Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Πράγματι, τα ακαδημαϊκά ιδρύματα σε όλες τις εποχές και σε παγκόσμια κλίμακα θεωρούνται, μεταξύ άλλων, τα πνευματικά φυτώρια κινημάτων και ιδεών και κατ’ επέκταση των πολιτικών. Οι νέοι άνθρωποι που δραστηριοποιούνται στις οργανώσεις των σχολών, βρίσκονται στον προθάλαμο της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Ομως ο τρόπος που μαθαίνουν να ασκούν πολιτική στα αμφιθέατρα θα είναι ο τρόπος που θα την ασκήσουν και όταν βγουν από αυτά. Και αυτό είναι πολύ ανησυχητικό.

Ας δούμε τι έγινε χθες στις φοιτητικές εκλογές. Στην ΑΣΟΕ, για πρώτη φορά στην ιστορία της, δεν έγιναν εκλογές. Υπό το φόβο των επεισοδίων αποφασίστηκε οι κάλπες να στηθούν στο Ζάππειο, αλλά λόγω κακής συνεννόησης (;) δεν κατέστη δυνατόν και έτσι αναβλήθηκαν οι εκλογές μέχρι νεωτέρας. Στη Νομική, πάλι, διαφώνησαν οι παρατάξεις μεταξύ τους, με αποτέλεσμα η ΔΑΠ να στήσει τις δικές της κάλπες στο Ζάππειο, ενώ οι αριστερές οργανώσεις στο χώρο της Νομικής. Δηλαδή, αν κάποιος φοιτητής δεν ήθελε να ψηφίσει ούτε τη μία ούτε την άλλη πλευρά, έπρεπε, αν αποφάσιζε να συμμετάσχει στην εκλογική διαδικασία, να διαλέξει αναγκαστικά «μέτωπο». Αλλιώς δεν πειράζει, ας πήγαινε για καφέ.

Θα πείτε είναι η ημέρα των φοιτητικών εκλογών, ο μοναδικός παράγοντας που κρίνει την επιτυχία ή μη της ύπαρξης των φοιτητικών παρατάξεων; Οχι, διότι δεν χρειάζεται να έρθουν οι εκλογές με τα επεισόδια, τους τραμπουκισμούς, τα ευτράπελα και την τεράστια αποχή για να καταλάβουμε ότι το φοιτητικό κίνημα έχει αποτύχει. Η αποτυχία των οργανωμένων παρατάξεων αποδεικνύεται καθημερινά, σε όλη τη διάρκεια των σπουδών. Αποδεικνύεται από το γεγονός ότι τα πανεπιστήμια μοιάζουν με σκουπιδότοπους, από το ότι διαφωνούν ακόμα και σε αυτά που συμφωνούν, από το γεγονός ότι δεν καταφέρνουν να πείσουν τους συνομηλίκους τους ούτε για τα βασικά. Ετσι, την ημέρα των εκλογών, οι περισσότεροι αποφασίζουν τελικά να πάνε για καφέ.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]