Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

Αυτό βέβαια θα συμβεί αν όλα πάνε καλά. Αν, δηλαδή, κάποιος υπουργός ή κάποια δημόσια υπηρεσία δεν μπλοκάρει ξανά τις διαδικασίες. Αν δεν ανακαλυφθεί εκεί κάποιο απολιθωμένο δάσος, αν δεν γίνει ξαφνικά τόπος αναπαραγωγής κορμοράνων. Αν, λοιπόν, πάνε όλα καλά όταν θα ξεκινούν τα έργα θα έχουν ήδη συμπληρωθεί πέντε χρόνια από τον διαγωνισμό, ο οποίος προέβλεπε πως το παλαιό αεροδρόμιο θα γίνει το μεγαλύτερο πάρκο της Ευρώπης και το μεγαλύτερο τουριστικό θέρετρο της χώρας.

ΚΑΙ όλα αυτά ενώ το Ελληνικό σταμάτησε να λειτουργεί ως αεροδρόμιο το 2001. Ενώ αν γυρίσει κανείς ακόμα πιο παλιά θα ανακαλύψει πως το σχέδιο για δημιουργία διεθνούς αεροδρομίου στα Σπάτα υπήρχε από τη δεκαετία του ’50, αλλά το «Ελευθέριος Βενιζέλος» ολοκληρώθηκε το 2001. Οπως το μετρό της Αθήνας που σχεδιαζόταν από τη δεκαετία του ’70, αλλά και αυτό ξεκίνησε τη λειτουργία του το 2000.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ είναι και η ιστορία της Ολυμπιακής, της οποίας η προσπάθεια αποκρατικοποίησης ξεκίνησε στις αρχές του ’90 και ολοκληρώθηκε το 2008. Ή του πολυδάπανου ΟΣΕ που αν και η εταιρεία «έσπασε» σε κομμάτια ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία πλήρους ιδιωτικοποίησης.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ επαναλαμβάνεται όχι μόνο σε δημόσια έργα και αποκρατικοποιήσεις. Οι συνδικαλιστές ξεσήκωσαν την κοινωνία κατά της αλλαγής του ασφαλιστικού το 2001, έσπειραν ανέμους και στα χρόνια της χρεοκοπίας θερίζουν θύελλες με συντάξεις που σιγά σιγά θα θυμίζουν επίδομα απόρων. Την ίδια ώρα η μετάβαση του δημόσιου τομέα στην ψηφιακή εποχή συνεχίζεται με αργούς ρυθμούς, μόνο και μόνο για να μην εξαφανιστεί το τέρας της γραφειοκρατίας που θρέφει κάθε είδους ύποπτη συνδιαλλαγή.

Ο ΕΛΕΓΧΟΣ διαφόρων λιστών τύπου Λαγκάρντ θα συνεχίζεται για πολλά ακόμα χρόνια. Η δικαστική διερεύνηση για το σκάνδαλο της Siemens δεν έχει ακόμη τελειώσει, ενώ το φρέσκο σκάνδαλο Novartis θα τρέχει τουλάχιστον για άλλα δέκα χρόνια. Η δίκη της Χρυσής Αυγής θα καταλήξει στον Αρειο Πάγο πιθανότατα μετά το 2030.

ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ μεταρρύθμιση σχεδιάζεται ή εξαγγέλλεται σήμερα θα χρειαστεί πάρα πολλά χρόνια μέχρι να γίνει πραγματικότητα. Αντίθετα, τα μόνα μέτρα που εφαρμόζονται από τη στιγμή της ψήφισής τους είναι οι περικοπές μισθών – συντάξεων και οι αυξήσεις φόρων – εισφορών.

ΣΤΑ χρόνια της ευμάρειας και στην πρώιμη μνημονιακή εποχή το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συνδικαλιστές μπλόκαραν κάθε είδους μεταρρύθμιση, ενώ οι κυβερνήσεις της Ν.Δ. δεν τολμούσαν υπό τον φόβο των αντιδράσεων. Τώρα, που η πρώτη φορά αριστερά έχει την εξουσία είναι ακόμα πιο εύκολο να παίζει… καθυστερήσεις. Και όλοι ασχολούνται με το πώς θα μπορεί να δανείζεται η χώρα για να καλύπτει τα παλιά χρέη, όχι με το πώς θα αλλάξει η νοοτροπία και επιτέλους θα γίνει σκοπός το να δημιουργήσουμε παραγωγικό μοντέλο και πλούτο για να σωθούμε πραγματικά.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου