Η Καμεράτα Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής, υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Γιώργου Πέτρου, θα συνοδεύει ζωντανά την παράσταση στο αρχαίο αργολικό θέατρο. Η ιστορία του έργου λέει πως οι θεοί τιμωρούν τους Ελληνες για τον εμφύλιο σπαραγμό τους, εγκαταλείποντας τον Ολυμπο. Τη θεϊκή εξουσία σφετερίζεται ο Πόλεμος που κλειδώνει την Ειρήνη σε μια σπηλιά κι έτσι οι Ελληνες πολεμούν μεταξύ τους ασταμάτητα, η γη εγκαταλείπεται και οι σοδειές καταστρέφονται. Ενας αμπελουργός σε απόγνωση, ο Τρυγαίος, αποφασίζει να πάει στον Ολυμπο, πετώντας πάνω σ’ ένα σκαθάρι, για να απελευθερώσει την Ειρήνη…

Ο σατιρικός καλλιτέχνης, που συνδυάζει μόνος του εδώ και 40 χρόνια το θεατρικό λόγο με τη μουσική, μας μιλάει για την «Ειρήνη», την πολιτική και ομολογεί με το γνωστό του χιούμορ πως «αν είχα χρόνο, θα ήθελα να προτείνω τον εαυτό μου για πρωθυπουργό».

Τι σας έπεισε να μπείτε στο… σκαθάρι του Τρυγαίου και να γίνετε πρωταγωνιστής του Αριστοφάνη;

Με όλη την ειλικρίνειά μου, ήθελα να ξεφύγω από το επί 40 χρόνια οne man show. Με είχε ταλαιπωρήσει πολύ η μοναχικότητα της δημιουργίας. Το εγχείρημα αυτό της «Ειρήνης» είναι ομαδικό και νιώθω πολύ καλά. Πιστεύω ότι θα βγει κάτι πολύ ωραίο. Ο τρόπος που εργάζεται ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης είναι ελεύθερος διότι όλοι μας έχουμε τη δυνατότητα να εμπλουτίσουμε την παράσταση. Είναι από τις λίγες φορές στη ζωή μου που κάνω πρόβες. Τις σιχαίνομαι τις πρόβες.

Πώς αισθάνεστε ως Τρυγαίος;

Ο Τρυγαίος συμβολίζει το ουτοπικό. Είναι ένας άνθρωπος της πατέντας, ένας λαϊκός αγρότης, αμπελουργός, που αποφασίζει να πάει στους θεούς και να τους πει αυτά που τον απασχολούν. Ο Τρυγαίος λέει στην Ειρήνη, την οποία ο Πόλεμος τη φυλάκισε: «σου υπόσχομαι να πολεμήσω μέχρι θανάτου για να σε κρατήσω».

Υπάρχουν σήμερα Τρυγαίοι;

Φυσικά, 10.000.000 Ελληνες. Ο Τρυγαίος καταγγέλλει όλο το σύστημα, που δεν έχει αλλάξει καθόλου. Το θέμα είναι ποιος κερδίζει στο τέλος, ο Πόλεμος ή η Ειρήνη;

Σας φοβίζουν οι κριτικές;

Οχι. Οσον αφορά στην παράσταση γνωρίζω ότι ο Αριστοφάνης έχει δεινοπαθήσει από τα ανεβάσματα που έχουν γίνει. Κι εγώ ανήκω στο κοινό εκείνο που δεν έχει δει κάτι που να το ικανοποιεί. Ωστόσο, πιστεύω ότι η «Ειρήνη» θα τα καταφέρει.

Πηγαίνοντας πίσω στο χρόνο, στα 1972, όταν στον Χολαργό λειτουργούσε ο Πολιτιστικός Ομιλος Νέων… Μια ομάδα καλλιτεχνών, ανάμεσά τους κι εσείς, με τον Γιάννη Χουβαρδά, στήνετε μια θεατρική ομάδα. Τι θυμάστε από εκείνα τα χρόνια;

Ηταν η αρχή της πορείας μου. Πολύ σημαντικά χρόνια. Θυμάμαι ότι μπήκα σε αυτό το χώρο από ανάγκη για επιβίωση. Επρεπε να δουλέψω για να ζήσω. Και τι δεν έχω κάνει, από βοηθός ταχυδακτυλουργού έως και παραστάσεις σε μπουλούκια. Ο χώρος της Τέχνης σε διαλέγει, δεν τον διαλέγεις. Συστήθηκα ως θεατρικός και μουσικός, με μια θητεία σαν να έχω πάει 40 χρόνια σε δραματικές σχολές. Εκανα το χόμπι μου δουλειά. Και μου πήγε πολύ καλά μέχρι και τώρα. Πλέον, σε κανέναν δεν πάει καλά. Δεν έχω ψευδαισθήσεις ότι κάνω κάτι τρομερό…

