Στην πράξη, αν και αυτό δεν είναι απόλυτο, οι βλάβες αυτές συνήθως συνυπάρχουν με την κλασική προσβολή των μικρών αγγείων (αμφιβληστροειδοπάθεια στο βυθό του ματιού, βλάβη των νεφρών, βλάβη των περιφερικών νεύρων).

   «Επίσης, τις βλάβες του χεριού θα τις συναντήσουμε τυπικότερα στα άτομα που έχουν πολλά χρόνια σακχαρώδη διαβήτη και κακή ρύθμιση της γλυκόζης αίματος», παρατηρεί ο κ. Νικόλαος Παπάνας, Καθηγητής Παθολογίας-Σακχαρώδους Διαβήτη Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Και προσθέτει:  «Έτσι, έχει προταθεί, σε αναλογία με τις λοιπές επιπλοκές του σακχαρώδη διαβήτη, και ο όρος “διαβητικό χέρι”, αν και δεν έχει ακόμα γίνει ομόφωνα αποδεκτός. Οι κυριότερες βλάβες του χεριού συνοψίζονται στη συνέχεια».

Μειωμένη κινητικότητα των αρθρώσεων των δαχτύλων: Χαρακτηρίζεται από ακαμψία του χεριού, συνήθως εξίσου και του δεξιού και του αριστερού. Το δέρμα γίνεται σκληρό και τραχύ, ιδίως στη ράχη του χεριού. Συχνότερα τείνει να προσβάλλεται το μικρό δάχτυλο του χεριού. Στη χειρότερη περίπτωση τα δάχτυλα αγκυλώνονται σε μόνιμη ανώδυνη κάμψη των φαλάγγων τους. Αυτό φαίνεται χαρακτηριστικότερα, όταν το άτομο ενώνει τις παλάμες των χεριών του σε στάση προσευχής: τότε φαίνεται ότι δεν μπορούν να ενωθούν οι φάλαγγες των δαχτύλων μεταξύ τους και αφήνουν κενά. Ανάλογα κενά δημιουργούνται από την επαφή της παλάμης οριζόντια στο τραπέζι, επειδή δεν μπορούν να τεντωθούν τα δάχτυλα.

Για την αντιμετώπιση της βλάβης, σημαντική είναι η θέση της φυσιοθεραπείας με εφαρμογή και ναρθήκων. Βοηθητική είναι και η διόρθωση της υπεργλυκαιμίας.

Ρίκνωση της παλαμιαίας απονεύρωσης: Χαρακτηριστικά, ζαρώνει η παλάμη, έλκοντας σε ανώδυνη κάμψη τα δάχτυλα του χεριού από τη βάση τους. Συνήθως προσβάλλεται το μέσο και το παράμεσο δάχτυλο. Συχνά η βλάβη αφορά και τα δύο χέρια.

Η συχνότητά της είναι διπλάσια ως τετραπλάσια σε σύγκριση με τα άτομα χωρίς σακχαρώδη διαβήτη. Η αιτιολογία θεωρείται παρόμοια με εκείνη της μειωμένης κινητικότητας των αρθρώσεων των δαχτύλων.

Η θεραπεία περιλαμβάνει φυσιοθεραπεία, διόρθωση της υπεργλυκαιμίας και τοπικές εγχύσεις κορτιζόνης. Η βλάβη μπορεί να διορθωθεί χειρουργικά με ικανοποιητικά αποτελέσματα.

Δάχτυλο σκανδάλη: Πρόκειται για αντίσταση κατά την κάμψη του δαχτύλου, με αγκύλωσή του. Προσβάλλει όλα τα δάχτυλα εκτός από τον αντίχειρα. Έχει αναφερθεί συχνότητα 10% -15% στα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη. Η αιτιολογία και η θεραπεία είναι όπως στην προηγούμενη βλάβη.

Σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα: Πρόκειται για την τυπική παγίδευση του μέσου νεύρου στον καρπό, που εκδηλώνεται με συμπτώματα στο έξω (προς τον αντίχειρα) μισό του χεριού. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν μούδιασμα, παραισθήσεις και κάψιμο. Συχνά υπάρχει επιδείνωση τη νύχτα. Στις βαριές περιπτώσεις τα άτομα μπορεί να ξυπνήσουν από τον ύπνο τους με κάψιμο στο χέρι ή στα χέρια και να αναζητήσουν ανακούφιση τινάζοντάς τα ή βυθίζοντάς τα σε κρύο νερό. Σε ακόμα βαρύτερες περιπτώσεις μπορεί να μειωθεί η μυϊκή ισχύς των χεριών και το άτομο να παραπονιέται ότι του πέφτουν πράγματα από τα χέρια.

Στο σακχαρώδη διαβήτη έχει αναφερθεί συχνότητα 10% -25%. Συχνότερα εμφανίζεται σε γυναίκες, ιδίως σε εκείνες με μακροχρόνια υπεργλυκαιμία.

Η θεραπεία περιλαμβάνει φυσιοθεραπεία, εφαρμογή ναρθήκων, αναλγητικά και τοπικές εγχύσεις κορτιζόνης.  Χρήσιμη είναι και η διόρθωση της υπεργλυκαιμίας. Η βλάβη μπορεί να διορθωθεί χειρουργικά με ικανοποιητικά αποτελέσματα.

Νευροπάθεια των χεριών: Χαρακτηρίζεται από μειωμένη αντίληψη των αισθήσεων (ζεστού/κρύου, αφής, πόνου) στα χέρια. Αρχίζει από τις άκρες των δαχτύλων και επεκτείνεται προς τους καρπούς ή και ψηλότερα. Μερικές φορές μπορεί να υπάρχει και μούδιασμα/κάψιμο. Εκδηλώνεται σε άτομα με μακροχρόνια υπεργλυκαιμία και ήδη εγκατεστημένες αλλοιώσεις στα πόδια (νευροπάθεια, πληγές).

Βλάβη του ωλενίου νεύρου: Πρόκειται για παγίδευση ή ισχαιμία του ωλενίου νεύρου σε άτομα με μακροχρόνια υπεργλυκαιμία. Τα συμπτώματα μοιάζουν με εκείνα του συνδρόμου καρπιαίου σωλήνα, αλλά εκδηλώνονται στο μέσα μισό (προς το μικρό δάχτυλο) του χεριού. Μπορεί να ατροφήσουν οι μύες της ράχης του χεριού. Για να αποφευχθεί περαιτέρω επιδείνωση συνιστάται τα άτομα να αποφεύγουν την πίεση στους αγκώνες

Παγωμένος ώμος: Εκδηλώνεται με πόνο σε όλες τις κινήσεις του ώμου και μείωση του εύρους των κινήσεών του προς όλες τις κατευθύνσεις. Αποδίδεται σε αλλοίωση των ιστών από τη χρόνια υπεργλυκαιμία. 

Άλλες εκδηλώσεις: Σε αυτές ανήκουν η μυκητίαση των νυχιών του χεριού, η μείωση της μυϊκής ισχύος αυτού και η ευπάθεια σε μολύνσεις. Επίσης, έχει περιγραφεί το σύνδρομο χεριού-ώμου, στο οποίο συνυπάρχουν παγωμένος ώμος με μειωμένη κινητικότητα των αρθρώσεων των δαχτύλων ή ρίκνωση της παλαμιαίας απονεύρωσης.