Γράφει ο Μιχάλης Μαρδάς 

Η παραπάνω θλιβερή διαπίστωση ανήκει στην έκθεση του ΟΟΣΑ για την Παιδεία και δεν είναι η μοναδική. Στα 2 δισ. ευρώ υπολογίζεται το κόστος των πανελλαδικών εξετάσεων για τα ελληνικά νοικοκυριά σύμφωνα με τον υπουργό Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου.

Και το παράξενο είναι πως και οι δύο πλευρές συμφωνούν ότι αυτά τα νούμερα είναι τραγικά, αλλά διαφωνούν στο σημείο-κλειδί: Την αξιολόγηση που απαιτείται να έχουν οι εκπαιδευτικοί αλλά και το εκπαιδευτικό σύστημα. Για το πρώτο ο κ. Γαβρόγλου ούτε να το ακούσει δεν θέλει και είναι γεγονός ότι το αντιμετωπίζουν με καχυποψία και οι ίδιοι οι διδάσκοντες.

Για τους δεύτερους είναι λογικό να αντιμετωπίζεται με καχυποψία από την στιγμή που στην Ελλάδα κάθε σκέψη περί αξιολόγησης σκοντάφτει πάνω στο ενδεχόμενο αυτή να μην έχει να κάνει με πραγματικά κριτήρια, αλλά με κομματικά. Με λίγα λόγια ο δάσκαλος που έχει το ρουσφέτι να αξιολογείται θετικά και ο άλλος που δεν έτυχε να έχει «μπάρμπα στην Κορώνη» να τα βρίσκει μπαστούνια.

Μπορούμε να αδικήσουμε όλους όσους σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο; Δυστυχώς όχι. Από την άλλη πλευρά όμως δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση. Δεν μπορούμε εξαιτίας της αδυναμίας μας να δημιουργήσουμε ένα σωστό μηχανισμό ελέγχου αλλά και επιβράβευσης των εκπαιδευτικών να αφήνουμε την παραπαιδεία να οργιάζει.

Και φτάνουμε στην αξιολόγηση ολόκληρου του εκπαιδευτικού μας συστήματος: Δεν είναι δυνατό να συνεχίσουμε με την παλιομοδίτικη αντίληψη ότι «το παιδί πρέπει να διαβάσει στην τρίτη λυκείου, να πάει στο φροντιστήριο, να μάθει παπαγαλία τα SOS που του δίνονται από το φροντιστήριο και να περάσει στο πανεπιστήμιο».

Η παραπάνω άποψη μας έχει στοιχειώσει τόσα χρόνια και θα πρέπει να βρεθεί ο τρόπος να αλλάξει. Οχι με αναγγελίες ήξεις-αφίξεις που ακούσαμε πριν από κάποιους μήνες και από τότε τηρείται σιγή ασυρμάτου αλλά με ένα ολοκληρωμένο, συμφωνημένο από όλους και δοκιμασμένο σχέδιο που θα μας οδηγήσει στην επιτυχία.

Καλό είναι να μιλάμε για το νέο μάθημα των θρησκευτικών, το πως θα φτιαχτούν τα βιβλία και το πως θα διδάσκεται, αλλά τα πιο σημαντικό και ίσως αντιεμπορικό για κάποιους είναι το πότε θα αποφασίσουμε να δημιουργήσουμε ένα σωστό και σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα.

Ενα σύστημα στο οποίο τα παιδιά δεν θα ξεκινούν το σχολείο περιμένοντας να περάσουν τα χρόνια για να ξεκινήσουν το φροντιστήριο και να πετύχουν στις πανελλαδικές εξετάσεις,  αλλά που θα τα βοηθά να μάθουν και όχι να παπαγαλίζουν, να σκέφτονται και όχι να αγχώνονται, να πειραμαματίζονται και να τολμούν και όχι να ακολουθούν τα SOS…

Ο Μιχάλης Μαρδάς είναι αρχισυντάκτης στο EleftherosTypos.gr 

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]