Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Η κ. Πέρκα μέχρι τον περασμένο Μάρτιο κατείχε τη θέση της γενικής γραμματέως Δημόσιας Περιουσίας, από την οποία παραιτήθηκε προκειμένου να μπορεί να συμμετάσχει στις επόμενες εθνικές εκλογές. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, όσοι κατέχουν υψηλόβαθμες κρατικές θέσεις και θέλουν να είναι υποψήφιοι σε εθνικές εκλογές οφείλουν να αποχωρούν τουλάχιστον 18 μήνες από τη λήξη της τετραετούς θητείας της κυβέρνησης.

Ωστόσο, η συνταγματική απαγόρευση παρακάμπτεται εμμέσως με την τοποθέτηση της κυρίας Πέρκα σε μία νευραλγική θέση του κρατικού τομέα. Προκειμένου να μην υπάρξει κώλυμα εκλογιμότητας, το Μέγαρο Μαξίμου ανακοίνωσε ότι η θέση της συντονιστού του έργου για το Ελληνικό θα είναι αμισθί.

Η δωρεάν προσφορά υπηρεσιών δεν παύει να παραβιάζει τη συνταγματική επιταγή, καθώς ο νομοθέτης έχει ορίσει την απαγόρευση προκειμένου οι υποψήφιοι βουλευτές να μην μπορούν να επηρεάζουν αποφάσεις του Δημοσίου, ανεξαρτήτως αμοιβής. Εάν ακολουθήσουν το παράδειγμα της κ. Πέρκα όλοι οι πολιτευτές του ΣΥΡΙΖΑ, θα παραμένουν σε κρατικές θέσεις αμισθί και θα επηρεάζουν αποφάσεις με το κομματικό και προσωπικό «αζημίωτο».

Επιπλέον δημιουργούνται δύο σοβαρά ζητήματα, που δεν έχουν σχέση τόσο με το πρόσωπο της κ. Πέρκα όσο με τις διαδικασίες στελέχωσης του κρατικού τομέα, τις οποίες ακολουθεί το κυβερνών κόμμα.

Το πρώτο ζήτημα που ανακύπτει από τη συγκεκριμένη τοποθέτηση είναι η διαπίστωση ότι σε θέσεις μείζονος σημασίας για το δημόσιο συμφέρον επιλέγονται στελέχη σχεδόν αποκλειστικά από τον κομματικό σωλήνα. Οταν έχουμε εκτός αγοράς εργασίας εκατοντάδες οικονομολόγους και μάνατζερ με πλούσια βιογραφικά, προκαλεί απορία το γεγονός ότι το Μαξίμου δεν αναζητεί τους καλύτερους αλλά εξακολουθεί να επιλέγει τους φιλικότερους.

Το δεύτερο πρόβλημα που δημιουργείται από την επιλογή αυτή είναι ότι το κράτος δεν μπορεί να εκπροσωπείται σε θέσεις που παίζονται μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, όπως με τη συγκεκριμένη επένδυση στο Ελληνικό, ή να «συντονίζεται» από στελέχη που δεν θα αμείβονται. Οταν κάθε απόφαση ή υπογραφή ανακατευθύνει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, το Δημόσιο δεν «θωρακίζεται» από τη δωρεάν παροχή υπηρεσιών, ιδίως όταν προσφέρονται από κομματικά στελέχη, αλλά όταν εκπροσωπείται από τους καλύτερους μάνατζερ που θα αμείβονται αξιοπρεπώς ώστε να μην μπαίνουν σε πειρασμούς.

Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα η συμπολίτευση ψήφισε τροπολογία σύμφωνα με την οποία δόθηκαν αυξήσεις 80% στους μισθούς (από 4.600 € μηνιαίως σε 8.300) των μάνατζερ του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρήματος (ΟΔΔΗΧ) διότι η κυβέρνηση έκρινε ότι εν όψει της εξόδου του Δημοσίου στις αγορές θα πρέπει να θωρακίσει τα συγκεκριμένα στελέχη από περίεργες σκέψεις.

Για να το ξεκαθαρίσουμε, κρατικές υπηρεσίες που έχουν να κάνουν με θηριώδη οικονομικά συμφέροντα δεν είναι φιλανθρωπικοί έρανοι όπως του Ερυθρού Σταυρού που γίνονται αμισθί από εθελοντές.

Το Δημόσιο μπορεί να προστατέψει τα συμφέροντά του όταν θα επιλέγει τους καλύτερους και από τους οποίους θα έχει συγκεκριμένες απαιτήσεις. Αλλά στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ η κομματικοποίηση του κράτους και η κρατικοποίηση του κόμματος έχουν αναχθεί σε βασικό δόγμα διακυβέρνησης. Δόγμα που δεν είναι ούτε δωρεάν, αλλά ούτε… τζάμπα.

Ένας «ναρκέμπορος» στο Μαξίμου!

Τα στελέχη του Γραφείου Πρωθυπουργού συμπεριφέρονται σαν κάτι αλητήριους που ισχυρίζονται ό,τι τους κατέβει χωρίς να νιώθουν την ανάγκη να τεκμηριώσουν τα λεγόμενά τους. Η απάντηση που εξέδωσε το Μέγαρο Μαξίμου σε δημοσίευμα των «Παραπολιτικών» είναι μία κλασική περίπτωση κατάλυσης του τεκμηρίου της αθωότητας και κατάφωρης παραβίασης συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων.

Στη σχετική ανακοίνωση γίνεται λόγος για «ναρκέμπορο χρηματοδότη» της εφημερίδας και βεβαίως αμέσως δημιουργούνται πολλά ερωτήματα. Πώς το Μαξίμου καταδικάζει έναν επιχειρηματία, με τον οποίο μάλιστα στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού είχαν συνεχείς επαφές ενώ και ο ίδιος είχε επισκεφθεί πολλάκις το Γραφείο του Πρωθυπουργού; Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν αυτή που πριν από λίγους μήνες είχε εξετάσει ενδελεχώς το συγκεκριμένο επιχειρηματία και του χορήγησε τηλεοπτική άδεια;

Δεν αντιλαμβάνονται ότι με αυτό τον τρόπο καταλύουν κάθε έννοια του κράτους δικαίου; Και, αλήθεια, πιστεύουν ότι με τέτοιες λασπομαχίες θα πείσουν τους πολίτες ότι οι ίδιοι είναι «καθαροί»;

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]