Εχοντας στο ενεργητικό σας αρκετές δικαστικές διαμάχες, έχετε μετανιώσει για τις επιλογές σας;

Δεν έχω μετανιώσει για τις επιλογές μου. Θεωρώ όμως ότι η ομορφιά στην τέχνη είναι η απλότητα. Οι ακροβασίες και οι υπερπαραγωγές που έχω κάνει δεν ξέρω αν προσθέτουν στην τέχνη. Οσο φορτώνεις το έργο τόσο χάνεται η ουσία.

Η σάτιρα έχει όρια;

Ποιος βάζει όρια; Το κοινό βάζει τα όρια. Ή σε δέχεται ή σε απορρίπτει. Αν και έχω ταλαιπωρηθεί από μηνύσεις και αστυνομικές επεμβάσεις, αυτό που λέω πάντα είναι ότι τα όρια τα βάζει το κοινό. Αν ήταν εύκολο να κάνεις σάτιρα, τότε όλοι μας θα μπορούσαμε να πούμε δύο – τρεις βωμολοχίες και να κάνουμε παράσταση. Δεν είναι έτσι. Η σάτιρα θέλει δουλειά…

Είστε ικανοποιημένος με τις επιλογές σας;

Οχι. Ποτέ δεν είμαι ικανοποιημένος. Αυτό το σαράκι πάει πάντα παρέα με το ταλέντο.

Δεν έχω εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση

Με αφορμή τις εργασιακές «αναταράξεις» στο Ελληνικό Φεστιβάλ, μεταξύ του σωματείου και της διοίκησης του οργανισμού, συμφωνείτε με τις κινητοποιήσεις που πραγματοποίησαν οι εργαζόμενοι το προηγούμενο Σάββατο και ακυρώθηκαν παραστάσεις;

Καλά κάνουν οι εργαζόμενοι να διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Οι καλλιτέχνες είναι δίπλα στους εργαζομένους και σε ό,τι αποφασίσουν. Κι εμείς οι καλλιτέχνες εργαζόμενοι είμαστε. Πάνω απ’ όλα το δίκαιο του εργάτη. Οσοι μας έφεραν σε αυτό το χαλί είναι τα κομματόσκυλα που μας κυβερνούν. Αρα εννοείται ότι συμφωνώ, καθώς ο πολιτισμός, έτσι όπως τον εννοεί η κυβέρνηση, μπαίνει σε δεύτερη μοίρα, όταν ο εργαζόμενος δεν έχει να φάει.

Ο πολιτισμός δηλαδή είναι πολυτέλεια;

Οχι. Ο πολιτισμός είναι απαραίτητος. Για ποιον πολιτισμό να μιλήσουμε, όταν μας κυβερνούν τα κομματόσκυλα που έχουν κάνει πλιάτσικο σε όλη την Ελλάδα; Ο πολιτισμός χτίζεται από τους εργαζομένους του. Κι εμείς οι καλλιτέχνες είμαστε εργαζόμενοι. Επομένως είναι πρωταρχικό ζήτημα να ικανοποιούνται τα δικαιώματά μας.

Πώς βλέπετε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ;

Θαυμάζω… τα προοδευτικά άλματα της δήθεν αριστερής κυβέρνησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταργήσει την ιδιοκτησία, την εργασία και την πρόοδο… Σε λίγο θα καταργήσει και εμάς τους πολίτες. Δεν μπορώ ούτε να αστειευτώ με αυτή την κατάσταση της χώρας. Εχω φίλους που είχαν οικονομική άνεση και σήμερα μου ζητούν 5 ευρώ να πάρουν γάλα στα παιδιά τους. Κόβουν τα φάρμακα σε ασθενείς και οι νέοι είναι άνεργοι. Εχουμε φτάσει στο απροχώρητο. Βγαίνω από το σπίτι με τρόμο μήπως βρω λογαριασμούς. Δεν έχω εμπιστοσύνη σε αυτή την κυβέρνηση.

Info
«ΕΙΡΗΝΗ»
του Αριστοφάνη
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης
Παίζουν: Τζίμης Πανούσης, Τάσης Χριστογιαννόπουλος, Ειρήνη Καράγιαννη, Αιμιλιανός Σταματάκης
Που: Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
Πότε: 21 & 22/7

ΞΕΝΙΑ ΣΤΟΥΚΑ
 [email protected]
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής