ΣΚΟΠΙΑΝΟ

ανάμεσα σε Ελλάδα, Βουλγαρία και Γιουγκοσλαβία στην αρχή, και πΓΔΜ στη συνέχεια, ως το ζήτημα της ονομασίας της πΓΔΜ.

Το ζήτημα της ονομασίας της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, γνωστό στην Ελλάδα και ως «Σκοπιανό» ή «Μακεδονικό ζήτημα», αφορά την αντιπαράθεση μεταξύ της Ελλάδας και της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας για την οριστική εξεύρεση λύσης ως προς την ονομασία της δεύτερης και για τη χρήση ή μη του όρου Μακεδονία σε αυτή.

Η Ελλάδα αντιτίθεται στο συνταγματικό όνομα του γειτονικού κράτους που είναι Δημοκρατία της Μακεδονίας (Република Македонија, Republika Makedonija), λόγω έλλειψης αποσαφήνισης μεταξύ αυτού και του όμορου ελληνικού γεωγραφικού διαμερίσματος της Μακεδονίας.

Επίσης αντιδρά για την χρήση του όρου Μακεδόνες για τον προσδιορισμό της κύριας εθνότητας του κράτους, τους Σλαβομακεδόνες, και του όρου μακεδονική για τον προσδιορισμό της επίσημης γλώσσας, της σλαβομακεδονικής. Οι διαπραγματεύσεις έχουν φτάσει στο μέγιστο βαθμό διεθνούς διαμεσολάβησης με πολλές προσπάθειες επίλυσης του θέματος, κυρίως μέσω του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.

Στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης που τελείται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ έχουν συζητηθεί ως πιθανές λύσεις διάφορες σύνθετες ονομασίες που περιλαμβάνουν τον όρο «Μακεδονία» μαζί με κάποιον γεωγραφικό ή χρονικό προσδιορισμό (Βόρεια, Άνω, Νέα κλπ).

Η προσωρινή ονομασία πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, η οποία στην αγγλική μεταφράζεται ως former Yugoslav Republic of Macedonia (FYROM), χρησιμοποιείται στις διακρατικές σχέσεις όπου εμπλέκονται κράτη που δεν αναγνωρίζουν το συνταγματικό όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας (Republic of Macedonia) και με αυτήν έγινε δεκτή στα Ηνωμένα Έθνη το 1993.

Ωστόσο, όλα τα κράτη μέλη του ΟΗΕ, αλλά και ο ΟΗΕ σαν οργανισμός, έχουν συμφωνήσει να αποδεχτούν οποιαδήποτε τελική απόφαση ληφθεί από τις διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο κρατών. Η αντιπαράθεση των δύο χωρών δεν έχει εμποδίσει τις μεταξύ τους στενές εμπορικές συναλλαγές και επενδύσεις, κυρίως από την πλευρά της Ελλάδας, αλλά έχει προκαλέσει έντονες συζητήσεις σε πολιτικό και ακαδημαϊκό επίπεδο και στις δύο πλευρές.

Σκοπιανό: Διαπραγματεύσεις 1991-1995

Από το 1991, έτος ανεξαρτησίας της πΓΔΜ, μέχρι και σήμερα συνεχίζεται η πολιτική και διπλωματική διαμάχη για τη χρήση του ονόματος «Μακεδονία» στο συνταγματικό όνομα της γείτονος.

Η Ελλάδα υποστηρίζει ότι η ονομασία Μακεδονία είναι αναμφίβολα ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά. Θεωρεί ότι η ιστορία της Μακεδονίας και ειδικά η συγκεκριμένη ονομασία δεν είναι διαπραγματεύσιμη και ως πατρική ταυτότητα και κληρονομιά δε δύναται να παραχωρηθεί σε τρίτους.

