Η μελέτη -η μεγαλύτερη του είδους της έως σήμερα- κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι μαμάδες «περνάνε» συχνά τόσο στα κορίτσια όσο και στα αγόρια τους εκείνα τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας (π.χ. την ικανότητα ή την ανικανότητα επίλυσης των διαφωνιών) που καθιστούν περισσότερο ή λιγότερο πιθανό τα παιδιά τους, όταν μεγαλώσουν, να δημιουργήσουν σταθερές σχέσεις ή να…πεταλουδίζουν από σύντροφο σε σύντροφο.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την αναπληρώτρια καθηγήτρια Κλερ Καμπ Ντας του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό “PLoS One”, μελέτησαν στοιχεία για 7.152 άτομα σε βάθος 24 ετών. Διαπιστώθηκε ότι ο αριθμός των γάμων και των σχέσεων συμβίωσης που έχει ένας άνθρωπος, σχετίζεται στενά με τις αντίστοιχες συνήθειες της μητέρας του.

«Τα παιδιά κληρονομούν και μαθαίνουν από τις μητέρες τους ορισμένα χαρακτηριστικά και συμπεριφορές που αφορούν τον γάμο και τις σχέσεις, μεταφέροντάς τα στις δικές τους σχέσεις», δήλωσε η Ντας. Η μεταβίβαση αυτών των χαρακτηριστικών και συνηθειών μπορεί να γίνει γενετικά ή συμπεριφορικά (δια του παραδείγματος και της μίμησης).

Οι ερευνητές διευκρίνισαν πάντως ότι υπάρχει απλώς μια σχέση και όχι πλήρης αναλογία ανάμεσα σε μητέρα και παιδιά. Έτσι, για παράδειγμα, για κάθε πρόσθετο σύζυγο ή σύντροφο που είχε η μαμά, η κόρη έχει κατά μέσο όρο 6% αύξηση στον αριθμό των δικών της συντρόφων.

Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά διαζευγμένων γονιών είναι πιθανότερο να χωρίσουν και τα ίδια. Η νέα μελέτη δίνει μια ευρύτερη εικόνα, δείχνοντας, σύμφωνα με τους ερευνητές, ότι «δεν πρόκειται μόνο για το διαζύγιο, αλλά γενικότερα για τις σχέσεις με συντρόφους».

Αν, για παράδειγμα, η μητέρα συζούσε με κάποιον σύντροφο, χωρίς να είναι παντρεμένη, είναι πιθανό ότι και η κόρη της θα κάνει το ίδιο. Επειδή οι σχέσεις συμβίωσης ‘σπάνε’ πιο εύκολα από έναν γάμο, η κόρη αυτή μάλλον θα έχει περισσότερους συντρόφους στη ζωή της.

Γιατί όμως τα παιδιά τείνουν να μιμούνται τη μητέρα; Δεν υπάρχει σίγουρη απάντηση, απλώς διάφορες θεωρίες. Μία από αυτές είναι ότι αν μια μητέρα δυσκολεύεται να «στεριώσει» σε έναν μόνιμο σύντροφο, αυτό θα δημιουργήσει μια οικονομική αστάθεια στην ίδια, πράγμα που θα «μεταφραστεί» σε συναισθηματική αστάθεια του παιδιού, το οποίο, όταν μεγαλώσει, θα δυσκολεύεται και αυτό να βρει μόνιμο σύντροφο. Όμως, σύμφωνα με τη νέα έρευνα, δεν φαίνεται να έχει ιδιαίτερη βάση αυτή η εξήγηση.

Οι άνθρωποι που προτιμούν να συμβιώνουν απλώς, χωρίς να δεσμεύονται με τα δεσμά του γάμου, αυξάνονται συνεχώς στις ανεπτυγμένες χώρες. Για παράδειγμα, σύμφωνα με το κέντρο ερευνών Pew, στις ΗΠΑ στα ζευγάρια που συζούν, έχουν αυξηθεί κατά 29% σε σχέση με το 2007, από 14 εκατομμύρια σε περίπου 18 εκατομμύρια σήμερα. Το 40% των παιδιών στις ΗΠΑ γεννιούνται πλέον εκτός γάμου. Από την άλλη, το 60% των συντρόφων σε σχέση συμβίωσης, στην οποία έχουν αποκτήσει παιδί, χωρίζουν προτού το παιδί γίνει πέντε χρονών.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]