Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Αποτέλεσμα -μεταξύ άλλων- ήταν να φουσκώσει και το ήδη ανταριασμένο ποτάμι της οργής. Το οποίο με τη σειρά του βάζει στο δημόσιο διάλογο, και μάλιστα με βίαιο τρόπο, σειρά ερωτημάτων: «Γιατί ο Μητσοτάκης δεν σηκώνει το γάντι του πολέμου;»-«Γιατί δεν κάνει πιο σκληρή αντιπολίτευση;»-«Γιατί δεν λέει ευθέως ότι θα τους κλείσει φυλακή;»-«Γιατί δεν λέει ότι θα απολύσει δημοσίους υπαλλήλους και θα συρρικνώσει-κλείσει την προπαγανδιστική ΕΡΤ;»-«Γιατί δεν τάζει να τον τελειώσει, τώρα που είναι πεσμένος κάτω;». Είναι ερωτήματα που μέχρι πριν από λίγο καιρό ακούγονταν κυρίως σε ιδιωτικές συζητήσεις, αλλά σιγά σιγά κερδίζουν χώρο και στο δημόσιο διάλογο.

ΤΑ «ΥΠΟΓΕΙΑ» του Μ. Μαξίμου και οι καλλιεργητές «μαρουλιών»… αξιοποιούν αυτά τα ερωτήματα με τη γνωστή μέθοδο της αντιστροφής της πραγματικότητας: Δεν κάνει τίποτα από όλα αυτά γιατί «δεν του το επιτρέπει η ανικανότητά του και η ενοχή για τα 40 χρόνια»-«Ο Αλέξης τον έχει για τσάι»-«Τι να πουν και τα Χάρβαρντ;».

«ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ» που εκπορεύονται απευθείας από τα «υπόγεια». Και δήθεν αποτελούν «όπλα» στη φαρέτρα των «συστημικών αντηχείων» του Μ. Μαξίμου και στον καφενειακό πόλεμο, ο οποίος είναι ο μόνος που μπορούν να κάνουν. Το «διάγγελμα του μίσους» που έκανε ο πρωθυπουργός από την Ιθάκη το επιβεβαιώνει με αδιάψευστο τρόπο. Σε αυτούς τους κυνικούς προπαγανδιστές αρκεί ίσως το «είναι η υπευθυνότητα, ηλίθιοι». Εννοια παντελώς άγνωστη σε κυνικούς παρτάκηδες και επαγγελματίες ψευδόμενους.

ΟΜΩΣ τα ίδια ερωτήματα τα θέτουν καλοπροαίρετα ή και κακοπροαίρετα και πολίτες που ανήκουν στο «τόξο της λογικής και της αξιοπρέπειας». Σε ένα τμήμα της κοινωνίας -καθόλου ευκαταφρόνητο αριθμητικά- η οργή από το «έγκλημα στο Μάτι» ξύπνησε τις παρορμήσεις που προκαλεί ο εθισμός στην πολιτική βία. Στην οποία πρώτος διδάξας υπήρξε ο ΣΥΡΙΖΑ με τις «κρεμάλες στο Σύνταγμα», τις «Χούντες», τα «Λαοδικεία», τους «Γερμανοτσολιάδες» και τη σωματική βία που ασκήθηκε την αλήστου μνήμης εποχή των «Αγανακτισμένων». Αυτές οι παρορμήσεις είναι που σε ένα τμήμα της κοινωνίας γεννούν την ανάγκη μιας «ρεβάνς». Η οποία όμως, αν γίνει με τους όρους του «εμφυλίου» που θέλει ο Α. Τσίπρας, θα εξυπηρετήσει μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ και θα βλάψει μόνο τη χώρα.

Ο κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ έχει σηκώσει τους τόνους συντονιζόμενος με το κοινό αίσθημα, αλλά δεν είναι τυχοδιώκτης, ώστε να «καβαλήσει το κύμα της οργής», όπως έκανε αβασάνιστα ο Α. Τσίπρας το 2014-2015. Αρκεί, π.χ., να θυμηθεί κανείς το υπεύθυνο σιωπητήριο που κήρυξε η Ν.Δ. όσο διαρκούσε το εθνικό πένθος για την τραγωδία στο Μάτι. Για 3 ημέρες χωρίς «εχθρό» και «βαρβάρους» η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. έκανε τις μεγαλύτερες γκάφες, αυτοαποκαλυπτόμενη ποιοι άνθρωποι είναι ακριβώς. Γιατί δεν υπάρχουν «χωρίς βαρβάρους». Εν απουσία των κομμάτων της αντιπολίτευσης αυτοδιασύρθηκε η κυβέρνηση με τη live επίσκεψης του Α. Τσίπρα στο Κέντρο Επιχειρήσεων, όπου δεν ρώτησε καν αν υπάρχουν νεκροί! Ενώ ΗΞΕΡΕ ότι υπήρχαν ήδη «πάνω από 20», όπως ανακοίνωσε επισήμως ο κυβερνητικός εκπρόσωπος λίγη ώρα αργότερα. Με την αντιπολίτευση να σέβεται σιωπηλά το πένθος, οργανώθηκε η διακαναλική συνέντευξη-παρωδία εκείνης της Πέμπτης, όπου ο ινστρούχτορας Δ. Τζανακόπουλος μαζί με τον κομισάριο Ν. Παππά προσπάθησαν να πείσουν τους Ελληνες ότι «όλα έγιναν όπως έπρεπε να γίνουν», καθώς και ότι η φωτιά ήταν… εμπρησμός. Αυτογελοιοποιήθηκαν μαζί με τον αρχηγό τους.

