Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Η βασική είδηση είναι ότι για πρώτη φορά στα χρονικά εξελέγησαν πάνω από 200 γυναίκες στη Βουλή των Κοινοτήτων (για την ακρίβεια 207), μεταξύ των οποίων η αρχηγός των Πρασίνων, Καρολάιν Λούκας.

Οι θηλυκές συμπτώσεις των βρετανικών εκλογών παραείναι πολλές. Ακριβώς πριν από 104 χρόνια, 8 Ιουνίου 1913, έπεσε και σκοτώθηκε στις ρόδες της άμαξας του βασιλιά Γεωργίου Δ’ μια «σουφραζέτα» της εποχής, η Εμιλι Ντέιβιντσον, μαχόμενη υπέρ της γυναικείας ψήφου. Πέντε χρόνια αργότερα ο αγώνας της δικαιώθηκε με την εκλογή στα Commons της πρώτης γυναίκας, της Κοντάνς Μαρκίεβιτς. Παραιτήθηκε όμως επειδή ανήκε στο Σιν Φέιν – εγκαινιάζοντας μια παράδοση που τηρούν μέχρι σήμερα οι Ιρλανδοί πατριώτες, να μην καταλαμβάνουν έδρες στη βρετανική Βουλή. Ετσι η Ιστορία έγραψε πως η πρώτη κυρία που ορκίστηκε στο βρετανικό Κοινοβούλιο ήταν το 1919 η Συντηρητική Νάνσι Ακτορ, από το Πλίμουθ.

Αλλη σύμπτωση: Στις 9 Ιουνίου 1983 η Μάργκαρετ Θάτσερ κέρδισε τις δεύτερες συνεχόμενες εκλογές, για μια θητεία-ορόσημο. Ηταν η τετραετία που καθιέρωσε διεθνώς τον «νεοφιλελευθερισμό», με ιδρυτική πράξη την ταξική νίκη επί των ανθρακωρύχων του Σκάργκιλ.

Με τέτοιο «φεμινιστικό πλεόνασμα», είναι απορίας άξιον γιατί κατέβηκε προχθές στις εκλογές «Κόμμα Γυναικείας Ισότητας» (Women’s Equality Party) με επτά υποψήφιες σε ισάριθμες περιφέρειες. Φυσικά δεν έβγαλε έδρα. Ακόμη και η αρχηγός του, Σόφι Γουόκερ, πήρε μόλις 1,9% αποτυγχάνοντας να αφήσει εκτός Βουλής τον Συντηρητικό Φίλιπ Ντέιβις, υπ’ αριθμόν 1 εχθρό του φεμινιστικού κινήματος στη Βρετανία!

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου