Γράφει ο Πάνος Αμυράς

Το 2015 απειλούσε με Grexit «για να τους τρομάξουμε», όπως παραδέχονταν στελέχη της αργότερα, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στην άτακτη υποχώρηση και στην υπογραφή λευκής επιταγής στους δανειστές, όπως εκλιπαρούσε ο Τσίπρας τον Ολάντ.

Το 2017 ο πρωθυπουργός διαλαλούσε ότι δεν θα πάρει ούτε ένα ευρώ νέα μέτρα και τελικώς κατέληξε να δεχθεί την παράταση της λιτότητας έως και το 2060 χωρίς να πάρει ούτε ένα ευρώ νέων δανείων.

Τώρα υπολόγιζαν ότι θα έμπαιναν στην τελική ευθεία της προεκλογικής περιόδου ανακοινώνοντας τη μεγάλη «επιτυχία» ότι δεν θα μειωθούν οι συντάξεις, τις οποίες οι ίδιοι ψήφισαν δύο φορές, και βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα τσουνάμι διεκδικήσεων των συνταξιούχων από αναδρομικά, που ξεπερνούν τα 9 δισεκατομμύρια ευρώ.

Οι συνταξιούχοι πλέον δεν ασχολούνται με το εάν θα μειωθούν οι αποδοχές τους, αυτό το θεωρούν δεδομένο, αλλά το πότε θα πάρουν πίσω τα λεφτά τους, βάσει των αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας. Και επειδή τα χρήματα δεν υπάρχουν, δυστυχώς ούτε οι πολιτικές που θα μπορούσαν με κάποιο τρόπο να τα δημιουργήσουν, η βόμβα της Ελλάδας έχει πυροδοτηθεί ξανά.

Δεν είναι μόνο το θέμα των αναδρομικών, που απειλεί τη χώρα με οριστικό δημοσιονομικό εκτροχιασμό. Η οικονομία έχει κλατάρει, οι περισσότερες μεταρρυθμίσεις έχουν ξηλωθεί, το τραπεζικό σύστημα έχει απαξιωθεί και αναζητεί νέα κεφάλαια, οι ιδιωτικές επιχειρήσεις παλινωδούν μεταξύ σκανδάλων και ανύπαρκτης ρευστότητας, που δημιουργεί τον «πειρασμό» για ανορθόδοξες ή και παράνομες επιλογές.

Ομως, σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν, κανείς από το εξωτερικό δεν θα τρέξει να μας «σώσει». Οι Ευρωπαίοι δανειστές, που επί Παπαδήμου δεν έκλειναν την αξιολόγηση εάν δεν βρίσκαμε 350 εκατομμύρια από τις επικουρικές και επί Σαμαρά ζητούσαν χιλιάδες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, επί Τσίπρα, αφού πήραν τα πάντα (αέναη λιτότητα, υπερταμείο, επιστροφή μεταναστών στην Ελλάδα και συμφωνία των Πρεσπών με επονείδιστους όρους για τη χώρα μας), έκλεισαν τα μάτια στην καταστροφική πολιτική των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Δέχθηκαν την αύξηση της μισθολογικής δαπάνης του Δημοσίου κατά 1,5 δισ. ετησίως, συναίνεσαν στην αλλαγή της σχέσης των προσλήψεων – αποχωρήσεων από 1 προς 5 σε 1 προς 1 για να μπορεί ο Τσίπρας να διορίζει ανειδίκευτους απόφοιτους Λυκείου σε θέσεις αργομισθίας, άναψαν το πράσινο φως στις προεκλογικές φούσκες του Μαξίμου για καθαρή έξοδο από τα μνημόνια με τη χώρα εκτός αγορών.

Η ανευθυνότητα των δανειστών συναγωνίζεται την ανικανότητα των κυβερνώντων. Μόνο που το πρόβλημα δεν θα το έχουν αυτοί, άλλωστε η Ευρώπη αλλάζει, οι ανατροπές στον συσχετισμό των δυνάμεων θα αποτυπωθούν με ηχηρό τρόπο στις ευρωεκλογές του Μαΐου, οι συνομιλητές διαρκώς αντικαθίστανται, όμως έχουν μία κοινή γραμμή: Δεν πρόκειται να χρηματοδοτήσουν ξανά την Ελλάδα, καμία ευρωπαϊκή κυβέρνηση δεν μπορεί να το περάσει από το κοινοβούλιό της.
Η βόμβα θα μείνει στα χέρια μας, ενδεχομένως ούτε καν στου Τσίπρα, που θα έχει φροντίσει να φύγει τον Μάιο, αφού πρώτα θα έχει δηλητηριάσει τον πολιτικό βίο με τη σκανδαλολογία και θα έχει μπολιάσει την κοινωνία με το μίσος που συνήθως σπέρνουν οι ανίκανοι και αποτυχημένοι απέναντι σε όσους θέλουν να πετύχουν χωρίς να λογαριάζουν «τοξικά πρόσημα».

Το πρόβλημα μοιάζει να μην έχει λύση ή καλύτερα η λύση περνάει μέσα από την αναγνώριση του προβλήματος. Και εάν αυτή η διαδικασία γίνει προεκλογικά με καθαρό τρόπο, τόσο πιο εύκολα θα τη δεχθεί η κοινωνία μετά τις κάλπες, όταν θα μείνουμε μόνοι με μία βόμβα στο δωμάτιο.

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]