Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος 

Σε γενικές γραμμές όμως οι Βίκινγκς είναι ευχαριστημένοι από τη ζωή τους. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις κάνουν πάρτι, η χώρα είναι κορυφαία στον δείκτη ανταγωνιστικότητας και ο προϋπολογισμός έχει το δεύτερο μεγαλύτερο πλεόνασμα στην Ε.Ε. (χωρίς η κοινωνία να ματώνει). Επιπλέον οι Σουηδοί ατενίζουν το μέλλον με μεγαλύτερη αισιοδοξία κι έχει αυξηθεί ελαφρώς η εμπιστοσύνη τους στην Ε.Ε. (πράγμα δυσεύρετο στις μέρες μας).

Ακόμη κι έτσι οι Σουηδοί φαίνεται πως βλέπουν την Ε.Ε. σαν αναγκαίο κακό, ο εχθρός του οποίου ως γνωστόν είναι το καλύτερο. Μπορεί να βρίσκονται μακριά από τα δομικά προβλήματα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος (κρίση ευρωζώνης, ευρωπαϊκός εμφύλιος για το μεταναστευτικό) αλλά στο βάθος θα προτιμούσαν να είναι ακόμη μακρύτερα. Παρέα με τους υπόλοιπους Σκανδιναβούς, που έχουν κοινό αίμα και ταιριάζουν τα χνώτα τους. Τα αισθήματα είναι αμοιβαία.

Ερευνα της εταιρίας Sentio για τη νορβηγική εφημερίδα Klassekampen έδειξε ότι οι περισσότεροι Σουηδοί, Δανοί και Νορβηγοί θα προτιμούσαν αντί για την Ε.Ε. να ανήκουν σε μια «Νορδική Ενωση» (των Βορείων Χωρών) μαζί με τη Φινλανδία και την Ισλανδία. Ούτως ή άλλως οι Νορβηγοί βρίσκονται εκτός Ε.Ε. και κατά 52% είναι ευτυχισμένοι γι’ αυτό, έναντι μόλις 10%… γραφικών «ευρώφιλων» και 31% οπαδών μιας «Νορδικής Ενωσης». Την ίδια στιγμή το 47% των Σουηδών και το 45% των Δανών προτιμούν την υποθετική «Νορδική Ενωση» από την Ε.Ε., στην οποία παραμένουν αθεράπευτα προσκολλημένοι το 32% των Σουηδών και το 36% των Δανών. Οι Φινλανδοί και οι Ισλανδοί δεν ρωτήθηκαν, αλλά εικάζεται βάσιμα ότι συμφωνούν με το πνεύμα.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου 

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]