμε διαφύγει οριστικά τον κίνδυνο της πραγματικής χρεοκοπίας και του Grexit είναι γελασμένος. Οσο κι αν φτιάξουν οι αριθμοί στα δημοσιονομικά, αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία είναι αρκετά πιθανό να βρεθούμε στην ίδια θέση όπως το 2010 ή το 2015. Και τότε θα είναι πολύ αργά. Οχι για τους διορισμούς. Αλλά για δάκρυα.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]