Τον Δημήτρη Κυρσανίδη, όμως, τώρα έχουμε αρχίσει να τον γνωρίζουμε όλοι, καθώς είναι ο πρώτος επίσημος παγκόσμιος πρωταθλητής στο παρκούρ. Το όνομά του έχει πλέον γραφτεί με μεγάλα και ανεξίτηλα γράμματα στην ιστορία του αθλήματος.

Θα μπορούσε να ήταν ποδοσφαιριστής, λατρεύει το μπάσκετ που τον έχει κάνει ακόμη καλύτερο στην αντοχή, αλλά το παρκούρ ήταν αυτό που τον κέρδισε και μέσω αυτού μας κάνει υπερήφανους.

Μιλώντας στον «Ε.Τ.», μας ανέφερε για τον θρίαμβό του, στο Τόκιο, και για το πέμπτο, αλλά ιστορικό χρυσό μετάλλιο στο άθλημα: «Είναι ιστορική στιγμή για εμένα. Αυτό το χρυσό μού δίνει τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή στο παρκούρ από τη στιγμή που δημιουργήθηκε η ομοσπονδία. Και αυτό δεν θα μου το πάρει κανείς. Θα μείνω στην ιστορία ως ο πρώτος παγκόσμιος πρωταθλητής».

Σκεφτόταν να τα παρατήσει …

Δύο χρόνια πριν όχι μόνο δεν φανταζόταν ότι θα έφτανε στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου, αλλά είχε αρχίσει να κάνει και σκέψεις για το τέλος της καριέρας του:

«Ο τραυματισμός που είχα τα δύο τελευταία χρόνια με κράτησε πάρα, μα πάρα πολύ πίσω! Δεν πίστευα ότι μπορούσα να ξανακερδίσω οτιδήποτε! Ελα, όμως, που ο Θεός είχε άλλα σχέδια!

Βέβαια, σε όλη αυτή την προσπάθεια επιστροφής είχα δίπλα μου ανθρώπους που με στήριξαν, όπως τη σύζυγό μου Αλεξάνδρα, το κουμπαράκι μου Νίκο Καραμπέτσα, τον Νίκο Πάρτογλου και φυσικά τον Βασίλη Τσολακίδη, τον ολυμπιονίκη Ενόργανης Γυμναστικής, με τον οποίο συνεργαζόμαστε στενά τα τελευταία χρόνια».

Σε ό,τι αφορά στους συνεχιστές του κι αν έχει η Ελλάδα και άλλους αθλητές που μπορούν να διακριθούν, αυτή τη στιγμή, όπως μας λέει, είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού ενώ εξέφρασε την ελπίδα ότι αυτό θα αλλάξει:

«Ο Θεοδωρίδης, που αγωνίστηκε μαζί μου στο Τόκιο, είναι από τους αθλητές που έκαναν από παλιά πολλή προπόνηση και φαίνεται ότι μπορεί να φτάσει σε υψηλό επίπεδο, όπως και ο Νίκος Καραπέτσας. Υπάρχουν και άλλα δύο παιδιά από τη Λαμία, ο Ελβίν Ταφίλι και ο Μάριος Ξέρρας, που επίσης προσπαθούν πολύ και μπορούν να εξελιχθούν».

«Θέλει να μας βοηθήσει ο κ. Αυγενάκης…»

Επόμενος στόχος είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2028, που, όπως μας δήλωσε, αν ο Θεός θέλει, θα δώσει το παρών, είτε ως αθλητής είτε ως ομοσπονδιακός προπονητής: «Ενας ανεκπλήρωτος αγωνιστικός στόχος είναι να μπει το παρκούρ στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπως ακούγεται για το 2028. Θα ήθελα να είμαστε μέσα το 2024, αλλά δεν τα καταφέραμε. Αν όλα πάνε καλά, το 2028 θα είμαι μέσα είτε ως αθλητής είτε ως ομοσπονδιακός προπονητής».

Σε κάθε παραμύθι, όμως, πάντα υπάρχουν… δράκοι και ο δράκος για το παρκούρ είναι η έλλειψη υποδομών και, όπως μας είπε ο Κυρσανίδης, ελπίζει ότι αυτό θα αλλάξει μετά και τη συνάντηση που είχε με τον υφυπουργό Αθλητισμού Λευτέρη Αυγενάκη: «Δυστυχώς, δεν υπάρχει πάρκο για παρκούρ ενώ το ενδιαφέρον των παιδιών είναι μεγάλο. Αυτή τη στιγμή στο γυμναστήριο στο Ωραιόκαστρο, που μου το έχει παραχωρήσει ο Τσολακίδης, βλέπουμε πάρα πολλά παιδιά να θέλουν να μυηθούν στο άθλημα. Παιδιά που υπόσχονται ένα λαμπρό μέλλον, φτάνει να βοηθηθούν.

Το θετικό στη συνάντησή μου με τον κ. Αυγενάκη είναι ότι ο ίδιος θέλησε να με συναντήσει και μου είπε ότι θέλει να βοηθήσει το άθλημα στην Ελλάδα. Και αυτό είναι ελπιδοφόρο».

«Είμαστε μόνιμα σε αλάνες για να προπονηθούμε»

Στην ερώτηση για το αν το παρκούρ είναι επικίνδυνο, ο Κυρσανίδης τονίζει: «Επικίνδυνο είναι το καθετί όσο εσύ το κάνεις να είναι.

Θέλει επίβλεψη και να πηγαίνουμε βήμα βήμα. Απαιτεί σωστή μεθοδολογία και θα πρέπει να πω ότι τα μίντια το παρουσίαζαν λάθος. “Πουλούσε” η λέξη ταράτσα αλλά δεν ισχύει. Είμαστε μόνιμα στις αλάνες και στα γυμναστήρια για να προπονηθούμε. Δεν πετάω από ταράτσα σε ταράτσα.

Στη Σαντορίνη έχω κάνει άλμα από δύο μέτρα σε ταράτσα αλλά μέχρι εκεί.

Ωραία είναι τα εντυπωσιακά βίντεο, αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική και για να γίνουν όλα αυτά που βλέπετε, χρειάζoνται κόπος και σωστή προπόνηση».

Και όσοι αναρωτιέστε ακόμη αν το παρκούρ είναι άθλημα, ο πρώτος παγκόσμιος πρωταθλητής του είναι ξεκάθαρος: «Φυσικά και είναι άθλημα.

Μάλιστα είναι το πρώτο από τα αθλήματα. Από την εμφάνιση του ανθρώπου στη Γη το παρκούρ τον… συνόδευε όταν κυνηγούσε ή τον κυνηγούσαν.

Για να επιβιώσει χρησιμοποιούσε τεχνικές παρκούρ. Σκεφτείτε, επίσης, πως τα παιδιά από μωρά ακόμη πηδάνε από τον έναν καναπέ στον άλλον ή προτιμούν να σκαρφαλώνουν για να περάσουν σε ένα χώρο από το να μπουν από την είσοδο. Δεν έχουν δει κάποιον να το κάνει, αλλά το κάνουν γιατί αυτή είναι στη φύση τους και το παρκούρ είναι στη φύση του ανθρώπου».

Ειδήσεις σήμερα

Ευρυτανία: Νεκρός εντοπίστηκε ο 40χρονος αστυνομικός – Είχε πέσει στην «Τρύπα της Τατάρνας»

Black Friday: Διαφορετική θα είναι η φετινή «Μαύρη Παρασκευή» από τις προηγούμενες – Τι λένε οι έμποροι