Περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Ιάπωνα γιατρό Χακάρου Χασιμότο το 1912 και αναγνωρίστηκε ως αυτοάνοσο νόσημα το 1957. Είναι ένα από τα πιο κοινά νοσήματα του θυρεοειδή αδένα και εννιά στις δέκα φορές πλήττει γυναίκες.

Συμπτωματολογία

Με την σταδιακή καταστροφή του θυρεοειδή αδένα από το ανοσοποιητικό σύστημα, μέσα σε διάστημα μηνών ή ετών εμφανίζονται συμπτώματα υποθυρεοειδισμού, όπως:

• κόπωση και χαμηλή ενέργεια
• αύξηση βάρους
• δυσκοιλιότητα
• ξηρό δέρμα
• μελαγχολία και κακή διάθεση
• τριχόπτωση
• δυσανεξία στο κρύο
• μειωμένη εφίδρωση
• υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας
• απώλεια μνήμης
• πόνοι στις αρθρώσεις και μυϊκές κράμπες

Τα συμπτώματα υποθυρεοειδισμού συχνά συνοδεύονται από αυξημένες διαστάσεις του αδένα (βρογχοκήλη), υψηλά επίπεδα θυρεοειδοτρόπου ορμόνης (TSH), αυξημένα επίπεδα αντισωμάτων κατά του θυρεοειδή και αλλαγή της σύστασης του αδένα στο υπερηχογράφημα.

Η θεραπευτική προσέγγιση της Χασιμότο

Η συνήθης θεραπευτική προσέγγιση αφορά στην παρακολούθηση όταν δεν υπάρχουν συμπτώματα και στη χορήγηση θυρεοειδικών ορμονών (λεβοθυροξίνης) όταν ο θυρεοειδής υπολειτουργεί. Η παρακολούθηση της ρύθμισης γίνεται με μετρήσεις της TSH και αξιολόγηση της κλινικής εικόνας του ασθενούς, 2-3 φορές το χρόνο.

Η λήψη θυρεοειδικών ορμονών βελτιώνει σημαντικά τα περισσότερα από τα παραπάνω συμπτώματα όταν υπάρχει υποθυρεοειδισμός, δεν αντιμετωπίζει όμως τους αιτιολογικούς παράγοντες που οδήγησαν στην εμφάνιση της νόσου. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που πολλά άτομα υπό φαρμακευτική αγωγή δεν νιώθουν ότι έχουν πετύχει ιδανική ρύθμιση, ακόμη και όταν οι ορμονολογικές τους εξετάσεις είναι μέσα στα φυσιολογικά όρια.

Τέσσερα βασικά αίτια της θυρεοειδίτιδας Χασιμότο

Ποιοι είναι όμως οι λόγοι που το ανοσοποιητικό σύστημα δεν αναγνωρίζει τον θυρεοειδή αδένα ως δικό του όργανο και ξεκινάει να του επιτίθεται; Υπάρχουν τέσσερις κεντρικοί αιτιολογικοί παράγοντες που συντείνουν στην εμφάνιση της συγκεκριμένης νόσου.

1. Χαμηλός μεταβολισμός (λόγω οξείδωσης και ελλείψεων σε βιταμίνες και άλλα στοιχεία)
2. Διαταραχή στο μεταβολισμό της γλυκόζης
3. Έλλειψη βιταμίνης D3
4. Ψυχογενές στρες

Οι παραπάνω τέσσερις παράγοντες, δρώντας για μεγάλα χρονικά διαστήματα, αλλοιώνουν τη σύσταση και τη μορφολογία των θυρεοειδικών κυττάρων και σταδιακά οδηγούν στην μη αναγνώριση τους από το ανοσοποιητικό σύστημα. Η αλλοίωση της μορφολογίας των θυρεοειδικών κυττάρων είναι τέτοια που κάποια στιγμή το ανοσοποιητικό σύστημα τα βλέπει πλέον ως ξένα κύτταρα και τους επιτίθεται παράγοντας αντισώματα εναντίον τους.

Μάλιστα, είναι αξιοσημείωτο ότι ο υποθυρεοειδισμός επιδεινώνει περαιτέρω τους παραπάνω παράγοντες, μπλοκάροντας επιπλέον το μεταβολισμό, αυξάνοντας την αντίσταση στη βιταμίνη D, επιδεινώνοντας επιπρόσθετα τη διάθεση και τις νοητικές λειτουργίες.

Καθοριστικές οι αλλαγές στον τρόπο ζωής

Η θυρεοειδίτιδα Χασιμότο είναι μια νόσος που προκύπτει από τον συνδυασμό γενετικών και επιγενετικών παραγόντων -που σχετίζονται με τον τρόπο ζωής και το περιβάλλον. Η διόρθωση αυτών των αποκλίσεων πρέπει να είναι προφανώς και ο στόχος κάθε ουσιαστικής θεραπευτικής προσέγγισης. 

Ο εντοπισμός των αιτιολογικών παραγόντων επιτρέπει να γίνουν ακριβείς παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής και διατροφής ώστε να επανέλθει ο οργανισμός όσο πιο κοντά γίνεται στη φυσιολογική του λειτουργία. Έχει αποδειχθεί ότι η διόρθωση ελλείψεων του οργανισμού σε βιταμίνες και άλλα στοιχεία, η αποκατάσταση του μεταβολισμού και η ρύθμιση του βάρους σε φυσιολογικά επίπεδα μπορούν να αλλάξουν ριζικά την πορεία της νόσου του Χασιμότο. Υπολογίζεται ότι το 85% των ασθενών παρατηρεί σημαντική βελτίωση στην ποιότητα ζωής του όταν συμμορφωθεί με τις οδηγίες του ενδοκρινολόγου. Η μείωση του βάρους και των κατακρατήσεων, η αύξηση της ενέργειας και η βελτίωση της διάθεσης και των υπόλοιπων συμπτωμάτων που συνδέονται με τη νόσο του Χασιμότο είναι τα πιο συχνά σημεία βελτίωσης.