«Αυτά είναι απανωτά σοκ χαράς και λύπης. Έχασα τον αδελφό μου τον Βαγγέλη πρώτα, το 2003. Ήταν πολύ νέος, 33 ετών. Κάποια στιγμή μένω έγκυος και μετά από έξι μήνες, φεύγει από τη ζωή ο πατέρας μου. Μόλις η κόρη μου έγινε πέντε μηνών, έφυγε από τη ζωή η μαμά μου. Μέσα σε ένα χρόνο βίωσα γεγονότα, τα οποία είναι συγκλονιστικά για έναν άνθρωπο. Μέσα σε έναν χρόνο γέννησα και έχασα τους δύο μου γονείς», είπε χαρακτηριστικά.

Παρατήρησε πως σε δύσκολες περιόδους πολλοί απομακρύνονται, αλλά μέσα από αυτές τις εμπειρίες ξεχώρισε τους πραγματικούς της φίλους. «Δεν ξέρουμε πότε η ζωή μας κληρώνει, αυτά είναι αναπόφευκτα. Το μόνο που είχα για να προχωρήσω ήταν το παιδί. Οι γονείς μας είναι ο ομφάλιος λώρος μας, οι αρχές μας, τα παιδικά μας χρόνια. Μέχρι τότε, είσαι το κοριτσάκι κάποιου, μετά παύεις να είσαι. Ήταν πολύ δύσκολα, ευτυχώς είχα τη φίλη μου την Αθηνά που ήταν δίπλα μου σε όλο αυτό», εξήγησε.

«Το παιδί μου έδωσε νόημα στη ζωή μου, χαρά. Ήθελα πάντα να γίνω μητέρα, όχι από εγωισμό, αλλά για να δώσω την αγάπη μου. Όταν έγιναν όλα αυτά, έφυγαν πολλοί άνθρωποι από δίπλα μου. Κάποιοι δεν αντέχουν τα δύσκολα, η ζωή αλλάζει, κλείνεσαι και αλλάζουμε κι εμείς. Οι φίλοι φαίνονται και στις χαρές και στις λύπες. Πλέον, έχω κάποιους φίλους και ξέρω ότι αυτοί είναι», είπε, Λένα Αλκαίου.