Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

Η ΠΡΑΞΗ τους, η αφαίρεση ζωής δεν διαφέρει σε τίποτα από ό,τι κάνει ένας άνθρωπος που δολοφονεί με οποιαδήποτε άλλη αιτία. Κάποιοι σκοτώνουν για να κλέψουν είκοσι ευρώ ή ολόκληρες περιουσίες. Κάποιοι σκοτώνουν για συμφέροντα ή για εκδίκηση, κάποιοι και για μια θέση πάρκινγκ. Κάποιοι σκοτώνουν μετανάστες και δηλώνουν πως το κάνουν για να ξεβρωμίσει ο τόπος.

Ο ΡΟΥΠΑΚΙΑΣ δολοφόνησε τον Φύσσα, ακολουθώντας πιστά τη φασιστική ιδεολογία της Χρυσής Αυγής. Μήπως είναι κι αυτός «πολιτικός κρατούμενος»; Σύμφωνα με τη φιλοσοφία Κουφοντίνα προφανώς και είναι. Ως εδώ! Δεν γίνεται να είμαστε πια συγκάτοικοι όλοι στην τρέλα. Ναι, έχουμε δημοκρατία, ο καθένας μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα και να πιστεύει ό,τι θέλει, αρκεί να σέβεται τους νόμους και το Σύνταγμα της χώρας. Και το κυριότερο; Να σέβεται την ανθρώπινη ζωή.

ΚΑΙ στην όλη κατάσταση υπάρχει και κάτι οξύμωρο. Οι «αγωνιστές» των τρομοκρατικών οργανώσεων διακηρύσσουν ότι πολεμούν το «σύστημα» και πως δεν αναγνωρίζουν τα δικαστήρια και τους νόμους. Χρησιμοποιούν, όμως, το «σύστημα», τους νόμους και τα δικαστήρια είτε για να πάρουν άδειες είτε για να αποφυλακιστούν.

ΑΣ δούμε, τώρα, το θέμα της άδειας ή της αποφυλάκισης. Εννοείται πως κάθε κρατούμενος σύμφωνα με τη νομοθεσία τη δικαιούται υπό προϋποθέσεις. Το ζήτημα, όμως, δεν αρχίζει και δεν τελειώνει στις τυπικές προϋποθέσεις. Αν οποιοσδήποτε εγκληματίας όχι μόνο δεν δηλώνει μεταμέλεια για τις πράξεις του, αλλά θεωρεί πως είτε ο ίδιος είτε κάποιοι άλλοι πρέπει να συνεχίσουν να διαπράττουν τα ίδια ειδεχθή εγκλήματα για τα οποία έχουν καταδικαστεί, τότε δεν αρκούν οι τυπικές προϋποθέσεις.

ΟΛΑ όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ώρες αποτελούν και μια ευκαιρία να πέσουν οι μάσκες. Η αποθέωση του Κουφοντίνα από Ρουβίκωνες, συλλογικότητες και άλλους που κατά το παρελθόν έχουν καταδικαστεί για σοβαρά ποινικά αδικήματα αποδεικνύει τη σύνδεση της τρομοκρατίας με τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ παρακολουθεί… βουβά τα τεκταινόμενα και απλά υπερασπίζεται την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.