Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Το βασικό συμπέρασμα που προκύπτει από τις κινήσεις των δανειστών, σε Ευρώπη και Ουάσιγκτον, είναι ότι δεν βιάζονται να λάβουν τις αποφάσεις τους, ενώ η ελληνική κυβέρνηση αφελώς πιστεύει ότι όσο περνάει ο χρόνος τόσο το ελληνικό ζήτημα θα βγαίνει από την ατζέντα των ισχυρών παικτών.

Η τρίτη αξιολόγηση, που, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, θα μπορούσε να κλείσει στις αρχές Δεκεμβρίου, ακολουθεί τους ρυθμούς της δεύτερης. Στο υπουργείο Οικονομικών υποστηρίζουν ότι η διαδικασία θα ολοκληρωθεί τον Ιανουάριο, στις Βρυξέλλες εκτιμούν ότι αυτό είναι εφικτό τον Μάρτιο.

ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ Νομισματικό Ταμείο άνοιξε τα χαρτιά του. Εκτιμά ότι το πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% το 2018 δεν βγαίνει αλλά δεν ζητάει πρόσθετα μέτρα για την επόμενη χρονιά. Ουσιαστικά, μεταθέτει την ευθύνη στους Ευρωπαίους, που συντάσσονται με την ελληνική πλευρά για υπερκάλυψη των δημοσιονομικών στόχων, και κρατάει στάση αναμονής, όταν μάλιστα δεν ρισκάρει νέα χρήματα.

Ομως, το ΔΝΤ έριξε τη… βόμβα του. Ζητάει την επίσπευση της μείωσης του αφορολόγητου ορίου για το 2019 από το 2020 που είναι προγραμματισμένο.

Με βάση το Μνημόνιο που ψήφισε η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου τον περασμένο Ιούνιο το ΔΝΤ έχει αποκτήσει ρόλο ελεγκτή των δημοσιονομικών μεγεθών και θα έχει τον πρώτο λόγο για το χρόνο εφαρμογής των μέτρων.

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ πρόγραμμα ολοκληρώνεται τον Αύγουστο του 2018. Οι Ευρωπαίοι ξεκαθάρισαν ότι δεν πρόκειται να δανείσουν ξανά την Ελλάδα, ενώ θεωρείται βέβαιο ότι η νέα γερμανική κυβέρνηση με την είσοδο των Φιλελεύθερων θα κρατήσει σκληρή γραμμή.

Επομένως, μέχρι το καλοκαίρι του 2018 η χώρα μας πρέπει να έχει αποκτήσει πλήρη πρόσβαση στις αγορές για να καλύψει τα χρηματοδοτικά κενά των επόμενων χρόνων. Εάν δεν το καταφέρει, θα πρέπει να έρθει σε συμφωνία με τους δανειστές για τη χρήση των αδιάθετων κεφαλαίων, ύψους 20 δισεκατομμυρίων, του τρίτου Μνημονίου. Ολοι καταλαβαίνουμε ότι αυτό θα γίνει με νέους όρους και εδώ έρχεται το αίτημα του ΔΝΤ για μείωση του αφορολογήτου από το 2019.

ΣΕ ΑΥΤΗ την περίπτωση η Πρωτοχρονιά του 2019 θα ξημερώσει με την ταυτόχρονη εφαρμογή δύο επαχθών μέτρων: την περικοπή των συντάξεων κατά 18% και την αύξηση των φόρων ακόμη και για μισθωτούς των 500 ευρώ.
Μπορεί να το αντέξει η κυβέρνηση Τσίπρα αυτό το διπλό σοκ ή θα προσφύγει σε πρόωρες κάλπες τον Σεπτέμβριο του 2018 ακολουθώντας τον παλιό χρηματιστηριακό κανόνα «αγόραζε στη φήμη (του τέλους των Μνημονίων) και πούλα στο γεγονός (της εφαρμογής των μέτρων);

Η ΔΙΑΘΕΣΗ της παρέας του Μαξίμου είναι να εξαντλήσουν μέχρι και την τελευταία ώρα της τετραετίας, όμως το «αφεντικό» σκέπτεται και την επόμενη μέρα. Θα σταθμίσει τα δεδομένα αρχές καλοκαιριού αξιοποιώντας το «ξέφωτο» μέχρι να ξεσπάσει η καταιγίδα των μέτρων το 2019. Εως τότε ξέρει ότι θα συνεχίζεται η φθορά της κυβέρνησής του, η οποία δεν θα μπορεί να καλύπτεται με «τρικ» αριστεροσύνης, όπως με το νομοσχέδιο για την αλλαγή φύλου.

Η ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ του 2019 θα είναι δύσκολη, κατ’ αρχάς, για τους πολίτες που θα δουν να εξελίσσεται ο νέος γύρος εσωτερικής υποτίμησης. Θα είναι αφόρητη και για τον Τσίπρα, εάν αποφασίσει να παραμείνει στην εξουσία μέχρι τέλους καίγοντας το τελευταίο του χαρτί για την επόμενη μέρα στην πολιτική ζωή της χώρας.

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής