Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΕΙΝΑΙ προφανές πλέον, ότι πέραν της «παραγγελιάς» του κ. Τραμπ, που έσπευσαν να ικανοποιήσουν οι «πρόθυμοι» κ. Α. Τσίπρας και Ν. Κοτζιάς, η κυβέρνηση είδε το Σκοπιανό σαν μια ευκαιρία να βάλει «τρικλοποδιά» στη Ν.Δ. και να τη διχάσει. Αλλά, όπως όλα τα «έξυπνα πουλιά», κι αυτή «πιάστηκε από τη μύτη». Με εντυπωσιακή επιπολαιότητα και προφανή κυνισμό, αγνόησε τα «τεράστιο αγκάθια» που λέγονται Π. Καμμένος και κοινή γνώμη. Η Ν.Δ. θωρακίστηκε εγκαίρως με το «τίποτα λιγότερο από το όλον Βουκουρέστι» κι απέμεινε μόνη η κυβέρνηση να βολοδέρνει με τους Αμερικανούς, με τους Σκοπιανούς, με τον κυβερνητικό της συνεταίρο, με την κοινή γνώμη και τις εσωτερικές αντιφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Τίποτα πιο κυριολεκτικό, από το «πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένη»…

ΤΟ ΚΑΙΡΙΟ «χτύπημα» όμως ήρθε από τον πολιτικά ανερμάτιστο κι «ευκίνητο» κ. Π. Καμμένο. Ο οποίος, με το άρθρο του στη «Δημοκρατία», με το οποίο ζητά δημοψήφισμα για το Σκοπιανό, βάζει μια «βόμβα» στα θεμέλια της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά ότι ένα δημοψήφισμα για το Σκοπιανό μπορεί πολύ εύκολα να γίνει ένα αιχμηρό μπούμερανγκ για την ίδια. Οχι μόνο με το να βρεθεί «απέναντι» στη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού (οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι περίπου το 70% του λαού και το 64% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ είναι εναντίον της χρήσης του όρου «Μακεδονία») αλλά και γιατί ένα δημοψήφισμα μπορεί να μετατραπεί σε μια ευκαιρία για μια γενικευμένη αποδοκιμασία της αποτυχημένης πολιτικής της…

ΓΙ’ ΑΥΤΟ κι ο «άρχων της μυστικής διπλωματίας», Ν. Κοτζιάς, έσπευσε, με τη συνέντευξή του στον ΑΝΤ1, να απορρίψει το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος. Το επανέφερε όμως ο κ. Καμμένος, ο οποίος ψάχνει απεγνωσμένα απεγκλωβισμό από το ασφυκτικό αδιέξοδο στο οποίο βρέθηκε. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που ο κ. Μητσοτάκης απέκλεισε το ενδεχόμενο συμμετοχής του σε νέο Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών αν δεν προϋπάρχει συγκεκριμένη κι ενιαία θέση των δύο κυβερνητικών εταίρων. Το αποτέλεσμα; Η κυβέρνηση έπεσε στην παγίδα που προσπάθησε να στήσει για τους πολιτικούς αντιπάλους της. Οπως έπεσε και θύμα της πολιτικής μεγαλομανίας του κ. Τσίπρα, ο οποίος, φαντασιωνόμενος το «νέο εθνικό ηγέτη», ήθελε να εμφανίσει εαυτόν ως τον ηγέτη που… έβγαλε τη χώρα από τα Μνημόνια και ταυτοχρόνως… έλυσε κι ένα μεγάλο εθνικό θέμα. Αλλά αίφνης καταρρέουν και οι δύο μύθοι…

