Το απόγευμα της Πέμπτης, στο Κέντρο της Αθήνας δολοφονήθηκε με μαφιόζικο τρόπο ένας αγαπητός δικηγόρος που δεν είχε προκαλέσει, ο Μιχάλης Ζαφειρόπουλος. Γνωστός για την δράση του στον συνδικαλισμό του κλάδου του, για τις επαγγελματικές επιτυχίες και τις σχέσεις του με την πολιτική, ο Ζαφειρόπουλος αφήνει με τον χαμό του, ένα κενό στον δημόσιο βίο της χώρας.

Κάνοντας ρεπορτάζ ή έρευνα, μπορούμε να γράψουμε πολλές λέξεις, άρθρα επί άρθρων, αναλύσεις και να διατυπώσουμε τις απόψεις μας. Το διαδίκτυο έχει βοηθήσει σε όλα τα παραπάνω. Τα social media επίσης, ωστόσο η ασυδοσία είναι αναπόφευκτα μέρος της ελευθερίας της έκφρασης.

Από χθες το Facebook και το Twitter έχει γεμίσει με status, αναλύσεις και γνώμες ανθρώπων οι οποίοι εκφράζουν τον αποτροπιασμό τους για το έγκλημα, ή δίνουν… λύσεις για το πώς θα πρέπει να αντιμετωπιστούν οι δολοφόνοι όταν βρεθούν.

Χρήστες του διαδικτύου, χωρίς να έχουν γνωρίσει ή ακούσει τον Μιχάλη Ζαφειρόπουλο, εξέφρασαν άποψη για την δολοφονία του, για τις διασυνδέσεις του και πάει λέγοντας. Σίγουρα, κάθε δύο λεπτά συνδέονταν στο Facebook για να μετρήσουν τα likes που συγκέντρωσαν και απέδειξαν για άλλη μια φορά πως… για μέχρι εκεί είναι.

Τίθεται ένα πολύ μεγάλο ζήτημα όσον αφορά τα social media που δεν είναι άλλο από την ανάγκη των ανθρώπων να εκφράσουν την άποψή τους για ζητήματα του δημόσιου βίου.

Από την μία, αυτός είναι ο θεμέλιος λίθος της Δημοκρατίας, από την άλλη, όταν η ανάγκη για έκφραση, καθοδηγείται από την επιθυμία να μαζέψουμε likes την ώρα που ένα γεγονός είναι talk of the town, τότε μιλάμε για εκμετάλλευση.

*Ο Γιώργος Μιχαηλίδης  είναι διευθυντής σύνταξης του EleftherosTypos.gr

Ακολούθησέ τον στο Facebook και στο Twitter