Γράφει ο Γιώργος Κύρτσος*

Το «γραβάτα πάρτι» και η καθαρή έξοδος από το πρόγραμμα και τη λιτότητα αντιμετωπίστηκαν αρνητικά από τους περισσότερους συμπολίτες μας, οι οποίοι παραμένουν βυθισμένοι στα προβλήματα. Στο «Μακεδονικό» ο Τσίπρας δουλεύει ανοιχτά για τον Ζάεφ και το «μακεδονισμό»-αλυτρωτισμό προκαλώντας τη δυσαρέσκεια ή και την οργή των περισσότερων Ελλήνων. Ηλθε και η πύρινη καταστροφή στην Ανατολική Αττική να αναδείξει τη διοικητική προχειρότητα και τον πολιτικό κυνισμό αυτών που ασκούν την εξουσία.

Σε αυτές τις συνθήκες ο κ. Τσίπρας έπρεπε να βρει έναν τρόπο να προχωρήσει σε έναν ανασχηματισμό που θα έστελνε θετικά μηνύματα και θα ανέβαζε την αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης. Εκανε ακριβώς το αντίθετο.

Λεφτά υπάρχουν

Το πρώτο μήνυμα του ανασχηματισμού είναι ότι λεφτά υπάρχουν για το σύστημα εξουσίας. Το κυβερνητικό σχήμα ξεχείλωσε κι άλλο και έχουμε πλέον 52 υπουργούς και υφυπουργούς, διπλάσιους από εκείνους της Γαλλίας και της Ισπανίας, δύο μεγάλων χωρών της Ε.Ε.

Μεγαλύτερο Υπουργικό Συμβούλιο σημαίνει μεγαλύτερες δαπάνες για τα κυβερνητικά στελέχη, τους βοηθούς τους και το κομματικό κράτος. Σημαίνει επίσης μεγαλύτερη οργανωτική σύγχυση και διοικητική χαλάρωση με τεράστιο κόστος για τους φορολογούμενους πολίτες και την οικονομία.

Κερδισμένος ο Καμμένος

Ο Καμμένος επέβαλε για μία ακόμη φορά τους πολιτικούς του όρους στον «μικρό Αλέξη».

Ενίσχυσε τον έλεγχό του στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας που τον ενδιαφέρει για συγκεκριμένους λόγους, αύξησε τους υπουργούς και υφυπουργούς των ΑΝ.ΕΛ. από 6 σε 7, εμφανίστηκε ως εκείνος που εξασφάλισε τη συνεργασία της κ. Παπακώστα.
Εχουμε δύο πολιτικούς υποκριτές που εξυπηρετούν ο ένας τον άλλον σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος. Ο κ. Τσίπρας προσπαθεί κάθε τόσο να μας εξηγήσει πόσο επικίνδυνη είναι η «ακροδεξιά» Ν.Δ. και στη συνέχεια εντατικοποιεί τη συνεργασία του με τον Π. Καμμένο, ο οποίος κινείται στο χώρο μεταξύ Ν.Δ. και άκρας Δεξιάς και ξεχωρίζει με την πολιτική χυδαιότητά του.

Ο κ. Τσίπρας δεν έχει πρόβλημα να γελοιοποιεί με τις επιλογές του την επιχειρηματολογία του, αρκεί να αυτοεξυπηρετείται.

Νέα ταλέντα

Στο όνομα της προώθησης μιας νέας γενιάς πολιτικών στελεχών ο κ. Τσίπρας έβαλε στο Υπουργικό Συμβούλιο πολιτικούς έμπιστους που περιμένει να του φανούν χρήσιμοι. Στην αρχή ενισχύοντας τον έλεγχό του στην κυβέρνηση και, μετά τη διαφαινόμενη εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, προστατεύοντας την ηγεσία από την όποια αμφισβήτηση.

Μεταξύ των άλλων έχουμε μία επαγγελματικά και πολιτικά ανύπαρκτη υπουργό για τη Βόρεια Ελλάδα, έναν έμπιστο δικηγόρο -ο οποίος έχει υπερασπιστεί μέχρι κατηγορούμενο στη δίκη για τους «Πυρήνες της Φωτιάς»- στο υπουργείο Δικαιοσύνης κι έναν πιο εξελιγμένο που θα προσπαθήσει να ενισχύσει την κομματική λειτουργία του υπουργείου Εσωτερικών κατά την προεκλογική περίοδο, που έχει ήδη ξεκινήσει.

Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, θα αποτύχουν όλοι στην αποστολή που τους έχει ανατεθεί, ίσως όμως συμβάλουν στην ενδοκυβερνητική, εσωκομματική ενίσχυση του κ. Τσίπρα.

Ρουσφέτια για το «Μακεδονικό»

Η συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ έχει ήδη αρχίσει να παράγει διπλωματικά αποτελέσματα σε βάρος των καλώς εννοούμενων εθνικών μας συμφερόντων, γεγονός που προκαλεί την αρνητική αντίδραση του 75% ως 80% των Ελλήνων και ακόμη περισσότερων στη Βόρεια Ελλάδα.

Σύμφωνα με ορισμένες μετρήσεις, το δημοσκοπικό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ τείνει να γίνει μονοψήφιο στη Μακεδονία και στη Θράκη.

