Η πορεία του 24χρονου Νάσου Γκαβέλα είναι συγκλονιστική και γεμάτη μαθήματα ζωής. Γιατί όχι μόνο δεν του χαρίστηκε τίποτε, αλλά αντιθέτως από παιδί πάλεψε να ξεπεράσει δεκάδες εμπόδια. Ακόμη και τότε, στα δέκα του χρόνια, που η σπάνια νόσος Στάργκαρντ (εμφανίζεται στην παιδική ηλικία και οδηγεί προοδευτικά σε τύφλωση) «έκλεψε» την όρασή του, εκείνος δεν το έβαλε κάτω. Μετέτρεψε την αναπηρία του σε δύναμη, πείσμωσε ακόμη πιο πολύ, μπήκε στο γήπεδο και άρχισε να τρέχει όλο και πιο γρήγορα, για να κατακτήσει σήμερα την κορυφή. Μέσα σε όλο αυτόν τον σκληρό αγώνα δεν αμέλησε τις σπουδές του στο Τμήμα Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, τις οποίες και ολοκλήρωσε με επιτυχία.
«Πάντοτε είχα έρωτα με τον αθλητισμό, με όλα τα αθλήματα», λέει, λίγες ημέρες μετά τον θρίαμβό του, στον «Ε.Τ.» της Κυριακής ο παγκόσμιος ρέκορντμαν, που εκτός από το πρόσφατο χρυσό μετάλλιο στο Παρίσι έχει στις αποσκευές του και δεκάδες άλλες σημαντικές διακρίσεις, μεταξύ άλλων: παγκόσμιος πρωταθλητής το 2023 στο Παρίσι, χρυσός στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο το 2021 και πρωταθλητής Ευρώπης το 2021 στο Μπίντγκοζ.
«Αν δεν ήμουν σε ένα γήπεδο, πιστέψτε με, θα είχα τρελαθεί. Από παιδί θυμάμαι πως ήθελα να ασχολούμαι με κάτι. Ο αθλητισμός για εμένα ήταν τρέλα, η παιδική μου χαρά, η ζωή μου. Και ποδόσφαιρο έπαιξα και μπάσκετ, κατέβαινα και στους σχολικούς αγώνες στο Δημοτικό Σχολείο. Τελικά, με κέρδισε ο στίβος».
Καμία θυσία
Αυτός είναι και ο λόγος που ποτέ του δεν αισθάνθηκε πως κάνει κάποια θυσία. «Δεν με ανάγκασε κανείς να ασχοληθώ με τον στίβο. Δεν νιώθω ότι θυσιάζω κάτι ή θυσιάζομαι. Κάνω αυτό που πραγματικά αισθάνομαι. Ισως, να περιορίζομαι στο πόσο θα φάω, γιατί μπορώ να φάω πάρα πάρα πολύ…», λέει γελώντας ο (για δεύτερη φορά στην καριέρα του) χρυσός παραολυμπιονίκης.
Ο δρόμος, όμως, για την εκπληκτική κούρσα στο Παρίσι, που του χάρισε και το χρυσό μετάλλιο, εκτός από χαρές, είχε δυσκολίες και απογοητεύσεις, που κλήθηκε να διαχειριστεί. Τα προβλήματα ξεκίνησαν από πέρυσι τον Μάιο όταν έπαθε διάστρεμμα. «Χτύπησα πολύ σοβαρά. Κόντεψα να χάσω το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Παρίσι τον περασμένο Ιούλιο, το οποίο ήταν από τις βασικές προκρίσεις για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες. Στο τέλος πήγαν όλα καλά, μπορέσαμε και τρέξαμε. Ηρθε η πρόκληση, το χρυσό μετάλλιο».
Τα πάνω-κάτω στην ψυχολογία του έφερε και ο τραυματισμός του οδηγού του, Δημήτρη Χρυσάφη. «Επηρεάστηκα ψυχολογικά, στενοχωρήθηκα πάρα πολύ. Δεν είναι καθόλου εύκολο να αλλάζεις έναν άνθρωπο που τρέχεις μαζί, έχετε δουλέψει και έχετε επενδύσει μαζί, δεν είναι απλό πράγμα…».
Μετά τον Δημήτρη Χρυσάφη, ήρθε στην αθλητική του ζωή ο Θοδωρής Βροντινός και δύο μήνες πριν από τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού εμφανίστηκε ο Γιάννης Νυφαντόπουλος. «Μιλήσαμε με τον Γιάννη και ξεκινήσαμε προπονήσεις. Κάθε προπόνηση ήταν αφιερωμένη και αφοσιωμένη μόνο στο χρυσό μετάλλιο. Ταιριάξαμε πάρα πολύ σε όλα, τόσο επικοινωνιακά όσο και στο τρέξιμο. Με σκληρή προετοιμασία ήρθε το ιδανικό αποτέλεσμα. Μέσα από την καρδιά μου τον ευχαριστώ που έδωσε πραγματικά την ψυχή του. Ενα μεγάλο ευχαριστώ και στον προπονητή μου, Νέστορα Κολοβό».
