Για τους αθλητές μπάσκετ με αμαξίδιο ανέφερε ως πρεσβευτής και υποστηρικτής τους: «Αυτά τα παιδιά μπορεί να έχουν μια αναπηρία στο σώμα, αλλά στην ψυχή είναι πιο δυνατοί από όλους μας. Τους θαυμάζω. Είναι απίστευτο αυτό που κάνουν. Όπως και όποτε μπορώ θα τους βοηθάω. Είναι πολύ καλό που προβάλλεται γιατί και αυτά τα παιδιά αγαπούν το μπάσκετ και θέλουν να δείξουν τις δυνατότητες τους και θέλουν να τους δει όλη η Ελλάδα».

Για το τι θυμάται από την πρώτη του εμφάνιση με τον Άρη, κόντρα στον Ηρακλή, δήλωσε:«Θυμάμαι ότι είχα πολύ άγχος, γιατί έπαιζα σε μια “ξένη” χώρα, μεγάλωσα στην Αμερική. Όλοι περίμεναν τον σούπερ σταρ. Χαίρομαι που κερδίσαμε, έστω και με 1 πόντο. Δεν ήταν και το καλύτερό μου παιχνίδι. Μερικοί ρωτούσαν κι εγώ είχα υποσχεθεί ότι θα παίξω καλύτερο μπάσκετ».

Για το ότι άλλαξε την ιστορία του ελληνικού μπάσκετ σχολίασε: «Θέλω να πιστεύω».

Για τον Ανέστη Πεταλίδη υποστήριξε: «Αν δεν ήταν μόνο ο πατέρας του Άρη, ήταν και του ελληνικού μπάσκετ σίγουρα. Πίστευε σε μένα και θα τον έχω πάντα στη μνήμη μου».

Για τον τότε συμπαίκτη του και νυν πρόεδρο του Άρη, Χάρη Παπαγεωργίου, σημείωσε: «Με τον Χάρη εκτός από συμπαίκτες είμαστε και φίλοι. Δεν το πιστεύουμε πως πέρασαν τόσα χρόνια. Είναι κι αυτός μεγάλη σημαία του Άρη τον αγαπούν όλοι. Τού εύχομαι καλή επιτυχία στο νέο του εγχείρημα».

Για τον Βαγγέλη Αλεξανδρή, είπε: «Ο Βαγγέλης είχε πάει στον Πεταλίδη και του είπε “Ανέστη δεν πιάνεται αυτός”. Όλοι έχουν προσφέρει στην ομάδα. Μόνο καλές αναμνήσεις έχω από τον Άρη».

Για τον πιο δύσκολο αντίπαλο που έχει αντιμετωπίσει, πρόσθεσε: «Υπάρχουν πολλοί και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Δεν ήμουν παίκτης που μπορούσε να μαρκάρει ένας παίκτης. Κάποιοι προπονητές ήταν έξυπνοι και έβαζαν και 2 παίκτες πάνω μου».

Για το Eurobasket ’87 ανέφερε: «Οπωσδήποτε το Eurobasket ’87 έδωσε το ερέθισμα στον κόσμο να αγαπήσει το άθλημα. Ο Άρης είχε ομάδα και πριν, είχε κόσμο που αγαπούσε το μπάσκετ. Σίγουρα το Eurobasket ’87 και η σπουδαία πορεία με τον Άρη είναι η κορυφή για εμένα».

Για τα νέα παιδιά συμπλήρωσε: «Να αγαπούν αυτό που κάνουν. Τους λέω να ασχολούνται πάντα με τον αθλητισμό, όχι απαραίτητα με το μπάσκετ. Είναι ο τρόπος να μπουν στην κοινωνία και να μείνουν μακριά από όλα τα άσχημα. Χαίρομαι που είμαι μέσα στην καρδιά του κόσμου και που έχουν καλές αναμνήσεις. Η αγάπη μου για τα παιδιά είναι γνωστή και θέλω να βγουν στην κοινωνία σωστοί άνθρωποι».