Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα
Τις εξαγγελίες δεν τις έκανε ενώπιον των ανέργων ή σε ακροατήριο χαμηλοσυνταξιούχων ή στους νέους που φεύγουν στο εξωτερικό κι ακόμη ενώπιον δυστυχoύντων πολυτέκνων. Τις έκανε από την ασφάλεια του γραφείου του, στου Μαξίμου. Και γύρω του οι υπουργοί, ως είδος παράστασης με βουβό σκηνικό. Οι προηγούμενες φιέστες στις πλατείες, οι πορείες προς το λαό, εκείνες οι βόλτες πάνω στα τρακτέρ τέλειωσαν. Το πλήθος τώρα είναι αγριεμένο.
Ταυτόχρονα με τις εξαγγελίες -δήθεν αλληλεγγύης προς τους πένητες- έφτασε από του Μαξίμου στη Βουλή επείγουσα τροπολογία για να περιληφθεί στο νομοσχέδιο περί λαθρεμπορίου. Τώρα ο Καμμένος, ο Κοτζιάς και ο Τσίπρας θα ταξιδεύουν με όσους καλεσμένους θέλουν στο εξωτερικό και τα έξοδά τους πληρωμένα από τον γονατισμένο ελληνικό λαό.
2014 και 2024, ομοιότητες και διαφορές
Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί που διαμένουν σε πεντάστερα ξενοδοχεία, τώρα θα συνοδεύονται και από τους συνεργάτες τους. Και γιατί τόση βιασύνη; Το Σαββατοκύριακο εγκαινιάζει ο πρωθυπουργός το αεροδρόμιο της Πάρου -ένα από αυτά που έδωσε μάχη για να μη γίνουν- και η συνοδεία του αποτελείται από 54 άτομα. Weekend στις Κυκλάδες.
Παρόλο που έκλεισε είκοσι μήνες η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, εξακολουθεί να μας ξαφνιάζει. Για πότε πέταξε το επαναστατικό αμπέχωνο για να φορέσει το κουστουμάκι Αρμάνι. Για πότε έριξε έναν ολόκληρο κόσμο -που του υποσχέθηκε λαγούς με πετραχήλια- σε ανήκουστη μιζέρια.
Σε είκοσι μήνες ήρθαν τα πάνω κάτω: Η Αριστερά ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει σχέση με την Αριστερά και η λαϊκή Δεξιά ΑΝ.ΕΛ. δεν έχει σχέση με τον πατριωτισμό. Ενώθηκαν τα δύο άκρα εις σάρκα μίαν και αγκάλιασαν σφικτά την εξουσία, πνίγοντας τους πολίτες σε φόρους ανήκουστους.
Ενας ταξιδιάρικος εσμός ανίκανων δήθεν αριστερών, δήθεν κομμουνιστών, δήθεν εναλλακτικών, δήθεν κυβέρνηση που σε είκοσι μήνες γκρέμισε όσα με τόσες θυσίες έκτισε η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου για να βγει η Ελλάδα στο φως.
Λίγο ακόμη και θα πνιγούν μέσα στα σκανδαλά τους, στην τρυφηλή δημόσια ζωή τους που χαρακτηρίζεται από έκλυση των πολιτικών ηθών. Τέτοιος κατήφορος, τόσο σύντομα για τους λαθρεπιβάτες της εξουσίας.