Tov Απρίλιο του 1991 εκλέγεται η πρώτη μετακομμουνιστική πολυκομματική βουλή και ψηφίζεται το νέο Σύνταγμά της νέας αυτής Δημοκρατίας, με την ψήφιση τροπολογιών ισχυουσών Συνταγματικών Διατάξεων, προς τη μετάβαση από καθεστώς σοσιαλιστικής δημοκρατίας, σε καθεστώς δυτικού τύπου δημοκρατίας. Υποστηρίζεται από την Ελλάδα ότι ορισμένα άρθρα του Συντάγματος σχετικά με τη μεταβολή συνόρων, και περί προστασίας σλαβομακεδονικών μειονοτήτων σε γειτονικές χώρες είναι δείγματα αλυτρωτισμού.

Επίσης, σχεδίασαν μια νέα σημαία με τον Ήλιο της Βεργίνας.

Η Ελλάδα πιέζει μέσω της τότε ΕΟΚ τη νέα αυτή Δημοκρατία να συμμορφωθεί.

Στις 13 Απριλίου 1992 η Ελλάδα λαμβάνει θέση για το θέμα της ονομασίας του κράτους της γείτονος με την απόφαση του Συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών υπό τον τότε Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή, όταν το πρόβλημα του ονόματος πήρε την πλήρη σαφή και ουσιαστική μορφή του και αποφασίστηκε να μην γίνει αποδεκτό κανένα όνομα που θα αναφέρεται στον όρο «Μακεδονία» ή παράγωγά του.

Στις 27 Ιουνίου του ιδίου έτους, στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Κορυφής της Λισσαβόνας, η Ευρώπη δήλωσε την υποστήριξή της στις Ελληνικές θέσεις. Η αναγνώριση της νέας αυτής Δημοκρατίας από την Ελλάδα και την τότε ΕΟΚ συνδέεται με τις εξής προϋποθέσεις:

Αλλαγή της αμφισβητούμενης Συνταγματικής της ονομασίας «Δημοκρατία της Μακεδονίας», ενώ το όνομα της γείτονος δεν θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία» ή παράγωγά του.

Παύση της αλυτρωτικής και εχθρικής της προπαγάνδας και επίσης προσφορά συνταγματικών και πολιτικών εγγυήσεων σχετικά με τις δήθεν εδαφικές διεκδικήσεις της Νέας αυτής Δημοκρατίας από τις γειτονικές της χώρες και για τροποποιήσεις των επίμαχων άρθρων του Συντάγματος της στις διατάξεις περί μεταβολής συνόρων και περί δήθεν προστασίας μειονοτήτων σε γειτονικές χώρες και την άμεση αλλαγή του συμβόλου που υπάρχει στη σημαία της και του νέου χαρτονομίσματος.

Την 8 Απριλίου 1993, αναγνωρίστηκε στα Ηνωμένη Έθνη (με την Απόφαση 817/1993 του Συμβουλίου Ασφαλείας (του ΟΗΕ)) με την προσωρινή ονομασία της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, χωρίς το δικαίωμα ανάρτησης σημαίας.

H πΓΔΜ έχει επισήμως αποδεχθεί ότι το όνομα του κράτους αποτελεί αντικείμενο διαπραγματεύσεων.

Οι δύο χώρες (πΓΔΜ και Ελλάδα) ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα του ΟΗΕ για την τελική ονομασία του κρατιδίου.

Κατά τη διάρκεια διαπραγματεύσεων το 1993 ο όρος Σλαβομακεδονία ή Σλαβική Μακεδονία προωθήθηκε από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τον Κίρο Γκλιγκόροφ και τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς.

Την 16 Φεβρουαρίου 1994 η Ελλάδα αποφάσισε τον οικονομικό αποκλεισμό (εμπάργκο) της πΓΔΜ και τη διακοπή λειτουργίας του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στα Σκόπια, ως μέσο πίεσης για την αποδοχή των ελληνικών όρων.

Αρχίζουν οι πιέσεις από τους μεσολαβητές για άρση του εμπάργκο. Η Ελλάδα παραπέμπεται στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Το Δικαστήριο όμως δεν κάνει δεκτό το αίτημα για λήψη ασφαλιστικών μέτρων κατά της Ελλάδας.