ΑΝ ΣΚΕΦΘΕΙ κάποιος τα ίδια δεδομένα της τραγωδίας, με μόνη διαφορά η Ν.Δ. να ήταν κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπολίτευση να ξηλώνει πεζοδρόμια, ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα με τα άψυχα κορμιά να αχνίζουν ακόμα;

Η Ν.Δ. και ο πρόεδρός της ορθώς δεν μιμούνται τον ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν αντιπολίτευση. Ο πολιτικός λόγος του Κ. Μητσοτάκη, αλλά και των άλλων αρχηγών των κομμάτων του «ευρωπαϊκού τόξου» έχει σκληρύνει. Και ορθώς. Γιατί έχει σκληρύνει η πραγματικότητα. Ορθώς η αντιπολίτευση γίνεται όλο και πιο πιεστική. Ορθώς αναδεικνύονται πλέον και οι ποινικές ευθύνες που προκύπτουν για την τραγωδία και όχι μόνο. Ορθώς ξετινάζεται κάθε απόπειρα περαιτέρω αλλοίωσης της θεσμικής ομαλότητας. Οπως ορθώς αφήνεται ο Α. Τσίπρας να κάνει «εμφύλιο»… μόνος του. Θα τα «καταφέρει» να χάσει πολεμώντας μόνος του.

ΓΙΑΤΙ εκτός από το σήμερα, υπάρχει και το αύριο της χώρας. Που θα είναι δύσκολο. Και για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά απαιτείται κάποιος να ενώσει και όχι να διχάσει, χωρίς, όπως λέει και ο πρωθυπουργός, «να ξεχνάμε» ποιοι έκαναν τι…

ΑΙΧΜΗ

Γιατί πήγαν στη σχολή Χιλλ;

Το ερώτημα γεννήθηκε αυθόρμητα μετά την δεύτερη ανοίκεια επίθεση του Α. Τσίπρα στον Λ. Παπαδήμο. Και προφανέστατα ΔΕΝ αφορά τα παιδιά, αλλά τον πρωθυπουργό: Γιατί άραγε τα δύο παιδιά του πήγαν στη Σχολή Χιλλ; Για να γίνουν Καρανίκας ή Πολάκης; Οχι βέβαια. Δεν χρειάζεται ούτε ο κόπος ούτε η δαπάνη της Σχολής Χιλλ. Τα παιδιά καλώς πήγαν στη Χιλλ -και μακάρι όλοι οι γονείς να είχαν αυτή τη δυνατότητα- για να γίνουν σαν τον Ζολώτα, τον Στουρνάρα, τον Παπαδήμο ή άλλους διαπρεπείς Ελληνες «αρίστους», οι οποίοι όταν τους ζητήθηκε προσέφεραν τις υπηρεσίες τους και στη χώρα. Και πήγαν στη Σχολή Χιλλ για να μπορέσουν να φτάσουν μέχρι τα ΤΕΙ ή για να πάνε σε ένα καλό Πανεπιστήμιο, είτε ελληνικό είτε πολύ περισσότερο σε κάποιο Χάρβαρντ; Απ’ αυτά που ο Θ. Καρτερός έχει γράψει, «Γαμ… τα Χάρβαρντ». Λογικό είναι να υποθέσει κανείς ότι η επιλογή της Σχολής Χιλλ έγινε με γνώμονα το πατρικά υπεύθυνο, το καλύτερο για τα παιδιά. Σε κάθε περίπτωση, όμως, το πρότυπο το οποίο έχει επιλέξει με αγάπη ο πρωθυπουργός για το μέλλον των παιδιών του αποτελεί και τη μεγαλύτερη δικαίωση για τον Λ. Παπαδήμο.

Γιατί αναβλήθηκε ο ανασχηματισμός

Ο «σεβασμός στις διακοπές» που επικαλέστηκε «ανώτερη κυβερνητική πηγή», προκειμένου να δικαιολογήσει τη χρονική μετάθεση του ουσιαστικά προαναγγελθέντος ανασχηματισμού, προφανώς είναι προσχηματική. Δύο είναι, σύμφωνα με πληροφορίες, οι βασικοί λόγοι για τους οποίους αναβλήθηκε ο ανασχηματισμός. Ο πρώτος είναι ότι ο Α. Τσίπρας δεν έχει αποφασίσει ακόμα πότε πρέπει να κάνει εκλογές.

Ο δεύτερος λόγος είναι η τρικυμιώδης κατάσταση που επικρατεί στο στενό περιβάλλον του. Οι ισχυροί πόλοι του Μ. Μαξίμου, Ν. Παππάς, Θ. Καρτερός, Α. Φλαμπουράρης, Δ. Τζανακόπουλος, Χρ. Βερναρδάκης, δεν περνούν μεταξύ τους περίοδο αγάπης και αγαστής συνεργασίας. Αντιθέτως, το στενό περιβάλλον του πρωθυπουργού εμφανίζεται αλληλοσυγκρουόμενο και αλληλοϋπονομευόμενο. Χαρακτηριστική είναι η δημόσια οργισμένη αντίδραση του γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ Π. Ρήγα, ο οποίος δεν έκρυψε τη δυσαρέσκειά του για το ενδεχόμενο να τον αντικαταστήσει ο Π. Σκουρλέτης, ο οποίος έχει αποφασισθεί ότι πρέπει να φύγει από την κυβέρνηση.

Απορίες

1. Και εντάξει στις αγορές δεν μπορεί να βγει. Στις λαϊκές αγορές, όμως, γιατί δεν μπορεί να βγει;

2. Δηλαδή το χθεσινό μπλακ άουτ της ΔΕΗ στην Αθήνα έριξε σκοτάδι στην «φωτεινή έξοδο» από τα Μνημόνια;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]