Σκληρή δουλειά
«Τίποτε δεν χαρίζεται και κανένας δεν σου χαρίζει μετάλλια». Ο Νάσος Γκαβέλας δείχνει τον δρόμο στους νέους που θέλουν να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Μετρημένος στα λόγια του, το μήνυμα που στέλνει δεν είναι άλλο από το να δουλέψουν σκληρά και να επιλέξουν προσεκτικά τα άτομα που θα έχουν δίπλα τους. «Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Να έχεις σωστούς, σοβαρούς επαγγελματίες, αλλά και καλούς ανθρώπους γύρω σου, διότι διαφορετικά δεν μπορείς να πετύχεις».
Σε όλη αυτήν τη διαδρομή ο Νάσος λέει πως δεν είναι μόνος του. Εκτός από την οικογένειά του, έχει την υποστήριξη του κόσμου. «Εννοείται ότι από κάποιους υπήρξαν σχόλια του τύπου “δεν μπορείς να τρέξεις”. Ομως, δεν με ενδιαφέρουν αυτά. Εχω τεράστια στήριξη από όλους, από τους χορηγούς μου, λαμβάνω υπέροχα μηνύματα από τον κόσμο. Από τους συναθλητές μου στην αποστολή. Συγχαρητήρια σε όλους, είχαμε εξαιρετικές διακρίσεις στους Παραολυμπιακούς και η ελληνική φωνή ακούστηκε με τον Εθνικό μας Υμνο. Το λέω και ανατριχιάζω. Μπορώ να πω ότι και τα παιδιά από τους Ολυμπιακούς Αγώνες μού έδωσαν ένα κίνητρο. Ιδίως, αυτά που συναντώ κάθε μέρα στο ΟΑΚΑ, γνωρίζω τον Τεντόγλου, τον Καραλή, είμαστε από μικροί στο γήπεδο. Από κάθε αθλητή παίρνω και κάτι δικό του, γιατί έτσι μόνο βελτιώνεσαι».
Επόμενος στόχος, το χρυσό μετάλλιο στους Παραολυμπιακούς του Λος Αντζελες, το 2028. «Υγεία να έχουμε και πρώτα ο Θεός να είμαστε καλά, να συνεχίσουμε τη σκληρή δουλειά, για να φέρνουμε όμορφες διακρίσεις στη χώρα μας».
Νέστορας ΚΟΛΟΒΟΣ, προπονητής Νάσου Γκαβέλα
«Εβγαζε… φωτιά από μέσα του»
Ηταν 17 χρόνων όταν ο Νάσος Γκαβέλας ζήτησε από τον Νέστορα Κολοβό να τον αναλάβει προπονητικά. «Eβγαζε μια… φωτιά από μέσα του αυτό το παιδί», θυμάται ο κ. Κολοβός, που από τότε στέκεται στο πλευρό του Νάσου σαν πατέρας.
«Υπάρχουν αθλητές οι αντοχές των οποίων φτάνουν μέχρι το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, γιατί δεν έχουν την ψυχική ικανότητα. Η Ολυμπιάδα είναι άλλο πράγμα. Απαιτείται τέτοια δύναμη ψυχής και τέτοιο πάθος που οι περισσότεροι δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν ψυχικά, παρά το γεγονός ότι είναι ικανοί σωματικά. Ο Νάσος έχει αυτό το ψυχικό σθένος», λέει στον «Ε.Τ.» της Κυριακής ο Νέστορας Κολοβός, ο προπονητής των επιτυχιών.
Χρόνια στα γήπεδα ο κ. Κολοβός αυτό που θα συμβούλευε τα παιδιά είναι: «Αυτό που λέει ο Νάσος: “Πρέπει την αναπηρία σου να την κάνεις δύναμη”. Ο Νάσος το έκανε…».
Ειδήσεις σήμερα
Σοφία Αλιμπέρτη: Το υπέροχο αρχοντικό της στην Πάρο
Γιώργος Μητσιμπόνας: 27 χρόνια από το θάνατό του – Συγκλονίζει η κόρη του
Survivor: Δυναμική πρεμιέρα αύριο (16/9)- Αποχωρήσεις και κόντρες- Τέλος όσα γνωρίζαμε
Ροή Ειδήσεων 