Την περίοδο αυτή διώχθησαν στην Ελλάδα ποινικά μέλη αριστερών και αντιεθνικιστικών οργανώσεων που διένειμαν υλικό που προπαγάνδιζε την αναγνώριση και τη συνεργασία της Ελλάδας με τη γειτονική χώρα.

Σκοπιανό: Η Ενδιάμεση Συμφωνία

H Αμερική εντείνει τις πιέσεις της για άρση του ελληνικού εμπάργκο και στις 4 Σεπτεμβρίου 1995 από τα Σκόπια ο τότε υφυπουργός Εξωτερικών των Η.Π.Α. Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, από την Αθήνα ο τότε πρέσβης Τόμας Μίλερ και από την Ουάσινγκτον ο τότε εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Νίκολας Μπερνς, ανακοινώνουν ταυτόχρονα την επίτευξη συμφωνίας Ελλάδας – πΓΔΜ για απευθείας διάλογο υπό την αιγίδα του Σάιρους Βανς, με σκοπό την υπογραφή μιας «ενδιάμεσης» συμφωνίας.

Στις 13 Σεπτεμβρίου στην Νέα Υόρκη των Η.Π.Α., υπογράφεται η Ενδιάμεση Συμφωνία από τον τότε υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας κ. Παπούλια και τον τότε υπουργό Εξωτερικών της πΓΔΜ κ. Τσερβενκόφσκι και προβλέπει:

• Τον σεβασμό των υπαρχόντων συνόρων.
• Την υποχρέωση από την Ελλάδα να αναγνωρίσει τα Σκόπια με την προσωρινή ονομασία «πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (πΓΔΜ)».
• Η πΓΔΜ θα πρέπει να προχωρήσει σε άμεση αλλαγή του συμβόλου (με τον Ήλιο της Βεργίνας) που υπάρχει στη σημαία της και να σχεδιάσει μια νέα σημαία.
• Η πΓΔΜ θα πρέπει να σταματήσει την έκδοση και να διακηρύξει τηv άμεση αλλαγή του νέου χαρτονομίσματος με την απεικόνιση του Λευκού Πύργου της Θεσσαλονίκης.
• Η πΓΔΜ θα πρέπει να διακηρύξει ότι η ερμηνεία των επίμαχων άρθρων στο Σύνταγμά της δεν ερμηνεύονται ως διεκδίκηση ελληνικού εδάφους αλλά ούτε και ως ανάμιξη στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας.
• H Ελλάδα έχει τη δυνατότητα βάση του άρθρου 11, να αντιταχθεί στην ένταξη της γείτονος χώρας σε διεθνείς οργανισμούς με ονομασία διαφορετική από της πΓΔΜ (fYROM).
• Άρση του ελληνικού εμπάργκο.

Ενώ μέχρι να βρεθεί μόνιμη και τελική λύση συμφωνήθηκε να χρησιμοποιείται η προσωρινή ονομασία «πΓΔΜ» (πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας) με τη οποία έγινε δεκτή και στον ΟΗΕ (στις 7/4/1993 με την Απόφαση 817/1993 του Συμβουλίου Ασφαλείας).

Στις 12 Οκτωβρίου, το Μόνιμο Συμβούλιο του Ο.Α.Σ.E. αποφασίζει, με τη σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας, την ένταξη των Σκοπίων με την αγγλική ονομασία former Yugoslav Republic of Macedonia ή με τη συντομογραφία fYROM.

Οι δύο χώρες (πΓΔΜ και Ελλάδα) άρχισαν ξανά διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα του ΟΗΕ για την τελική ονομασία του κρατιδίου.

Σκοπιανό: Δεκαετία του 2000

Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας Το Παρόν, η Ακαδημία Αθηνών συζήτησε σε μία κλειστή συνεδρίαση το ζήτημα το 2004 και εισηγήθηκε στον Έλληνα υπουργό εξωτερικών Πέτρο Μολυβιάτη την αποδοχή της ονομασίας «Σλαβομακεδονία» και κατά δεύτερον την ονομασία «Νέα Μακεδονία» ως την «ολιγότερο επιβλαβή λύση».

