Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Του την είχαν «φυλαγμένη» εδώ και καιρό του επικεφαλής του Γραφείου Παναγιώτη Λιαργκόβα, ο οποίος επιμένει να διατυπώνει τις εκτιμήσεις του χωρίς ωραιοποιήσεις ή κομματικούς συμβιβασμούς, και μόλις το οικονομικό επιτελείο εντόπισε τις αποκλίσεις στις δαπάνες για τους τόκους όρμησε.

Εκανε λάθος το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής σχετικά με τους τόκους των επόμενων χρόνων; Ναι, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών το σχετικό κονδύλι μπορεί να είναι μικρότερο από 24% έως 36%, όμως η ουσία παραμένει η ίδια. Εάν δεν υπάρξει μακροπρόθεσμη ρύθμιση του χρέους η Ελλάδα δεν θα φύγει από το καθεστώς της οικονομικής στασιμότητας. Μάλιστα, οι «φουσκωμένοι» αριθμοί του Λιαργκόβα μάλλον βολεύουν την επιχειρηματολογία της κυβέρνησης έναντι των δανειστών για δραστική ελάφρυνση του χρέους και όχι για ημίμετρα.

Σε κάθε περίπτωση, το λάθος που έκανε προχθές ο επικεφαλής του ανεξάρτητου φορέα της Βουλής δεν συγκρίνεται με τη λανθασμένη εκτίμηση που είχε το Γραφείο Προϋπολογισμού τον Οκτώβριο του 2013 για τη βιωσιμότητα του χρέους. Τότε οι οικονομολόγοι του Γραφείου υποστήριζαν ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο παρά μόνο εάν υπάρξει γενναίο κούρεμα. Μάλιστα, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είχε κάνει σημαία την έκθεση του Λιαργκόβα, ενώ κατηγορούσε την κυβέρνηση της Ν.Δ. ότι «σιωπά» στο θέμα του κουρέματος. Λίγους μήνες αργότερα, το καλοκαίρι του 2014, το ΔΝΤ με έκθεσή του θεωρούσε ότι το ελληνικό χρέος είχε αποκτήσει πλέον τροχιά βιωσιμότητας. Οι συριζαίοι βέβαια τότε είχαν ξεσηκώσει τον κόσμο αμφισβητώντας την έκθεση του ΔΝΤ και υποστηρίζοντας ότι μοναδική λύση είναι η διαγραφή του χρέους που θα γινόταν από την κυβέρνησή τους. Σήμερα οι ίδιοι παρακαλούν το ΔΝΤ να πει μία καλή κουβέντα για την Ελλάδα και να παραμείνει στο πρόγραμμα.

Επομένως, μη «βαράτε τον πιανίστα» του Γραφείου Προϋπολογισμού. Η κυβέρνηση έχει μία αλλεργία στις ανεξάρτητες αρχές και θέλει να πνίξει τη φωνή τους.

Τα συντονισμένα πυρά που δέχθηκε χθες ο κ. Λιαργκόβας μοιάζουν με τις έντονες διαμαρτυρίες των προπονητών για ένα σφύριγμα του διαιτητή. Οχι γιατί μπορούν να αλλάξουν την απόφαση του διαιτητή, αλλά για να τον επηρεάσουν στο επόμενο σφύριγμά του…

Ένα απολαυστικό βιβλίο για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη

Κυκλοφορεί από σήμερα σε όλη τη χώρα από τις εκδόσεις «Παπαδόπουλος» το βιβλίο του διευθυντή της «Καθημερινής» Αλέξη Παπαχελά με τίτλο «Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με τα δικά του λόγια».

Βασισμένο σε προσωπικές συνεντεύξεις που παραχωρούσε επί μία δεκαετία στον κ. Παπαχελά, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν ξετυλίγει απλώς το αφήγημα της προσωπικής του πορείας, αλλά μαζί εξιστορεί σημαντικά γεγονότα της σύγχρονης Ελλάδας, στα οποία άλλωστε ήταν πρωταγωνιστής.

Το βιβλίο, που παραλάβαμε χθες, είναι απολαυστικό και στη γραφή και στο περιεχόμενό του. Περιλαμβάνει την περίοδο από το 1942 έως το 1974 και καταγράφει κομβικές στιγμές της δράσης του αείμνηστου πρωθυπουργού, όπως τη συμβολή του για την αποφυγή του εμφυλίου στην Κρήτη και την πρώτη είσοδό του στη Βουλή το 1946. Με αφοπλιστική πολλές φορές ειλικρίνεια, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης απαντούσε σε όλα τα ερωτήματα του Α. Παπαχελά, ακόμη και για το ζήτημα των διορισμών και των ρουσφετιών:

«Κάναμε ρουσφέτια, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Ολοι έκαναν ρουσφέτια, ήταν χαρακτηριστικό της εποχής. Εγώ, ας πούμε, το 1951 έκανα τα περισσότερα ρουσφέτια, διότι εκείνη την εποχή εγώ έγραφα τους νόμους, ο ίδιος… Και φυσικά διόριζα, είχα άνεση να διορίσω. Κάναμε όμως επιλογές. Εμείς δεν βάλαμε σκάρτους ανθρώπους, ούτε ακολουθήσαμε κομματική πολιτική στη Δημόσια Διοίκηση. Κανείς ποτέ δεν μας κατηγόρησε. Εμένα τουλάχιστον κανείς δεν τόλμησε να μου πει ότι ευνόησα ανίκανους. Εψαχνα τον καλό υπάλληλο και δεν με ενδιέφερε το φρόνημά του. Και προτιμούσα να δουλεύω με αντιπάλους παρά του ιδίου κόμματος. Αυτό το συνέχισα πάντοτε. Και ως πρωθυπουργός».