Ο κ. Τσίπρας αντί να αλλάξει στρατηγική έναντι των Σκοπίων για να προασπίσει τα εθνικά μας συμφέροντα και να κερδίσει την εμπιστοσύνη του λαού, προσπαθεί να παρακάμψει το πρόβλημα με την υπουργοποίηση βουλευτών από τη Βόρεια Ελλάδα οι οποίοι θα επιδοθούν σε προεκλογικά ρουσφέτια.

Πρόκειται για έναν πολιτικό εκχυδαϊσμό που δύσκολα θα συγχωρήσουν όσοι αισθάνονται ότι θίγονται από το περιεχόμενο της συμφωνίας Τσίπρα-Ζάεφ και την ευρωπαϊκή και νατοϊκή αναβάθμιση της ΠΓΔΜ με το λογαριασμό να πηγαίνει στην Ελλάδα.

Η Παπακώστα σαν σύμβολο

Ενώ είναι αγκαλιά με τον Καμμένο, ο Τσίπρας θέλει να δημιουργήσει την εντύπωση, για προφανείς προεκλογικούς λόγους, ότι επιχειρεί πολιτικό άνοιγμα στην Κεντροαριστερά, ακόμη και σε τμήματα της Κεντροδεξιάς.

Εχασε την ιστορική ευκαιρία, το καλοκαίρι του 2015, οπότε Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ προχώρησαν στην κυβερνητική του διάσωση από την αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ με στόχο να αποτρέψουν την αναγκαστική έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη και την οικονομική και κοινωνική καταστροφή.
Ο κ. Τσίπρας, αντί να εκτιμήσει την πολιτική και εθνική προσφορά τους, επέμεινε στην ίδια στρατηγική και προχώρησε σε εκλογικό αιφνιδιασμό και στη συνέχιση της συνεργασίας με τον Καμμένο και τους ΑΝ.ΕΛ.

Τώρα θυμήθηκε αυτά που θα μπορούσε να είχε κάνει το 2015 σε μια προσπάθεια να περιορίσει τις διαστάσεις της εκλογικής του ήττας. Τότε είχε ποσοστό δημοτικότητας 60% ως 65% και σήμερα κινείται γύρω στο 25%. Με τόσο χαμηλή δημοτικότητα αποκαλύπτονται εύκολα οι πολιτικές του μπλόφες και η κακή ποιότητα της επιχειρηματολογίας του.

Μετά από ένα παρασκηνιακό φλερτ με τον Αντώναρο και τον Μίχαλο, το κεντροδεξιό… άνοιγμα περιορίστηκε στην κ. Παπακώστα, με ανύπαρκτη πολιτική επιρροή και με δηλώσεις κατά του Τσίπρα και της πολιτικής του κατά το παρελθόν που διασκεδάζουν το Διαδίκτυο.

Αυτή η καρικατούρα πολιτικού ανοίγματος το μόνο που έκανε είναι να δικαιώσει τον Μητσοτάκη ο οποίος διέγραψε την κ. Παπακώστα από τη Ν.Δ. μόλις προσπάθησε να δημιουργήσει, για λόγους που τώρα εξηγούνται, εσωκομματικά προβλήματα στη Ν.Δ.

Το άνοιγμα Τσίπρα προς στελέχη που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ αποσκοπεί στη δημιουργία σύγχυσης στο χώρο του Κινήματος Αλλαγής ώστε να περιοριστεί η επιστροφή απογοητευμένων ψηφοφόρων από τον ΣΥΡΙΖΑ στην Κεντροαριστερά από την οποία προέρχονται.

Αυτοί που δέχθηκαν να υπουργοποιηθούν μυρίζουν πολιτική ναφθαλίνη και δεν αναμένεται να ενισχύσουν την εκλογική δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ. Προς το παρόν, ο ΣΥΡΙΖΑ γλιτώνει τα χειρότερα επειδή το Κίνημα Αλλαγής δυσκολεύεται να δημιουργήσει τη δική του θετική δυναμική.

Η αναπαλαίωση στελεχών του «παλιού κατεστημένου» με την υπουργοποίησή τους αποτελεί συνέχεια του βολέματος των ανθρώπων του Καμμένου και διαφόρων προερχόμενων από το λαϊκίστικο ΠΑΣΟΚ στο σύστημα εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι γελοιοποιείται και η υποτιθέμενη πολιτική μάχη του «νέου» με το «παλιό κατεστημένο». Ο Τσίπρας αξιοποιεί τα πιο φθαρμένα υλικά του πολιτικού συστήματος, ανεξάρτητα από πολιτική προέλευση, στο όνομα ενός πρόωρα γερασμένου «νέου» και με προφανή ιδιοτέλεια.

Μία από τα ίδια

Στο οικονομικό επιτελείο ο κ. Τσίπρας δεν θέλησε να κάνει σοβαρές αλλαγές για να μη χαλάσει τη συνεννόηση με τους Ευρωπαίους εταίρους και πιστωτές που δείχνουν σταθερή προτίμηση στον κ. Τσακαλώτο και άλλους που έβαλαν τόσο εύκολα τόσες πολλές υπογραφές παρατείνοντας ουσιαστικά το Μνημόνιο πέρα από την επίσημη λήξη του.

Με την επιλογή του αυτή ο κ. Τσίπρας ακυρώνει την προεκλογική δημαγωγία για μεγάλες φιλολαϊκές αλλαγές στην περιοριστική και αντιπαραγωγική οικονομική πολιτική που ακολουθεί.

*Ο Γιώργος Κύρτσος είναι Ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]