Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Την ίδια ώρα ο ιρακινός στρατός με τη συνδρομή Αμερικανών και Κούρδων ξεκίνησε την τελική επίθεση στο Ταλ Αφάρ. Μια κατά βάση σιιτική πόλη 100.000 κατοίκων ανάμεσα στη Μοσούλη και τη Συρία, που αποτελεί βασικό κόμβο ανεφοδιασμού των τζιχαντιστών. O ΙSIS την είχε καταλάβει κι εκείνη στο απόγειό του, το 2014. Αν πέσει σύντομα όπως η Μοσούλη, τότε το Ισλαμικό Κράτος θα μείνει γυμνό στο Ιράκ και η (στρατιωτική τουλάχιστον) εξάλειψή του θα είναι ζήτημα χρόνου. Αυτό θα σημαίνει όμως και το τέλος του τζιχαντιστικού εφιάλτη στην Ευρώπη; Δυστυχώς όχι!

Η Guardian και η El Pais έγραψαν ότι μια μάζα μαχητών του ISIS συγκεντρώνεται στα βόρεια παράλια της Αφρικής, με στόχο να περάσει κυρίως προς την Ισπανία, τον καινούργιο αδύναμο κρίκο της Μεσογείου στο μεταναστευτικό. Αλλωστε το αποκεντρωμένο δίκτυο των τζιχαντιστών μεταφέρει σταδιακά τα κέντρα του από τη «βαριά ελεγχόμενη» από δυτικά και ρωσικά στρατεύματα Μέση Ανατολή σε πιο «χαλαρά» και απομακρυσμένα κράτη με μουσουλμανικούς πληθυσμούς. Εκτός από τη διαλυμένη Λιβύη υπάρχει η Υεμένη, η Σομαλία, το Μάλι, η Νιγηρία, ο Νίγηρας. Επίσης οι νεαροί Μαροκινοί, Τυνήσιοι, Αλγερινοί κι άλλοι «μαγκρεμπίνοι» της Ευρώπης θα παρέχουν εύπλαστη ύλη στα κηρύγματα μίσους διαφόρων ιμάμηδων όσο συνεχίζονται οι νεοαποικιακές εκστρατείες της Δύσης στην ευρύτερη ισλαμική περιφέρεια. Συμπέρασμα: Δυστυχώς, ακόμη κι αν ο ISIS χάνει στο γήπεδό του (συνεχίζει να) νικάει εκτός έδρας…

 Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου