Ο Τσάβι Πασκουάλ στον τρίτο χρόνο του στον πάγκο είχε την ευτυχία να χτίσει το ρόστερ του όπως ακριβώς ήθελε. Είχε στα χέρια του από τη διοίκηση ένα αξιοσέβαστο και μεγάλο ποσό για να πάρει τους παίχτες που θεωρεί ότι θα ταιριάξουν στην αγωνιστική αλλαγή της ομάδας σε σχέση με πέρσι. Πήρε αρκετούς Έλληνες, πήρε και δύο ξένους. Έναν σεσημασμένο σκόρερ, τον Λάνγκφορντ, κι έναν παίχτη του 7 που όταν παίζει για 7 είναι πολύ βοηθητικός, αλλά πολλές φορές χάνει το μυαλό του και παίζει για 4, τον Τόμας.

Ο ΠΑΟ φέτος είναι ακόμα πιο γεμάτη ποσοτικά ομάδα σε σχέση με πέρσι. Το ποιοτικό θα φανεί στην πορεία. Και σκεφτείτε ότι και πέρσι, μέχρι να έρθουν κάποιοι τραυματισμοί, υπήρχε πάλι πολυκοσμία. Απλώς πέρσι ήταν κυρίως στο 2 και το 3, φέτος είναι στο 2-3-4-5. Στο 2 δυνητικά παίζουν Λεκαβίτσιους, Παππάς, Λάνγκφορντ και Λοτζέσκι. Ο πρώτος παίζει μόνο στον άσο βέβαια, ενώ ο Ματ έχει παίξει λίγα λεπτά στο 2.

Στο 3 παίζουν Λοτζέσκι, Θανάσης Αντετοκούνμπο και Ιωάννης Παπαπέτρου. Τρεις παίχτες με διαφορετικά χαρακτηριστικά για μία θέση. Οι 2 τελευταίοι μπορούν να παίξουν και στο 4 σε συγκεκριμένες συνθήκες, με τους Μήτογλου-Τόμας να είναι οι βασικοί για εκεί. Σε σχήματα με Γκιστ-Λάσμε στους ψηλούς, βλέπουμε και τον Λάσμε ως 4άρι.

Πάμε και στα σέντερ. Γκιστ, Λάσμε, Παπαγιάννης, Βουγιούκας. Οι δύο πρώτοι παίρνουν κατά βάσει το χρόνο, ειδικά στην Ευρωλίγκα. Ο Ίαν και ο Παπαγιάννης έχουν βρει χρόνο μόνο στο πρωτάθλημα, με εξαίρεση το ματς χθες με την Γκραν Κανάρια, όπου ο δεύτερος πήρε αρκετά λεπτά.

Αυτό που παρατηρεί κανείς είναι ότι υπάρχει μια υπεραριθμία, κυρίως στο 4 και το 5. Πολύ εύλογα λοιπόν, όλοι έχουν εστιάσει στο ότι η θέση 1 είναι ελλιπής. Ελλιπής όχι ποσοτικά, αλλά ποιοτικά περισσότερο, αφού δεν πιστεύουν στον Λεκαβίτσιους.

Αυτό που θα πω ως γενική αρχή είναι ότι οι γενικολογίες δεν ισχύουν στο μπάσκετ. Απόδειξη τα ματς με Μπάγερν και Γκραν Κανάρια, όπου ο Λούκας ήταν καλός. Και με τη Μπάγερν μάλιστα έμεινε κακώς στον πάγκο. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι υπερπαίχτης ή ισάξιος του Καλάθη. Σημαίνει όμως ότι είναι παίχτης που κουμπώνει καλά με κάποιες από τις 15 ομάδες της Ευρωλίγκας και μπορεί να λειτουργήσει καλά. Με άλλες πάλι, όπως η ΤΣΣΚΑ για παράδειγμα, δεν μπορεί. Ο προπονητής είναι αρμόδιος να διαβάσει το πότε και απέναντι σε ποιον.

Άποψη μου είναι ότι ο ΠΑΟ δεν έχει ιδιαίτερο πρόβλημα στον άσο. Θα έχει μόνο αν – ω μη γένοιτο – τραυματιστεί ένας από τους δύο άσους. Εκεί που έχει πρόβλημα είναι ποσοτικό στο 3-4 και ποιοτικό στο 5. Σας μπέρδεψα τώρα.

Πάμε στο πρώτο. Ποσοτικό αντίστροφα. Δηλαδή είναι πολλοί οι παίχτες και πρέπει όλοι να πάρουν χρόνο μέσα στο ματς. Ο Πασκουάλ είναι δίκαιος ως προς αυτό και θέλει να τους δίνει πάντα την ευκαιρία. Το ζήτημα είναι ότι όλοι τους σχεδόν είναι παίχτες που με σπαστά 15λεπτα δε μπορούν να δείξουν κάτι.

Στο 3 ο Θανάσης θέλει να παίζει 6-7 λεπτά συνεχόμενα. Ο Παπαπέτρου 8-10 και συνολικά 20+. Μόνο ο Λοτζέσκι είναι έτοιμος ακόμα και στα 5 λεπτά. Αρκεί όταν μπει να βγουν δύο συστήματα για χάρη του. Τα ίδια ισχύουν και στο 4 για τον Τόμας περισσότερο και στο 5 για τον Λάσμε.