Το Νοέμβριο του 2004 οι ΗΠΑ αναγνώρισαν τη συνταγματική ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Το 2007, όταν ΥπΕξ ήταν πλέον η Ντόρα Μπακογιάννη, η ελληνική κυβέρνηση είχε την πρόθεση διεξαγωγής συνομιλιών για την επίλυση του ζητήματος στο τέλος του έτους μετά τις σχεδιαζόμενες εκλογές, αλλά η εθνικιστική προπαγάνδα της κυβέρνησης Γκρούεφσκι, με τη μετονομασία του αεροδρομίου και την ανέγερση αγαλμάτων, που προκάλεσε την αντίδραση κυρίως ψηφοφόρων στη βόρεια Ελλάδα, ανέστειλε την έναρξή τους.

Η Μπακογιάννη δήλωσε τη θέση της υπέρ της αναβολής ένταξης της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ για το 2009 στον αμερικανο πρεσβευτή, ο οποίος διαφώνησε. Μία εβδομάδα πριν τις βουλευτικές εκλογές του 2007 ο Καραμανλής εξήγγειλε ότι θα έθετε βέτο στην ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ αν δεν είχε επιλυθεί προηγουμένως το ζήτημα της ονομασίας της.

Στις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης μετά τις εκλογές η Μπακογιάννη εξήγγειλε τη θέση της κυβέρνησης υπέρ μιας σύνθετης ονομασίας. Σε συνάντηση με τον Αμερικανό πρεσβευτή τον Ιανουάριο του 2008 ο Καραμανλής δήλωσε ότι θα αποδεχόταν οποιαδήποτε σύνθετη ονομασία με δεύτερο συνθετικό τη λέξη «Μακεδονία» ή την υιοθέτηση μιας διπλής ονομασίας, αν η σύνθετη ονομασία χρησιμοποιούνταν από τις ΗΠΑ και σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς.

Το Μάρτιο η Μπακογιάννη διαμήνυσε στον αμερικανό πρεσβευτή την ανάγκη εύρεσης μιας οριστικής σύνθετης ονομασίας με πρώτο συνθετικό το «Άνω» ή το «Νέα» που θα ίσχυε έναντι όλων (erga omnes).

Το Μάρτιο του 2008 η Ακαδημία Αθηνών εξέδωσε δημόσια τοποθέτηση με την οποία καλούσε σε «εξεύρεση σύνθετης ονομασίας με περιεχόμενο γεωγραφικό, η οποία θα λαμβάνει υπόψη τη διαφοροποίηση μεταξύ της αρχαίας Μακεδονίας και του κράτους της ΠΓΔΜ». Σε συζήτηση στη Βουλή των Ελλήνων τον Απρίλιο του 2008 με τη θέση της κυβέρνησης Καραμανλή υπέρ μιας σύνθετης ονομασίας συντάχθηκαν όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα εκτός από το ΛαΟΣ.

Σκοπιανό: Ελληνικό βέτο για την είσοδο στο ΝΑΤΟ

Τον Απρίλιο του 2008 η Ελλάδα άσκησε βέτο στην ένταξη της όμορης χώρας στο ΝΑΤΟ, κατά τη σύνοδο κορυφής στο Βουκουρέστι.

Τελικά, η αίτηση ένταξης απορρίφθηκε ομόφωνα από τα μέλη του ΝΑΤΟ. Στις 21 Μαρτίου 2011 η πΓΔΜ ξεκίνησε προφορική διαδικασία προσφυγής κατά Ελλάδας στο Δικαστήριο της Χάγης, η οποία κατατέθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2008.

Στην προσφυγή επικαλείται την παραβίαση από την Ελλάδα του Άρθρου 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας μεταξύ των χωρών που υπογράφηκε το 1995.

Σύμφωνα με το άρθρο αυτό η Ελλάδα συμφωνεί να μην προβάλλει αντιρρήσεις στην αίτηση της πΓΔΜ σε συμμετοχή σε οργανισμούς στις οποίες η Ελλάδα είναι ήδη μέλος (όπως ΝΑΤΟ ή Ευρωπαϊκή Ένωση), με αιτιολογία τη μή συμφωνία για το όνομα.

Το Δικαστήριο στις 5 Δεκεμβρίου 2011 καταδίκασε την Ελλάδα για τις επίσημες δηλώσεις, κατά τη σύνοδο κορυφής του Βουκουρεστίου, όπου ουσιαστικά αρνούνταν την ένταξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, λόγω της μη εύρεσης λύσης για το όνομα.

Η γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung δημοσίευσε άρθρο «15:1 για τη “Μακεδονία”» και υπότιτλο «Επιτυχία για το βαλκανικό κράτος στη διαμάχη του ονόματος με την Ελλάδα», παρόλο που η απόφαση του δικαστηρίου δεν αφορά την διαμάχη για την ονομασία καθαυτή.

Η πολιτική της Ελλάδος, στην άσκηση βέτο δέχτηκε αρνητική κριτική σε άρθρα στον διεθνή, αλλά και σε μερίδα του ελληνικού τύπου.

Ο πρωθυπουργός της πΓΔΜ Νίκολα Γκρούεβσκι, σε ομιλία του δήλωσε ότι η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης δίνει το «το δικαίωμα να χρησιμοποιεί η πΓΔΜ το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας» στην επικοινωνία μας με τους διεθνείς οργανισμούς και σε διμερές επίπεδο».

Σκοπιανό: Οι διαπραγματεύσεις 2017-2018

Το ζήτημα της ονομασίας επανήλθε στο στο διπλωματικό προσκήνιο από τα τέλη του 2017, με αφορμή τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ τον Ιούλιο 2018, καθώς η κυβέρνηση συνασπισμού κομμάτων της πΓΔΜ υπό τον Ζόραν Ζάεφ δήλωνε προδιάθεση προς την επίτευξη συμφωνίας με σύνθετη ονομασία, μια λύση η οποία είχε γίνει αποδεκτή από τις Ελληνικές κυβερνήσεις από το 2008.

Η επίτευξη συμφωνίας πιστεύεται ότι θα επιτρέψει στην πΓΔΜ να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ με τη σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας. Η ελληνική πλευρά δέχθηκε την έναρξη διαπραγματεύσεων θεωρώντας την συγκυρία κατάλληλη, καθώς θα ήταν δυνατό να επιτευχθεί συμφωνία πριν από οποιεσδήποτε εκλογές στην πΓΔΜ που θα μπορούσαν να φέρουν στην κυβέρνηση το αντιπολιτευόμενο VMRO – DPMNE του Χρίστιαν Μίτσκοσκι που εμφανίζεται αδιάλλακτο ως προς οποιαδήποτε πιθανότητα αλλαγής του ονόματος της χώρας.

Στις διαπραγματεύσεις έχει προσκληθεί και ο ειδικός διαμεσολαβητής του ΟΗΕ. Οι ονομασίες που έχουν προταθεί από το διαμεσολαβητή Μάθιου Νίμιτς είναι οι παρακάτω: «Δημοκρατία της Νέας Μακεδονίας», «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας», «Δημοκρατία της Άνω Μακεδονίας», «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Βαρδάρη», «Δημοκρατία της Μακεδονίας (Σκόπια)». Κάποιες από αυτές είναι συζητήσιμες από τις δύο κυβερνήσεις χωρίς όμως να έχει βρεθεί κάποια που να είναι αποδεκτή και από τις δύο πλευρές. Ο Νίμιτς έχει δηλώσει ότι μετά από 25 χρόνια δεν θεωρεί ρεαλιστικό να υπάρξει μια λύση που δεν θα περιλαμβάνει το όνομα «Μακεδονία».

Ο υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας, Νίκος Κοτζιάς, εκδήλωσε προτίμηση για σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό ή χρονικό προσδιορισμό στα σλαβικά, ενιαία.

Ο πρωθυπουργός της πΓΔΜ έχει δηλώσει έτοιμος να αποδεχθεί σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό. Τόσο στο εσωτερικό της Ελλάδας, όσο και της πΓΔΜ υπάρχουν αντιδράσεις προς οποιαδήποτε τέτοια λύση. Συγκεκριμένα, από τα κόμματα της ελληνικής Βουλής, ο ΣΥΡΙΖΑ, το κύριο κυβερνητικό κόμμα, μαζί με τη Νέα Δημοκρατία, τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, το ΚΚΕ και το Ποτάμι, επιδιώκουν (ή δεν αποκλείουν) τη λύση μίας σύνθετης ονομασίας erga omnes, με επιθετικό ή χρονικό προσδιοριμό στον όρο «Μακεδονία», ως την ενδεδειγμένη ή ρεαλιστική επιλογή.

Αυστηρώς αντίθετοι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο καθώς και σε οποιαδήποτε λύση όπου εμπεριέχεται ο όρος «Μακεδονία» στο όνομα της γειτονικής χώρας, εμφανίζονται το έτερο κυβερνητικό κόμμα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, η Χρυσή Αυγή και η Ένωση Κεντρώων.

Σκοπιανό: Η Συμφωνία των Πρεσπών

Στις 12 Ιουνίου 2018 ανακοινώθηκε συμφωνία ανάμεσα στην Ελλάδα και την ΠΓΔΜ όσον αφορά την ονομασία της δεύτερης.

Οι δύο χώρες συμφώνησαν στην χρήση του Δημοκρατία της Severna Makedonija (Σεβέρνα Μακεντόνιγια), δηλαδή Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας. Η ΠΓΔΜ συμφώνησε να αλλάξει την συνταγματική της ονομασία για όλες τις χρήσεις ενώ το νέο όνομα θα ισχύει erga omnes (έναντι όλων) τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό, πράγμα που σημαίνει ότι η χώρα οφείλει να αναθεωρήσει το Σύνταγμά της μέχρι το τέλος του 2018. Στην συμφωνία έγινε σαφές ότι οι κάτοικοι της Σεβέρνα Μακεντόνιγια δεν έχουν οποιαδήποτε σχέση με τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό και ότι η γλώσσα τους είναι μέρος της Σλαβικής οικογένειας.

Σκοπιανό: Δημοψήφισμα της 30 Σεπτεμβρίου 2018

Στις 30 Ιουλίου 2018 το κοινοβούλιο της πΓΔΜ αποφάσισε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος στις 30 Σεπτεμβρίου για το ζήτημα του ονόματος.[96] Το ερώτημα που τέθηκε στους ψηφοφόρους ήταν:

«Υποστηρίζετε την υποψηφιότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, αποδεχόμενοι τη συμφωνία μεταξύ της Δημοκρατίας της Μακεδονίας και της Δημοκρατίας της Ελλάδας;»

Η κυβέρνηση Ζόραν Ζάεφ υποστήριξε το ΝΑΙ, την αποδοχή τη συμφωνία των Πρεσπών μεταξύ της πΓΔΜ και της Ελλάδας για το όνομα «Βόρειος Μακεδονία».

Η αντιπολίτευση, το κόμμα Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση – Δημοκρατικό Κόμμα για τη Μακεδονική Εθνική Ενότητα απείλησε να σαμποτάρει το δημοψήφισμα, ζητώντας από τους υποστηρικτές του να μην ψηφίσουν. Στις αρχές όμως του Σεπτεμβρίου, ο αρχηγός του κόμματος Χρίστιαν Μίκοσκι , ζήτησε από τους ψηφοφόρους να ψηφίσουν κατά συνείδηση, σημειώνοντας ότι το κόμμα του θα αποδεχτεί και τις δυο απόψεις.