Στην λίστα που δημιούργησε ο γνωστός δημοσιογράφος, ξεχωρίζουν ψηλά οι Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός – μέσα στην πεντάδα – ενώ οι επιλογές έγιναν με προσωπικά κριτήρια, αλλά και τους τίτλους που έχουν κατακτήσει οι ομάδες στο θεσμό.

Αναλυτικά:

10. Παρτίζαν

Ένας ιστορικός σύλλογος με αρκετά προβλήματα τώρα, κυρίως οικονομικά. Η ομάδα έλαβε μέρος τέσσερις φορές σε Final 4. Μια αστείρευτη πηγή νέων ταλέντων, ενώ δώδεκα παίκτες της έφυγαν από το Βελιγράδι για το ΝΒΑ. Διέθετε τρομερό «δίδυμο» στα γκαρντ με τους Σάσα Τζόρτζεβιτς και Πρέντραγκ Ντανίλοβιτς. Ο τελευταίος είναι στην Ομοσπονδία, ενώ ο «Σάλε» προπονητής της εθνικής Σερβίας και της Μπάγερν Μονάχου.

9. Αρμάνι Μιλάνο

Μια από τις πιο ιστορικές ομάδες του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ήταν η πρώτη πρωταθλήτρια σε Final 4 το 1966 στην Μπολόνια, ενώ αργότερα η ομάδα ονομάστηκε «Σίμενταλ». Το Μιλάνο κατέκτησε ξανά τον τίτλο στο πρώτο μοντέρνο Final 4 το 1988. Το 1967 τερμάτισε δεύτερη και το 1992 τρίτη, ενώ ήταν η έδρα πολλών «θρύλων» του ιταλικού, του ευρωπαϊκού, αλλά και του παγκόσμιου μπάσκετ, ενώ κάθισαν και σπουδαίοι προπονητές στον πάγκο της. Η ομάδα δεν έχει επιστρέψει σε Final 4 από το 1992, αλλά παραμένει η πιο ξεχωριστή στην Ιταλία.

8. Βίρτους Μπολόνια

Άλλη μία ιστορική ομάδα της Ευρώπης, χωρίς να είναι σε καλή στιγμή τώρα, αλλά στο παρελθόν υπήρξε σπουδαία. Ως Κίντερ Μπολόνια πανηγύρισε την κατάκτηση του τροπαίου το 1998 στη Βαρκελώνη, αλλά και το 2001, όταν, όμως, οι τελικοί έγιναν με διαδικασία playoffs. Ο σύλλογος έπαιξε και στους τελικούς του 1999 και του 2002 χωρίς επιτυχία. Όπως η Μπενετόν και το Μιλάνο, έτσι και η Βίρτους, διέθετε σπουδαίους διεθνείς αθλητές.

7. Μπασκόνια

Η Μπασκόνια ποτέ δεν έχει αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης, αλλά έχει λάβει μέρος έξι φορές σε Final 4 κι αξίζει τον σεβασμό, καθώς είναι στην ελίτ της ηπείρου για περισσότερα από είκοσι χρόνια. Ήταν φιναλίστ το 2001 στη σειρά των τελικών με την Κίντερ Μπολόνια. Έφτασε στον τελικό και το 2005, νικώντας την ΤΣΣΚΑ μέσα στην έδρα της στα ημιτελικά. Ακόμη. ήταν τρίτη το 2006, τέταρτη το 2007 και το 2008, αλλά και το 2016. Διαθέτει τρομερό δίκτυο σκάουτινγκ, ειδικά στη Νότια Αμερική. Ορισμένοι που έφυγαν από την Μπασκόνια για το ΝΒΑ ήταν οι Σκόλα, Νοτσιόνι, Πριτζιόνι, Ομπέρτο και Σπλίτερ.

6. Ρεάλ Μαδρίτης

Οι τίτλοι μιλάνε για εκείνους. Εννιά φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης, τρεις φορές με σύστημα που περιελάμβανε Final 4. Το 1967 στη Μαδρίτη, το 1995 στη Σαραγόσα και το 2015 ξανά στη Μαδρίτη, ενώ ήταν φιναλίστ το 2013 και το 2014. Δεν τερμάτισε ποτέ τρίτη, καθώς το 1993, το 1996, το 2011 και το 2017 έμεινε τέταρτη. Στην Κωνσταντινούπολη έπαιξε για πέμπτη φορά σε Final 4 από το 2011 κι έπειτα. Είχε πολλούς σπουδαίους παίκτες στις τάξεις της, αλλά και προπονητές που είναι αδύνατο να αναφερθούν όλοι. Αναμφίβολα μία από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές ομάδες.

