Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Οι προσπάθειες ανασυγκρότησης του λεγόμενου προοδευτικού κέντρου μέσα από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και οι επικείμενες εκλογές για την ανάδειξη επικεφαλής της φέρνουν στην επιφάνεια τις άλλοτε μικρές και άλλοτε μεγάλες διαφωνίες που επικρατούν εντός της. Η υπόθεση που έρχεται με φόρα από το παρελθόν για τα εγκλήματα του ναζισμού και του κομμουνισμού είναι ένα παράδειγμα.

Διαβάζουμε για παράδειγμα στη δήλωση του εκπροσώπου Τύπου του ΠΑΣΟΚ (21 Αυγούστου) για «επικίνδυνα και ανιστόρητα παιχνίδια διχασμού των Ελλήνων και μάλιστα με όρους παρελθόντος», χωρίς να υπάρχει σαφής αναφορά στην καταδίκη των εγκλημάτων του σταλινισμού. Κάποιοι το δικαιολόγησαν σπεύδοντας να υπενθυμίσουν πως το ΠΑΣΟΚ ήταν το μοναδικό κόμμα εκτός από το ΚΚΕ που το 2009 είχε καταψηφίσει το επίμαχο ψήφισμα του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (η Ν.Δ. απείχε, οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και του ΛΑΟΣ απουσίαζαν). Αλλοι αντέδρασαν έντονα, όπως ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Κούρκουλας, άλλοι προτίμησαν να διαχωρίσουν αμέσως τη θέση τους, όπως ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Ακολούθησε (22 Αυγούστου) ανακοίνωση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, στην οποία επαναλαμβάνεται μεν η θέση πως η ταύτιση κομμουνισμού και ναζισμού είναι ανιστόρητη, προστίθεται όμως επιτέλους η καταδίκη των εγκλημάτων «και του σταλινικού καθεστώτος».

Η αμηχανία με την οποία αντιμετωπίστηκε το θέμα διαπνέει τη στάση της ΔΗ.ΣΥ. και σε άλλα πιο καίρια ζητήματα, που άπτονται της καθημερινής ζωής των πολιτών. Την ώρα που όμορα -ας μας επιτραπεί η έκφραση- κόμματα, όπως το Ποτάμι, έχουν συγκεκριμένες απόψεις για τις αποκρατικοποιήσεις, την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων ή το εκπαιδευτικό, το ΠΑΣΟΚ/ΔΗ.ΣΥ. προσπαθεί να ισορροπήσει πατώντας σε δυο βάρκες, με αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνεις ποια θα επιλέξει τελικά. Αυτή που πηγαίνει σε πιο αριστερά ή σε πιο φιλελεύθερα νερά;

Στην κούρσα για τη νέα ηγεσία μέχρι στιγμής έχει καταγραφεί η υποψηφιότητα του Γιώργου Καμίνη, αλλά στο τεφτέρι με τα ονοματεπώνυμα γράφονται πολλά, όπως του Σταύρου Θεοδωράκη, του Γιάννη Ραγκούση, του Γιάννη Μανιάτη, του Δημήτρη Ανδρουλάκη και βλέπουμε πόσα ακόμα θα προστεθούν ή θα αφαιρεθούν στην πορεία. Προφανώς και το άνοιγμα του παιχνιδιού είναι θετικό για τη ΔΗ.ΣΥ. αφού διευρύνει τη διαδικασία και κινητοποιεί περισσότερους πολίτες. Ομως θα πρέπει ο κόσμος που θα αποφασίσει να ασχοληθεί να ξέρει τι ακριβώς πρεσβεύει ο νέος φορέας, που φιλοδοξεί μάλιστα να γίνει ο τρίτος πόλος. Οπότε το «όσο το δυνατόν περισσότεροι υποψήφιοι και μάλιστα με διαφορετικές πολιτικές πλατφόρμες» που ευχήθηκε ο πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ. Θ. Θεοχαρόπουλος περισσότερο προβληματίζει το ακροατήριο στο οποίο απευθύνεται παρά το καθυσυχάζει.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου