Γράφει ο Βαγγέλης Λημνιώτης 

Πολύ περισσότερο, θα περίμενε κανείς να μην υπάρχει χώρος στο salary cap για ακόμα έναν all star. Στο τέλος της ημέρας όμως αυτό που μετράει είναι το τι θέλει ο καθένας. Στην προκειμένη περίπτωση είχαμε τους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς που απλά κατέθεσαν μια πρόταση. Πήγαν για τη μεγάλη ιδέα. Και βγήκαν κερδισμένοι. Τα 5.3 εκατομμύρια ευρώ που πρότειναν στον Ντεμάρκους Κάζινς για την επόμενη σεζόν είναι ψίχουλα για έναν τέτοιο παίχτη και δεν παίρνουν τρομερό μερίδιο από το μπάτζετ.

Η περίπτωση θυμίζει αρκετά τον Ντουράντ. Κι αυτός ήρθε για ένα χρόνο με πολύ λιγότερα χρήματα, γιατί ήθελε να πάρει πρωτάθλημα. Το ίδιο κάνει και ο Κάζινς. Γνωρίζοντας ότι θα επανέλθει απόλυτα έτοιμος μετά τον τραυματισμό του τον επόμενο Γενάρη, έριξε το κασέ του υπογράφοντας ουσιαστικά πεντάμηνο συμβόλαιο.

Αν δει κανείς αυτή την κίνηση από την μεριά του σέντερ, είναι σαφές τι θέλει. Θέλει να πάρει κι αυτός ένα πρωτάθλημα. Θέλει να αυξήσει το legacy του στο NBA. Η κίνηση του δεν είναι απλά μια απόφαση. Ανοίγει το δρόμο σε πολλούς. Όπως ανοίγεται ο δρόμος σε πολλές ομάδες για συμβόλαια ενός έτους με έναν και μοναδικό στόχο. Την άμεση κατάκτηση του πρωταθλήματος. Κανονικό τζογάρισμα.

Από τη μεριά των Ουόριορς είναι απόλυτα θεμιτό να θέλουν να ισχυροποιήσουν τη θέση τους στο θρόνο. Ιδίως μια μέρα μετά την μεταγραφή του ΛεΜπρόν. Ξέρουν ότι η Δύση θα γίνει πολύ ανταγωνιστική πλέον και ξέρουν ότι θα τον συναντήσουν νωρίτερα πλέον. Στους τελικούς της περιφέρειας ή και ακόμα πιο νωρίς. Πάλι αυτός θα είναι το μεγάλο εμπόδιο. Η Ανατολή πλέον είναι ανίσχυρη.

Αν διαλέξουμε τη σκοπιά του μπάσκετ γενικά, τότε βλέπουμε απλώς κάτι που φάνηκε έντονα από το καλοκαίρι του 2015, όταν και αυξήθηκαν τα ποσά και άρχισαν να πέφτουν συμβόλαια 10 και 15 εκατομμυρίων σε παίχτες τύπου Μοζγκόφ. Ο ανταγωνισμός στο NBA έπνεε τα λοίσθια μέχρι και φέτος. Αν ολοκληρωθεί η κίνηση Κάζινς, δεν θα πνέει τίποτα. Θα έχει απλά ξεψυχήσει.

Το ερώτημα είναι πώς θα καταφέρει μια λίγκα που τόσα χρόνια πλασάρει μόνο βιτρίνα και από ουσία δεν έχει τίποτα, πέρα από ελάχιστες περιπτώσεις, να είναι το «καλύτερο πρωτάθλημα μπάσκετ». Αν μέχρι τώρα τα άπειρα βήματα που δεν σφυρίζονται σε κάθε ματς κανονικής περιόδου, τα hero balls τύπου Αντετονκούμπο στους Μιλγουόκι και οι παίχτες τύπου ΝτιΆντρε Τζόρνταν που δεν έχουν τίποτα να επιδείξουν πέρα από άλμα δεν θάμπωσαν το NBA, θα το κάνουν οι Ουόριορς.

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]