5. Ολυμπιακός

Πήρε κάποια χρόνια στους «ερυθρόλευκους» να φτάσουν στην ευρωπαϊκή ελίτ, αλλά από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, βρίσκονται κάπου εκεί γύρω. Μετά τις ήττες στους τελικούς του 1994 και του 1995, ο Ολυμπιακός τελικά κέρδισε το 1997, και μετά πήρε δύο σερί τίτλους το 2012 και το 2013. Ήταν φιναλίστ το 2010, το 2015 και το 2017, ενώ ήταν τρίτος το 1999 και τέταρτος το 2009. Είναι μία από τις πέντε με δέκα ή περισσότερες παρουσίες σε Final 4. Η Κωνσταντινούπολη έχει εκλεκτή θέση στη μνήμη των οπαδών του Ολυμπιακού, λόγω της κατάκτησης του τροπαίου το 2012 κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, μετά από ένα τρομερό σουτ του Γιώργου Πρίντεζη που ολοκλήρωσε ένα επικό comeback. Φέτος έχασε στον τελικό από τη Φενέρμπαχτσε.

4. Παναθηναϊκός

Μία εγχώρια αντιπαλότητα που μεταφράζεται στην ευρωπαϊκή σκηνή, καθώς ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός έχουν εννιά τίτλους, πέντε χαμένους τελικούς και είκοσι συνολικά συμμετοχές σε Final 4, ορισμένες από αυτές μαζί (1994, 1995, 2009 και 2012). Ο Παναθηναϊκός ήταν η πρώτη ελληνική ομάδα που κατέκτησε τον τίτλο, το 1996 στο Παρίσι. Καμία ομάδα δεν έχει περισσότερους τίτλους σε Final 4 από τους έξι του συγκεκριμένου συλλόγου: 1996, 2000, 2002, 2007, 2009 και 2011. Σίγουρα ένας σύλλογος με τεράστια παράδοση και πολλούς οπαδούς, που δεν μπορούμε να αναφέρουμε ολόκληρη τη λίστα των παικτών και των προπονητών που έχουν περάσει από αυτόν.

3. Μακάμπι Τελ Αβίβ

Όπως η Μπαρτσελόνα, έτσι και η Μακάμπι δεν έχει όμορφες αναμνήσεις από τη σεζόν που μόλις τελείωσε, αλλά μία γρήγορη ματιά στο παρελθόν με δώδεκα συμμετοχές σε Final 4 και τέσσερις τίτλους (2001 Σουπρολίγκα, 2004, 2005, 2014) κι έξι παρουσίες ακόμα σε τελικούς (1988, 1989, 2000, 2006, 2008, 2011) και δύο τρίτες θέσεις. Μία από τις ιστορικότερες στη λίγκα, η Μακάμπι είναι κάπου γύρω από την κορυφή από την αρχή της διοργάνωσης το 1958. Η κίτρινη φανέλα της Μακάμπι έχει φορεθεί από πολλούς σπουδαίους παίκτες, ενώ την έχουν καθοδηγήσει πολλοί προπονητές. Ο σύλλογος έχει και… θρυλικό πρόεδρο τον Σιμόν Μιζράχι, από τον Αύγουστο του 1969.

2. Μπαρτσελόνα

Για μεγάλο μέρος της περσινής σεζόν δεν έπαιξε καλά, αλλά μετρά 14 συμμετοχές σε Final 4 το ιστορικό κλαμπ από την Καταλονία. Μετά από τέσσερις χαμένους τελικούς (1990, 1991, 1996 και 1997) η ομάδα τελικά κατέκτησε το τρόπαιο στην έδρα της το 2003. Μετά από αυτό τα κατάφερε ξανά το 2010. Ήταν, επίσης, τρίτη άλλες τρεις φορές (2009, 2012 και 2014), ενώ τερμάτισε τέταρτη σε πέντε περιπτώσεις (1989, 1994, 2000, 2006 και 2013). Σε αυτόν τον σύλλογο έπαιξαν πολλοί σπουδαίοι παίκτες, τόσο Ισπανοί, όσο και ξένοι.

1. ΤΣΣΚΑ Μόσχας

Όταν το 2011, στο Final 4 της Βαρκελώνης, ο πρόεδρος της ΤΣΣΚΑ, Αντρέι Βατούτιν, αστειεύτηκε ότι η διοργάνωση θα έπρεπε να ακυρωθεί, επειδή δεν συμμετείχε η ΤΣΣΚΑ, ίσως να μην ήταν πολύ μακριά από την αλήθεια. Από τη μοντέρνα έκδοση της Euroleague, που ξεκίνησε το 2000, η ΤΣΣΚΑ έλειψε μόνο από δύο Final 4. Το 2011 και το 2002 στην Μπολόνια. Από την άλλη, η ομάδα ήταν στην ιταλική πόλη στο Final 4 του 1966. Με αυτή την πρόκριση στο Final 4 τη φετινή σεζόν, η ΤΣΣΚΑ έφτασε τις 17 συμμετοχές και κανείς δεν μπορεί να ματσάρει την σταθερότητά της. Κέρδισε τρεις φορές τον τίτλο (2006, 2008 και 2016), ενώ ήταν δεύτερη άλλες τρεις φορές (2007, 2009 και 2012). Έχει, επίσης, επτά τρίτες θέσεις (1966, 1996, 2004, 2010, 2013, 2015, 2017) και τέσσερις τέταρτες (2001, 2003, 2005 και 2014). Αναμφίβολα ένα ιστορικό κλαμπ.