Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Δεν είναι η πρώτη φορά που πέφτει μια τέτοια ιδέα στο τραπέζι, με στόχο να μην καταρρεύσει το ασφαλιστικό σύστημα της Γερμανίας λόγω της γήρανσης του πληθυσμού (αύξηση προσδόκιμου ζωής σε συνδυασμό με ανατροπή της αναλογίας εργαζομένων-συνταξιούχων). Η κεντρική τράπεζα της Γερμανίας τόλμησε να πρωτοφωνάξει για σύνταξη στα 69 το 2009, στο ξεκίνημα της κρίσης.

Η πρόταση εκείνη πρόβλεπε σταδιακή συνταξιοδότηση στα 67 χρόνια ως το 2029 και αύξηση στα 69 το μακρινό 2060. Σημειωτέον πως ο τότε υπουργός Εργασίας Ολαφ Σολτς την είχε χαρακτηρίσει «ανόητη» και ο Σύνδεσμος Εργατικών Συνδικάτων «κακόγουστο θερινό αστείο». Τέτοιες βόμβες είθισται να σκάνε όταν οι λαοί παίρνουν αμέριμνοι τα μπάνια τους στις παραλίες..

Από το 2009 μέχρι σήμερα τα πράγματα χειροτέρεψαν. Τα δημογραφικά της Γερμανίας δεν βελτιώνονται – η θυσία των Ιφιγενειών του Νότου (Ελλάδα, Κύπρος, Ιρλανδία, Πορτογαλία) δεν απέδωσε και το προσφυγικό αίμα που εισέρρευσε στη Γερμανία τα δύο τελευταία χρόνια δεν θεωρείται επαρκές για τη σωτηρία του ασφαλιστικού συστήματος. Οι ανάγκες για εργατικά χέρια υψηλής ειδίκευσης παραμένουν υψηλές.

Εργασιακό και συνταξιοδοτικό διχάζουν παραδοσιακά Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλδημοκράτες – εκεί είχαν κολλήσει και οι διαπραγματεύσεις μετά τις εκλογές του 2013. Τελικά αποφασίστηκε να καθιερωθεί η σύνταξη στα 67 το 2030, ωστόσο στην τελευταία της μηνιαία έκθεση η Bundesbank εκτιμά ότι αυτό δεν θα προστατεύσει τους Γερμανούς συνταξιούχους από μειώσεις των αποδοχών τους τις επόμενες δεκαετίες.

Και μια λεπτομέρεια: Φέτος τον Απρίλιο η Χριστιανοδημοκρατική Νεολαία δίκην «λαγού» του Σόιμπλε πρότεινε σταδιακή αύξηση του ορίου στα… 70 ως το 2100. Ο Σόιμπλε συμφώνησε, ενώ Σοσιαλδημοκράτες και συνδικάτα την απέρριψαν ασυζητητί. Τώρα;