Το δεύτερο και πιο μεγάλο πρόβλημα για μένα είναι στο 5. Αυτή τη στιγμή κανείς από τους 4 υπάρχοντες δεν είναι ικανός για βασικό πεντάρι. Για παίχτης των 25 λεπτών. Ο Γκιστ εδώ και δύο χρόνια δεν μπορεί να παίξει άμυνα. Οι αντίπαλοι ψηλοί του βάζουν καλάθια με χουκ ή με προσποιήσεις. Στις αλλαγές που μένει με κοντούς, τον περνάνε όλοι για πλάκα. Στο μόνο αμυντικό κομμάτι που είναι καλός είναι στις βοήθειες. Να κάνει το άλμα, να αναγκάσει τον αντίπαλο να βάλει μεγαλύτερη καμπύλη στο σουτ ή να φάει τάπα.

Ο Λάσμε είναι στα ίδια πάνω κάτω. Δεν μπορεί να βάλει σώμα, δε μπορεί να παίξει με πλάτη ή να αντιμετωπίσει στην άμυνα παιχνίδι με πλάτη, ενώ χάνεται σχεδόν πάντα στις περιστροφές, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια μεγάλη ανισορροπία αμυντικά.

Όλοι έλεγαν ότι ο ΠΑΟ φέτος θα παίζει καλύτερη άμυνα. Κι όντως την παίζει. Από το 1 μέχρι το 4 ή το 3 αν παίζει ο Τόμας. Η κακή άμυνα στο 5 είναι που έφερε παθητικό 83.5 σε 3 ματς Ευρωλίγκας ή 70+ πόντους από το Παγκράτι που είναι ομάδα Β’ Εθνικής ή 70 από τον Άρη που 3 χρόνια τώρα είναι τραγικός σε βολές και τρίποντα.

Ο ΠΑΟ έχει δεχτεί πολλά καλάθια από τη ρακέτα σε όλα του τα ματς. Εκτός από τους Γκιστ-Λάσμε, υπάρχει το θέμα του Παπαγιάννη, ο οποίος ναι μεν δεν είναι ακόμα έτοιμος, κυρίως στο αμυντικό positioning και την αντίληψη, αλλά ακόμα κι έτσι ήταν πολύ καλύτερος από Γκιστ και Λάσμε χθες. Οπότε εκεί υπάρχει η ελπίδα ότι σε 3-4 μήνες θα είναι επαρκής. Από την άλλη, ο Πασκουάλ δεν δίνει καθόλου χρόνο στον Βουγιούκα. Λάθος για μένα. Πέρσι υπήρξαν αρκετά ματς που πρόσφερε σιγουριά στην επίθεση και συστήματα.

Σαφώς, αμυντικά είναι αργός, οπότε μπορεί να φέρει ανισορροπία ή να αφήσει ακάλυπτη ρακέτα. Ειδικά στο πικ εν ρολ στην κορυφή της ρακέτας. Γι΄αυτό όμως δεν θα τον βάλεις με αντίπαλο τον Χάινς. Θα τον βάλεις με αντίπαλο ένα από τα τρία βαριά σέντερ της Γκραν Κανάρια καλή ώρα.

Μπορεί η ανεπάρκεια Γκιστ-Λάσμε να οφείλεται σε ένα σχέδιο του Πασκουάλ που θέλει να μη δίνουν τα πάντα από τώρα για να είναι πιο φρέσκοι μετά τον Ιανουάριο. Μπορεί σε ένα δίμηνο η ομάδα να έχει βρει την αμυντική φόρμουλα και να κρατάει τους αντιπάλους το πολύ στους 70 πόντους.

Αυτά θα γίνουν πολύ δύσκολα αν ο Πασκουάλ δεν αποφασίζει σε κάθε ματς να κρατάει ένα πιο σφιχτό rotation. Δεν ταιριάζουν όλοι σε όλους τους αντιπάλους. Ένα ματς θα πρέπει να παίξει ο Λοτζέσκι 20 λεπτά και ο Παπαπέτρου με τον Θανάση 10. Σε ένα άλλο ο Ματ 5 ή καθόλου και να πάει με Παπαπέτρου 20, Θανάση 10 και ένα σχήμα με τρία γκαρντ στα άλλα 10. Αυτό πρέπει να το κάνει ο Πασκουάλ με την ομάδα του. Όχι μόνο ως εκ των προτέρων πλάνο στο ματς. Αλλά και στη διάρκεια.

Για παράδειγμα, με τη Μπάγερν άφησε το σχήμα που τον πήγε καλά στην άμυνα με Παππά-Θανάση-Μήτογλου για αρκετή ώρα έξω και όταν τους θυμήθηκε ήταν αργά. Είναι κάτι που του πιστώνουν και όσοι υποστηρίζουν ότι είναι ένας καλός και σοβαρός προπονητής, αλλά δεν είναι… Σάρας!

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]