Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Τα προσεκτικά επιλεγμένα έργα της έκθεσης έδιναν το στίγμα της κοινής πορείας των δύο χωρών, οι οποίες διαμόρφωσαν το παρελθόν και το παρόν του δυτικού κόσμου. Τέσσερα καλοκαίρια αργότερα, τα δυο κράτη συναντώνται ξανά. Το ιστορικό στοίχημα αυτή τη φορά αφορά το μέλλον της Ευρώπης.

ΟΙ ΕΠΙΜΕΛΗΤΕΣ της έκθεσης είχαν φροντίσει ανάμεσα στα έργα να έχει ξεχωριστή παρουσίαση το ανάγλυφο της «Σκεπτόμενης Αθηνάς» καθώς παρέπεμπε στο σκεπτικισμό με τον οποίο πρέπει να αντιμετωπίζονται οι αμφίσημες πολιτικές καταστάσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη, ενώ το δόρυ της υπενθύμιζε ότι πρέπει να επαγρυπνούμε για τη διατήρηση όσων κατακτήθηκαν με τους αγώνες του παρελθόντος. Ο Σέρτζιο Ματαρέλα έκανε πράξη αυτό που συμβόλιζε η «Σκεπτόμενη Αθηνά». Αντιμετώπισε με σκεπτικισμό και ψυχραιμία το λαϊκιστικό κύμα που ορθώθηκε στη χώρα του και, την κατάλληλη στιγμή, ύψωσε το πολιτικό δόρυ που του προσέφερε το ιταλικό Σύνταγμα.

Ο «PICCOLO PRESIDENTE», ο «μικρός πρόεδρος», όπως τον αποκαλούν οι Ιταλοί, εκφράζοντας έτσι το θαυμασμό τους για το διακριτικό και ήρεμο τρόπο με τον οποίο ασκεί τα καθήκοντά του σε αντίθεση με τους φωνακλάδες… μπερλουσκόνηδες, έκανε μια grande πολιτική πράξη. Με μια πρωτοβουλία που ήθελε κότσια, αρνήθηκε να ορίσει υπουργό Οικονομικών τον Πάολο Σαβόνα, έναν ορκισμένο εχθρό του ευρώ και της Ενωμένης Ευρώπης. Ξεσήκωσε θύελλα οργής στα δύο λαϊκίστικα κόμματα, τη Λέγκα του Βορρά και το Κίνημα των 5 Αστέρων, ενώ πολλοί μίλησαν για «συνταγματικό πραξικόπημα».

ΠΡΩΗΝ ΔΙΚΑΣΤΗΣ, ο Ματαρέλα έζησε τη δολοφονία του αδελφού του Πιερσάντι, προέδρου της Σικελίας, από τη Μαφία. Σήμερα ο ίδιος λαμβάνει απειλητικά μηνύματα ότι θα έχει την ίδια τύχη με τον αδελφό του. Οι ακραίες φωνές της χώρας επιχείρησαν να του προσάψουν την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, κάτι που όσο περνούν οι ημέρες σβήνει από το δημόσιο λόγο. Αυτό που δεν σβήνει, όμως, είναι η πράξη του. Ενα ξεκάθαρο μήνυμα πολιτικής ανυπακοής απέναντι στο λαϊκισμό και το αντιευρωπαϊκό πνεύμα που σαρώνει την Ευρώπη.

ΠΟΛΛΟΙ ΒΛΕΠΟΥΝ στις πολιτικές φλόγες που καίνε τη Ρώμη ομοιότητες με αυτές που έκαιγαν την Αθήνα πριν από λίγα χρόνια. Οταν δηλαδή η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ απειλούσε την Ευρώπη και έβαζε σε καίριες υπουργικές θέσεις τους υποστηρικτές της δραχμής. Οι δραματικοί μήνες του 2015, με τα plan B και τους εκβιασμούς περί Grexit, δεν ξεχνιούνται, παρόλο που τα μεγέθη είναι εντελώς διαφορετικά. Η οικονομία της Ιταλίας είναι δέκα φορές μεγαλύτερη από της Ελλάδας, το δημόσιο χρέος της επτά φορές μεγαλύτερο και οι συνέπειες μιας ρήξης για τους Ευρωπαίους θα είναι ανυπολόγιστες. Επίσης, θα πρέπει να συνυπολογιστεί ότι έχει προηγηθεί το σοκ του Brexit και η άνοδος ακροδεξιών και αντιευρωπαϊκών κομμάτων στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη, ως συνέπεια του προσφυγικού αλλά και της σφοδρής λιτότητας στην οποία επιμένει το Βερολίνο.

ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ αυτούς τους λόγους και για ακόμα περισσότερους, πολλά κομμάτια του ευρωπαϊκού τζένγκα ισορροπούν επικίνδυνα. Ανάμεσα σε αυτά και το μέρος που στηρίζεται η Ελλάδα, η οποία βλέπει το ίδιο έργο αλλά από την ανάποδη: Οι Ιταλοί λαϊκιστές κάνουν ό,τι ακριβώς έκαναν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ το 2015, μόνο που τώρα η άνοδος των ομολόγων εξαιτίας της ιταλικής κρίσης κοστίζει ακριβά στη χώρα μας. Κάποιοι λένε πως είναι θέμα χρόνου ποιος θα αποφασίσει να τραβήξει το μοιραίο κομμάτι που θα ρίξει το οικοδόμημα ή ποιος θα είναι εκείνος που θα το σπρώξει πίσω στη θέση του. Ο Σέρτζιο Ματαρέλα έκανε τη δική του κίνηση. Τώρα παίζουν οι άλλοι.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]