ΑΙΧΜΗ

Ο Τζίμης και ο Λάκης

Εφυγε ο Τζίμης. Εφυγε ένας μεγάλος σατιρικός, που με το καλλιτεχνικό έργο και τους στίχους του σημάδεψε μια μεγάλη περίοδο της Μεταπολίτευσης. Εφυγε ο Τζίμης Πανούσης. Ο οξύς, ο βαθύς, ο ανατρεπτικός, αλλά πάντα συνεπής και σταθερός Τζίμης. Ο αιρετικός, που δεν χαρίστηκε σε καμία κυβέρνηση, σε κανένα σύστημα εξουσίας. Εφυγε ο άνθρωπος που παρέμεινε στρατευμένος στις ιδέες του και τις αρχές του. Που δεν «στρατεύτηκε» ποτέ, όμως, σε καιροσκοπικές χίμαιρες. Δεν «δάνεισε» ποτέ τον εαυτό του ή τα πιστεύω του σε κάποιον νεόκοπο λαϊκιστή, για να χτίσει πολιτικό προφίλ και καριέρα. Πάντα ευθύς και αιχμηρός, αλλά και πάντα σεμνός. Χωρίς να το πολυφωνάξει, ένα Σάββατο μεσημέρι έκανε το μεγάλο ρεφρέν του τραγουδώντας «στραβάδια απολύομαι»… Δεν βρέθηκε, όχι γιατί δεν του δόθηκε η ευκαιρία, αλλά γιατί δεν το ήθελε, σε καμία πολιτική η επιχειρηματική «αυλή». Και δεν το ήθελε, γιατί ποτέ δεν διανοήθηκε να πουλήσει την ψυχή και τις ιδέες του. Επαιζε πάντα στα άκρα, «πάνω στον ασβέστη» στην αριστερή πλάγια γραμμή της κοινωνίας. Του άρεσε και δεν το έκρυψε ποτέ. Δεν μπήκε ποτέ στον πειρασμό να κατευθύνει και να «καθοδηγήσει» όσους τον άκουγαν και τον πίστευαν. Χωρίς ποτέ να κρύψει τις απόψεις του, δεν διανοήθηκε να διαδραματίσει ενεργό πολιτικό ρόλο. Δεν έγινε ποτέ προπαγανδιστής. Δεν έκανε μοντάζ. Δεν έστησε «Τσαντίρια». Γεια σου Τζιμάκο…

Τζάμπα κόπος

Από έκτακτη σύσκεψη σε έκτακτη σύσκεψη πέρασε το Σαββατοκύριακό του το Μ. Μαξίμου, σε μια προσπάθεια να «μαζέψει» τις «αντιδράσεις» βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, είτε με τους πλειστηριασμούς είτε με τα κοινωνικά επιδόματα στους πολυτέκνους, είτε με την ουσιαστική κατάργηση των απεργιών εν όψει της σημερινής ψήφισης του πολυνομοσχεδίου. Προφανώς τζάμπα κόπος και χαμένες εργατοώρες. Αφού, αν το κανονικό αντάρτικο ήταν σαν το «αντάρτικο» των «ναι σε όλα» βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, πιθανώς δεν θα είχε γίνει ποτέ ο εμφύλιος…

Το… κισμέτ του Α. Τσίπρα

Οταν ένα «αφήγημα» δεν πουλάει, το αλλάζεις. Οταν το αλλάζεις και συνεχίζει να μην πουλάει, το αλλάζεις ξανά. Μέχρι που κάποια στιγμή βρίσκεσαι χωρίς «αφήγημα». Η «καθαρή» έξοδος από τα Μνημόνια έγινε «υβριδική», μετά «αυτοδύναμη», αλλά δεν «έπιασε» ούτε κι αυτή. Το φωνάζει η καθημερινότητα, το δείχνει η κοινή λογική, ήρθαν να το καταγράψουν και οι δημοσκοπήσεις (Marc): Πάνω από 7 στους 10 δεν πιστεύουν -ορθώς- ότι τον Αύγουστο η χώρα «βγαίνει από τα μνημόνια». Το παιχνίδι της «στροφής στο ρεαλισμό» χάθηκε στις εμμονές, στην ιδεοληψία και κυρίως στην έλλειψη σοβαρότητας και την ανικανότητα. Η «εκλογική φυγή» εντός του 2018 αρχίζει να μοιάζει με… κισμέτ για τον κ. Τσίπρα.

ΑΠΟΡΙΕΣ

1. Δηλαδή η Θεανώ, εκτός από «γεμιστά», ξέρει και από δημογραφικό;

2. 2. ΑΛΗΘΕΥΕΙ ΟΤΙ ΤΑ ΣΥΡΙΖΟ-ΤΡΟΛ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ… ΣΚΟΡΠΟΧΩΡΙ;

Από την στήλη ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου