Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΠΩΣ θα ήταν η ζωή μας αν είχε εφαρμοστεί; Το σχέδιο, σύμφωνα με τις δηλώσεις Βαρουφάκη και το βιβλίο Γκαλμπρέιθ, περιελάμβανε σημαντικές αποφάσεις εντός λίγων ημερών που θα άλλαζαν την Ελλάδα για πάντα. Η χώρα θα κηρυσσόταν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Η Τράπεζα της Ελλάδος θα περνούσε υπό εθνικό έλεγχο και θα αποχωρούσε από το ευρωσύστημα της ΕΚΤ. Το καταστατικό της ΤτΕ θα τροποποιούνταν και πλέον η χώρα θα αποχωρούσε από το ευρώ. Νέο νόμισμα θα ήταν η νέα δραχμή.

ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ θα ήταν κλειστές για απροσδιόριστα μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ μισθοί και συντάξεις θα πληρώνονταν με IOUs. Θα έμπαινε δελτίο στα καύσιμα, θα επιστρατεύονταν οι δημόσιοι υπάλληλοι. Επειδή οι εισαγωγές θα ήταν ανέφικτες, μέσα σε λίγες ημέρες τα σούπερ μάρκετ θα είχαν άδεια ράφια. Οι μαυραγορίτες θα έκαναν πάρτι και η εγκληματικότητα θα είχε χτυπήσει κόκκινο. Η πλειοψηφία των ιδιωτικών επιχειρήσεων θα έβαζε λουκέτο. Και το πιο σοκαριστικό στο σχέδιο; Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, δηλαδή ο στρατός, θα ήταν υπεύθυνος για την ασφάλεια και τη δημόσια τάξη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

ΓΙΑ να εξηγηθεί λίγο πιο… μπακαλίστικα, μέσα σε λίγες εβδομάδες όλοι οι πολίτες θα συνωστίζονταν σε ουρές για μια φρατζόλα ψωμί και ένα μπουκάλι γάλα. Η ευρωπαϊκή Ελλάδα θα είχε μετατραπεί σε Βενεζουέλα. Τόσο μικρή είναι η απόσταση. Ένα τσιγάρο ή ένα plan b… δρόμος.

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ψευδαίσθηση ήταν το αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ πως δεν υπάρχουν χειρότερες καταστάσεις από τη μνημονιακή ζωή της τελευταίας εξαετίας. Κι όμως, υπάρχουν. Γι’ αυτό και ο Αλέξης Τσίπρας δεν εφάρμοσε το plan b. Γιατί η χώρα θα καταστρεφόταν και εκείνος θα έφευγε με ελικόπτερο. Το έγκλημα, όμως, είχε γίνει. Οι ακροβασίες ανάμεσα στο plan b και το φόβο της κωλοτούμπας ήταν που οδήγησαν τη χώρα στο περσινό καλοκαίρι της καταστροφής.