Με δεδομένες τις απειράριθμες (9 στο σύνολο) ποινές που είχαν δοθεί πριν τον αγώνα, το γκριντ διαμορφώθηκε με τον Χάμιλτον να βρίσκεται στην 1^η θέση, τον Στρολ δίπλα του, τον Οκόν 3^ο και τους Μπότας, Κίμι, Φέτελ να συμπληρώνουν την 2^η και 3^η σειρά εκκίνησης.

Ο Λιούις κράτησε την πρωτοπορία παρά την πίεση του Οκόν- που «άρπαξε» τον Στρολ-, με τον Κίμι ν’ ανεβαίνει προσωρινά 4^ος, περνώντας τον Μπότας.

Ο Φινλανδός της Μερσέντες, όμως, με οδήγηση για τετράτροχο σεμινάριο όχι μόνο ανέκτησε τη θέση του, αλλά περνώντας δια  περιπάτου Κίμι, Στρολ και Οκόν ανέβηκε 2^ος πίσω από τον teammate του.

Στις πιο πίσω θέσεις, ο Φερστάπεν έκανε τρομακτική εκκίνηση και από 13^οςβρέθηκε 8^ος μέσα σε μισό, μόλις γύρο, όμως η κακοτυχία τον χτύπησε- με τη μορφή του μονοθέσιου της Γουίλιαμς- και πάλι: «τζαρτζάρισμα» με τον Βραζιλιάνο στο πρώτο εσάκι, κλαταρισμένο ελαστικό και επίσκεψη στα πιτ γι’ αλλαγή πτέρυγας που τον έριξε τελευταίο.

Και μπροστά, ξεκινούσε το πάρτι…

Μετά από σένα το χάος, μετά από σένα το τίποτα…

Είχαμε συνηθίσει, μέχρι στιγμής, ο αγωνιστικός τους ρυθμός να είναι παραπλήσιος. Αυτό, όμως, όπως μαρτυράει και το «είχαμε» είναι στο παρελθόν: η Μερσέντες μπροστά κινείτο- με Χάμιλτον και Μπότας- ένα ολόκληρο δευτερόλεπτο ταχύτερα από τον 3^ο Φέτελ και έδειχνε να κάνει μια πειστική δήλωση ανωτερότητας μέσα στην έδρα της Φεράρι.

Όσο πλησιάζαμε στο «παράθυρο» του πρώτου πιτ, η διαφορά των 2 πρώτων από τους υπόλοιπους προσέγγιζε τα 15 δευτερόλεπτα.

Αυτό, μ’ «επιστημονικούς» όρους της F1, λέγεται “Βόλτα στο πάρκο”…

Ώρα για «διάλειμμα», ώρα για… μια από τα ίδια

Μ’ εξαίρεση τον Κίμι (16^ος) και τους Στρολ, Οκόν (18^ος) που μπήκαν αρκετά νωρίς στα πιτ, οι πρωτοπόροι πήγανε στη «λογική» κίνηση: Μέσα ο Φέτελ στον 32^ο γύρο για τη μαλακή γόμα, με τους Χάμιλτον και Μπότας ν’ ακολουθούν ακριβώς την ίδια στρατηγική ένα πέρασμα ο καθένας τους αργότερα.

Φυσικά, η διαφορά ανάμεσα στους 3 εν δυνάμει κατακτητές του βάθρου δεν άλλαξε, με τον Βρετανό να μένει πανεύκολα πρώτος, ο Μπότας δεύτερος στα 3.5 δεύτερα πίσω του και τον Φέτελ έναν… αιώνα.

Και τα χασμουρητά συνεχίζονταν με αμείωτο ρυθμό…

Κάνοντας τους «Τιφόζι» να σωπάσουν

Είναι η έδρα τους. Το «σπίτι» τους. Εκεί που έχουν ζήσει ορισμένες από τις πιο ένδοξες  στιγμές τους κι εκεί που, παραδοσιακά, έχουν σημειώσει τη ημερομηνία του αγώνα με κόκκινο μαρκαδόρο: η Μόντσα δεν είναι μια απλή πίστα για τη Φεράρι και τους οπαδούς της, αλλά ο δικός της ναός της ταχύτητας.

Σήμερα, ωστόσο, δέχτηκαν ένα ισχυρότατο μηχανοκίνητο χαστούκι στο πρόσωπο:  ο Λιούις Χάμιλτον δεν απειλήθηκε σε κανένα σημείο του αγώνα, έφτασε πανεύκολα τις 4 νίκες στη Μόντσα (μόλις μία πίσω από τον Σουμάχερ που έχει 5 εκεί) και τις 6 φετινές, με αποτέλεσμα να περάσει στην πρώτη θέση και του βαθμολογικού πίνακα.

Πίσω του τερμάτισε… ξεκούραστα ο Βάλτερι Μπότας, με τον Σεμπάστιαν Φέτελ να καταφέρνει να κρατηθεί μπροστά από τον «μανιασμένο», στο τέλος, Ρικιάρντο και να συμπληρώνει το βάθρο.

Πηγή:sdna.gr