Διαψεύδει δηλαδή την «κοινή λογική», που θα έλεγε ότι όσο πιο υψηλή είναι η φορολογία τόσο πιο υψηλά είναι τα κρατικά έσοδα.

Γράφει ο Ξενοφώντας Ελ. Μπαραλιάκος Οικονομολόγος – Σύμβουλος Επιχειρήσεων

Η λογική της καμπύλης του διεθνούς φήμης οικονομολόγου Arthur Laffer βασίζεται στην αναζήτηση του ιδεατού φορολογικού συντελεστή, που να μεγιστοποιεί τα κρατικά έσοδα, χωρίς όμως να «γονατίζει» τον φορολογούμενο.

Ξεκινά από την υπόθεση το τι τελικά θα εισπράξει μια κυβέρνηση αν οι φορολογικοί συντελεστές αρχίσουν να αυξάνονται. Οταν ο φορολογικός συντελεστής είναι 0, τότε μηδενικά θα είναι και τα κρατικά έσοδα. Από το μηδέν και πάνω αρχίζει να εισπράττει και μέχρι ενός σημείου, το ιδανικό σημείο -Optimum point- που διαφέρει όμως από οικονομία σε οικονομία και από χώρα σε χώρα, στο οποίο το κράτος εισπράττει το μέγιστο των δυνατοτήτων του φορολογουμένου. Αν ξεπεραστεί αυτό το σημείο, παρατηρούμε ότι όσο αυξάνονται οι φόροι, τα έσοδα του κράτους αρχίζουν να μειώνονται και στο τέλος να μηδενίζονται (100% φορολογία).

Το ακούμε συχνά, αλλά το τελευταίο διάστημα το ζούμε «οι φόροι σκοτώνουν τους φόρους». Οσο μια κυβέρνηση αυξάνει τους φόρους στο τέλος τόσο λιγότερους θα εισπράξει.

Η εξήγηση απλή, αφού όσο αυξάνονται οι φόροι, όλο και λιγότεροι θα θελήσουν να δουλέψουν και να επιχειρήσουν, αφού δεν θα τους μένει καθόλου από το κέρδος. Αρα, στο σχεδιάγραμμα το σημείο «t» είναι η χρυσή τομή, όπου και το κράτος θα κερδίζει και οι φορολογούμενοι θα έχουν κίνητρο να εργασθούν και να αποδώσουν.

Δυστυχώς, στη χώρα μας τα τελευταία τρία χρόνια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. έχει ξεπεράσει κατά πολύ το σημείο «t» της καμπύλης Laffer. Και ενώ ακόμα γνωρίζει ότι ο Ελληνας δεν σηκώνει άλλο φορολογικό βάρος, εγκλωβισμένη σε μια πολιτική χωρίς πρόγραμμα και σχέδιο, επιλέγει την εύκολη λύση για την ανεύρεση εσόδων.Την επιβολή νέων φόρων…

27 νέοι φόροι επιβλήθηκαν στους 33 μήνες που κυβερνά αυτή η κυβέρνηση. Να θυμίσω τους πιο βασικούς: την αύξηση του ΦΠΑ από 23% στο 24%, την κατάργηση του μειωμένου ΦΠΑ στα νησιά, τη μετάταξη προϊόντων και υπηρεσιών ευρείας κατανάλωσης από το 13% ΦΠΑ στο 24%, αύξηση των φορολογικών συντελεστών για το εισόδημα από ενοίκια, αύξηση της προκαταβολής φόρου από το 55% στο 100%, το φόρο στη συνδρομητική τηλεόραση, στα κρασιά, στον καφέ, στην μπίρα, στη σταθερή τηλεφωνία, στα καύσιμα κ.λπ. Φόροι, φόροι, φόροι… (και δυστυχώς έρχονται και άλλοι!).

Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής στη χώρα μας; 4 εκατομμύρια συμπολίτες μας χρωστούν στο κράτος, 1,7 εκατομμύρια είναι υπό κατάσχεση, σε 970 χιλιάδες έχει γίνει κατάσχεση, ενώ τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς την εφορία αυξάνονται κατά 1 δισ. ευρώ το μήνα, με το συνολικό ληξιπρόθεσμο χρέος τον Αύγουστο να ανέρχεται στα 98,23 δισ. ευρώ.

Είναι αποδεδειγμένο επίσης ότι η αύξηση της φορολογίας οδηγεί σε μείωση της κατανάλωσης (αφού μειώνεται το διαθέσιμο προς κατανάλωση εισόδημα), λειτουργεί ως αντικίνητρο για επενδύσεις και τελικά πλήττει την οικονομική ανάπτυξη. Παράλληλα αυξάνονται η φοροδιαφυγή και η παραοικονομία, γιατί ο πολίτης αισθάνεται ότι το κράτος τον αδικεί και το βέβαιο είναι ότι στην προσπάθειά του να επιβιώσουν αυτός και η οικογένειά του, με οποιονδήποτε τρόπο, θα προτιμήσει να μην πληρώσει φόρους και εισφορές, στερώντας έτσι από το κράτος έσοδα.
Είναι προφανές ότι η κατάσταση αυτή δεν πάει άλλο! Αυτό το φορολογικό σύστημα έχει αποτύχει.

Επιβάλλεται η εφαρμογή άλλου μίγματος πολιτικής. Με μείωση φορολογικών συντελεστών, μείωση των κρατικών δαπανών, κίνητρα για επενδύσεις και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Παρεμβάσεις που θα ξέρουμε εκ των προτέρων πόσο κοστίζουν, ποια θα είναι τα οικονομικά τους ισοδύναμα και τις οικονομίες κλίμακας που θα δημιουργήσουν. Είναι η μόνη λύση για να μπορέσει η χώρα να βγει από το τραγικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής