Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΑΝ κάποιο στέλεχος της Ν.Δ., ή ακόμα και ο πρόεδρος της ΕΡΤ, φώναζε στη Ραχήλ Μακρή «βγάλε το σκασμό», τι ακριβώς θα είχε συμβεί; Οι συνδικαλιστές της ΠΟΣΠΕΡΤ θα είχαν κηρύξει απεργία και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα διαδήλωναν στο προαύλιο της δημόσιας τηλεόρασης. Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Παύλος Πολάκης θα μιλούσαν για χούντα και τα «αντισυστημικά» μέσα ενημέρωσης θα το είχαν πρώτο θέμα.

ΑΝ στο μνημόσυνο της ναζιστικής θηριωδίας του Διστόμου κάποιος υπουργός της Ν.Δ. έπιανε από το χέρι τον Γερμανό πρέσβη, όπως έκανε πολύ σωστά ο Μανώλης Γλέζος, για να καταθέσει στεφάνι και να τον προστατεύσει από τον προπηλακισμό της Ζωής Κωνσταντοπούλου, τι θα είχε συμβεί; Οι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ θα μιλούσαν για Γερμανοτσολιάδες και υπαλλήλους του Σόιμπλε. Θα διοργάνωναν πορεία προς τη γερμανική πρεσβεία και θα ζητούσαν την παραίτηση του υπουργού.

ΑΝ ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ως πρώην Πρόεδρος της Βουλής, δεν προλόγιζε το βιβλίο του Μανώλη Γλέζου, όπως έκανε η Ζωή Κωνσταντοπούλου, τι θα γινόταν; Σύσσωμος ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναβίωνε το εμφυλιοπολεμικό κλίμα και θα μιλούσε για εγκλήματα της Δεξιάς.

ΑΝ γινόταν πολυήμερη απεργία των συμβασιούχων υπαλλήλων καθαριότητας, τι θα είχε συμβεί; Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Πάνος Σκουρλέτης θα βρίσκονταν στα υπό κατάληψη αμαξοστάσια και θα φώναζαν για το δίκιο του εργάτη. Προφανώς, όμως, τα αποθέματα «κόκκινων γαντιών» τελείωσαν το 2015.

ΚΑΙ δεν χρειάζεται να αναφερθεί κανείς τι θα συνέβαινε αν μια κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας ψήφιζε τα μέτρα που ψήφισαν πανηγυρίζοντας οι σημερινοί κυβερνώντες. Αυτά τα έχουμε ζήσει στο παρελθόν, τότε που οι ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ. ζητούσαν να στηθούν κρεμάλες στο Σύνταγμα και φώναζαν «στα… τέσσερα».

ΤΟ ΠΕΡΙΕΡΓΟ είναι πως τα μνημονιακά χρόνια η πλειοψηφία των κομμάτων και των πολιτών «βγάζει το σκασμό» όσο δέχεται τρομακτικό bullying, ευρισκόμενη αντιμέτωπη με αβάσιμες έως γελοίες κατηγορίες, ενώ η Ραχήλ, η Ζωή, ο Βαρουφάκης, ο Παππάς, ο Πολάκης, ο Καμμένος και ο Τσίπρας πουλάνε επικοινωνιακό επαναστατικό σανό. Τώρα που πλέον το υποτιθέμενο αριστερό ηθικό πλεονέκτημα αποδείχθηκε παραμύθι, ίσως έχει έρθει η ώρα που τόσο τα κόμματα όσο και η κοινωνία πρέπει να βροντοφωνάξουν την αλήθεια. Γιατί μόνο με αυτό τον τρόπο θα μεταρρυθμιστούν παθογένειες και νοοτροπίες που γυρίζουν τη χώρα πολλά χρόνια πίσω.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου